Ως γονείς που ενδιαφέρονταν μόνο για την μεταξύ τους σχέση και όχι για τα παιδιά τους και οι οποίοι δεν επεξεργάζονταν το πένθος τους παρά το γεγονός ότι είχαν χάσει αιφνιδίως δυο από τις τρεις κόρες τους, περιέγραψε τους γονείς της Τζωρτζίνας Δασκαλάκη η ψυχολόγος Δέσποινα Σαβόγλου, η οποία κατ’ εντολή της ανακρίτριας είχε διενεργήσει πραγματογνωμοσύνη ώστε να αποτυπώσει το ψυχικό κόσμο και τα συναισθήματα του παιδιού αλλά και τη σχέση που είχε με τους γονείς της. Η μάρτυρας μίλησε για παντελή απουσία επεξεργασίας πένθους εκ μέρους του Μάνου Δασκαλάκη και της Ρούλας Πισπιρίγκου για την απώλεια της Ίριδας και της Μαλένας, ενώ ανέφερε ότι η μικρή Τζωρτζίνα προσπαθούσε να επικοινωνήσει τα συναισθήματα θλίψης που ένιωθε σε άλλα τρίτα πρόσωπα από το περιβάλλον της και όχι στους γονείς της!
«Δεν υπήρχε επεξεργασία των θανάτων. Δεν υπήρχε χώρος να μιληθεί αυτό. Καμία αναφορά από τους δυο γονείς» είπε η μάρτυρας στην κατάθεσή της για να σημειώσει πως στην οικογένεια Δασκαλάκη το ενδιαφέρον στρέφονταν πιο πολύ στο πως οι γονείς «θα αντικαταστήσουν αυτό που χάθηκε παρά να βιώσουν τις απώλειες που είχαν».
Όπως κατέθεσε η κ. Σαβόγλου για τις ανάγκες τα έρευνας της είχε κάνει συνεδρίες με τη Ρούλα Πισπιρίγκου μέσα στη φυλακή αλλά και με το Μάνο Δασκαλάκη, είχε μελετήσει τις ζωγραφιές του κοριτσιού και είχε λάβει γνώση εκθέσεων που είχαν συντάξει για τη Τζωρτζίνα η νηπιαγωγός της και ο διευθυντής του σχολείου της. Όμως όπως ανέφερε, τα πράγματα από τη στιγμή που το ίδιο το παιδί δεν βρίσκεται στη ζωή δυσκόλεψαν αρκετά. Ωστόσο, μπόρεσε να σιγουρευτεί ότι η ανήλικη βίωνε τη θλίψη για την απώλεια των αδελφών της, ενώ οι γονείς της, της μετέφεραν την εικόνα πως το κοριτσάκι δεν είχε αντιληφθεί τίποτα!
«Μου έκανε εντύπωση η έκθεση της νηπιαγωγού της Τζωρτζίνας, η οποία γράφτηκε μόλις είχε χαθεί η Μαλένα. Η νηπιαγωγός περιέγραφε ένα παιδί που βίωνε την απώλεια της αδελφής της έντονα, ζητούσε από τη δασκάλα να της κρατά το χέρι, της έλεγε για την αδελφή της» είπε η μάρτυρας για να προσθέσει: «Μάλιστα αναζητούσε τη δασκάλα το απόγευμα στα τηλέφωνα ψάχνοντας μια μητρική φιγούρα και ενώ στο σπίτι ήταν η μαμά της και ο μπαμπάς της».
Σύμφωνα με την ψυχολόγο, το παιδί προσπαθούσε να βρει ανακούφιση στα συναισθήματα που είχε. Αντίστοιχη εικόνα για την συναισθηματική κατάσταση του κοριτσιού αποκόμισε όμως η μάρτυρας και από την επαφή της με το διευθυντή του σχολείου που πήγαινε η Τζωρτζίνα. «Μου μετέφερε πως το παιδί με μια φίλη της πήγαινε στα διαλλείματα να τον δει γιατί ήθελε να του κάνει παρέα διότι πίστευε πως ήταν μόνος του. Αυτό λέγεται προβολή. Η Τζωρτζίνα ένιωθε μοναξιά και σκεφτόταν ότι έτσι νιώθει ο διευθυντής της», πρόσθεσε η κ. Σαβόγλου για να αναφερθεί στην συνέχεια σε μια ζωγραφιά του κοριτσιού, όπου είχε «αποτυπώσει» όλη την οικογένεια αλλά την αδελφή της Μαλένα ως αγγελάκι και με μουτζουρωμένο πρόσωπο. Όπως ανέφερε η μάρτυρας, ρώτησε την κατηγορουμένη μητέρα για αυτή τη ζωγραφιά και εκείνη τα είπε πως «το παιδί το έκανε για χάρη της, για τη γιορτή της μητέρας για να γιορτάσει ενώ υπήρχε πένθος μόλις ενός μήνα».
Πρόεδρος: Είπατε για διεργασία πένθους, ποια είναι;
Μάρτυρας: Δεν είναι όλες οι διαδικασίες ίδιες για όλους τους ανθρώπους. Οι γονείς μου μετέφεραν τον τρόπο που το παιδί αποχαιρέτησε τις αδελφές της. Αυτό ήταν ιδιαίτερα κακό. Επισκέφτηκε τις αδελφές της στα γραφεία τελετών. Αυτό θα ήταν σκληρό για ενήλικα! Από τους δυο γονείς αυτό που περιγράφηκε ήταν να αντικατασταθεί αυτό που χάθηκε και όχι να βιωθεί.
Πρόεδρος: Η κατηγορούμενη πως σας περιέγραψε την καθημερινότητα με τη Τζωρτζίνα της;
Μάρτυρας: Μου έκανε εντύπωση ότι δεν υπήρχε χώρος για κάθε παιδί ξεχωριστά. Προσπαθούσαν να συνδυάσουν τις ανάγκες για όλα ενώ υπήρχε ηλικιακή διαφορά. Μου έκανε εντύπωση το πρόγραμμα των παιδιών. Ο πατέρας ήταν αρκετά απών γιατί δούλευε και φάνηκε να έχει τυφλή εμπιστοσύνη στη σύζυγο του και της αναθέσει την καθημερινή επιμέλεια των παιδιών. Το πρόγραμμα των παιδιών ήταν πολύ απαιτητικό…. Μου έκανε εντύπωση η φράση της «θέλω τα παιδιά μου να είναι στρατιωτάκια, να έχουν όρια». Όμως το όριο πρέπει να μπαίνει με βάση και τις ανάγκες των παιδιών, όχι μόνο των γονιών.
Η κ. Σαβόγλου κατέθεσε πως στην προσπάθειά της να «αποκωδικοποιήσει» τα συναισθήματα της Τζωρτζίνας λάμβανε αντιφατικά μηνύματα από τους γονείς της. Συγκεκριμένα κατέθεσε: «Η μητέρα μου είπε ότι η Τζωρτζίνα δεν ζωγραφίζει και είναι του χορού και έχει όλες και όλες 10 ζωγραφιές. Ο πατέρας και τα σχολεία είπαν ότι ζωγράφιζε πολύ και της άρεσε. Ο πατέρας είπε ότι η μητέρα έκανε εκκαθάριση στο σπίτι μετά το θάνατο της Μαλέκας και πετάχτηκαν και οι ζωγραφιές του παιδιού».
Πρόεδρος: Πως σας περιέγραψε τη σχέση της με τη Τζωρτζίνα;
Μάρτυρας: Μου την περιέγραψε ως το αγαπημένο παιδί του πατέρα, γεγονός που της άρεσε. Όμως όλες οι περιγραφές δεν ήταν αυτόνομες, ήταν για όλη την οικογένεια. Όλες οι ερωτήσεις που της έκανα κατέληγαν σε εκείνη ή τη σχέση με το σύζυγο της.
Πρόεδρος: Γνωρίζετε για το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου;
Μάρτυρας: Ναι. Ο γονέας χρησιμοποιεί το παιδί και του δημιουργεί ένα σύμπτωμα που είναι όμως ψευδές ώστε αυτό να λάβει νοσοκομειακή περίθαλψη. Όμως ο γονιόςχρειάζεται βοήθεια αλλά δεν μπορεί να τη ζητήσει.
«Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στα παιδιά της»
Σε άλλο σημείο της κατάθεσής της ψυχολόγος ανέφερε πως η κατηγορούμενη μητέρα είχε δυσκολία να συγκεντρωθεί στα παιδιά της γιατί ήταν συγκεντρωμένη στο σύζυγο της και σε πρώην σύντροφό του. «Μου είπε πως ήταν αναστατωμένη και της κόπηκε το γάλα γιατί ενοχλούσαν τον άντρα της κάποιες πρώην σχέσεις του», τόνισε η Σαβόγλου και στη συνέχεια μετέφερε στο δικαστήριο όσα της έλεγε η Ρούλα Πισπιρίγκου μέσα από το κελι της: «Μου μίλησε για αδικία που την έπνιγε επειδή ήταν άδικα στη φυλακή. Μου είπε επίσης ότι δεν πρόλαβε να βιώσει το πένθος για την Ίριδα και τη Τζωρτζίνα.
Είπε ότι νιώθει μόνη, ότι πνίγεται από το δίκιο. Αναφέρθηκε σε δημοσιογράφους και εκπομπές που προβάλλουν την υπόθεση της και η ίδια κλεισμένη δε μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της και τα παιδιά της» υπογράμμισε η μάρτυρας για να μιλήσει και για τα παιδικά χρόνια τα κατηγορούμενης:
«Μου είχε μιλήσει η κατηγορουμένη για στραγγαλισμό της γιαγιάς από τον παππού της. Περιέγραψε έναν στραγγαλισμό με έναν τρόπο αρκετά ιδιαίτερο. Τον συνέδεσε με τα τρυφερά συναισθήματα του παππού προς τη γιαγιά και την αγωνία του ότι θα τον εγκαταλείψει. Το συναίσθημα της εγκατάλειψης υπάρχει γενικά στα λόγια της.
Περιέγραφε τον πνιγμό με τρυφερά λόγια. Στη συνέχεια της αφήγησης της τελικά τον συγχώρεσε λέγοντας ότι δεν έκανε και κάτι. Κρατούσε έξω ένα κομμάτι της εξωτερικής πραγματικότητας γιατί ο πατέρας της έμεινε ορφανός από μητέρα και χωρίς πατρική φροντίδα αφού μπήκε στη φυλακή ο πατέρας του. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας της επηρέασε και τον τρόπο που μεγάλωσε τα παιδιά της».
Δημήτρης Γεωργακόπουλος (συνήγορος υποστήριξη κατηγορίας): Θεωρείτε ότι είναι διαταραχή Μινχάουζεν μπορεί να διαγνωστεί σε άνθρωπο που ξέρει ότι εξετάζεται για αυτό το θέμα;
Μάρτυρας: Σίγουρα δυσκολεύει πολύ να γίνει τέτοια διάγνωση εκ των υστέρων .
Γεωργακόπουλος: Είχε εκδηλώσει κάποιο φόβο η Τζωρτζίνα ότι κάτι έρχεται και επικοινωνούσε με ζωγραφιές; Γιατί αυτό ρωτούσε η ανακρίτρια.
Μάρτυρας: Ο φόβος είναι μέρος του πένθους. Την απασχολούσε ο θάνατος των αδελφών της. Επίσης ξέρουμε ότι οι γονείς θεωρούσαν ότι δεν την απασχολούσε.
Γεωργακόπουλος: Έχει αποτυπωθεί ότι το παιδί φοβόταν το θάνατο;
Μάρτυρας: Μπορεί, αλλά δε μπορώ να το πω με βεβαιότητα. Έβαζε τον εαυτό της πολύ κοντά στις αδελφές της. Όταν υπάρχει αιφνίδιος θάνατος αδελφού σε μικρές ηλικίες τα παιδιά τείνουν να βάζουν και τον εαυτό τους στη θέση του παιδιού που χάνεται.
Εισαγγελέας: Από τις συνεδρίες με τους γονείς καταλάβατε αν τον ρόλο τους τον είχαν συνειδητοποιήσει;
Μάρτυρας: Δεν ένιωσα πως υπήρχε διαλεκτική για τις ανάγκες των παιδιών τους;
Εισαγγελέας: Την μητρότητα την αντιλήφθηκε η κατηγορούενη;
Μάρτυρας: Θα πω ναι, αλλά με ένα δικό της τρόπο. Την ενδιέφερε το ζευγάρι και η σχέση μεταξύ τους. Όπως μου είπε η εγκυμοσύνη της Ίριδας προγραμματίστηκε ως δεύτερη ευκαιρία στο γάμο τους. Η κ. Σαβόγλου αναμένεται να βρεθεί και αύριο στο δικαστήριο ώστε να εξεταστεί από το συνήγορο υπεράσπισης της Ρούλας Πισπιρίγκου, Αλεξη Κούγια.
Νωρίτερα, με την έναρξη της δίκης κατέθεσε ο νοσηλευτής Νίκος Γκότσης, ο οποίος εργάζεται στο νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», όπου η Τζωρτζίνα έφυγε από τη ζωή. «Ήμουν λιγότερο από ένα μήνα στη κλινική. Δε χορηγούσα φάρμακα, έπαιρνα μόνο ζωτικά σημεία. Στις 28/1 το πρωί, μπήκα στο θάλαμο και πήρα πίεση. Δέχθηκα από μητέρα ερώτηση εάν κλινική έχει κάμερες. Μου φάνηκε περίεργο, στις κλινικές δεν υπάρχουν κάμερες, υπάρχουν προσωπικά δεδομένα» είπε στην κατάθεσή του ο μάρτυρας .
Πρόεδρος: Γιατί να είναι περίεργο να ρωτήσει η μητέρα για τις κάμερες;
Μάρτυρας: Είναι δημόσιο νοσοκομείο γιατί να με ρωτάει εάν υπάρχουν κάμερες.
Πρόεδρος: Για εσάς ήταν αυτονόητο ότι δεν υπάρχουν;
Μάρτυρας: Ναι.
Υπεράσπιση: Είχε γίνει γνωστό ότι υπήρχε περιστατικό κλοπής; Είχε γίνει φασαρία;
Μάρτυρας: Απλά αναφέρθηκε και έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες.
Τέλος, κατάθεση έδωσε και η νοσηλεύτρια του ίδιου νοσοκομείου Μαρία Κορρέ, η οποία τόνισε: «Το παιδί ήταν αιμοδυναμικά σταθερό με καλή ανάσα και χρώμα. Θυμάμαι ότι είπα στους γονείς ότι δεν μπορούν να μείνουν και οι δυο στο θάλαμο και μου είπαν πως έχουν pcr και το βράδυ θα μείνουν και οι δυο ενώ ο πατέρας θα αποχωρήσει την επόμενη ημέρα μετά την ενημέρωση των γιατρών όπως και έγινε».
