Με την κατάθεση του Μανώλη Τσαλιαγκού, υπαλλήλου στον δήμο Ραφήνας – Πικερμίου στο Τμήμα Πολιτικής Προστασίας, συνεχίστηκε σήμερα η δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι τον Ιούλιο του 2018, όπου και σκοτώθηκαν 102 άνθρωποι.
Ο μάρτυρας, ο οποίος ήταν ο πρώτος που βρέθηκε στο Νταού Πεντέλης, εκεί από όπου ξεκίνησε η καταστροφική πυρκαγιά, επισήμανε πως «Εάν τα εναέρια είχαν πετάξει στο πρώτο δεκάλεπτο ή τέταρτο, θεωρώ ότι τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα», ενώ, παράλληλα, περιέγραψε την αγωνία των πυροσβεστών, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Οι αξιωματικοί της πυροσβεστικής που ήταν στο μέτωπο της φωτιάς παρακαλούσαν για δυνάμεις ,όπως ένα παιδί ζητά πίσω το παιχνίδι του. Βλέπαμε ο ένας στο βλέμμα του άλλου την απόγνωση».
Πρόεδρος: Κατέθεσε ο πραγματογνώμονας ότι αν είχαν ειδοποιηθεί οι άνθρωποι πριν τις πέντε και μισή ίσως κάποιοι να είχαν σωθεί.
Μάρτυρας: Δεν υπήρξε ειδοποίηση. Δεν είναι εύκολο να απομακρυνθούν. Κάποιοι δεν ήθελαν να φύγουν .Σίγουρα αν είχαν ειδοποιηθεί και είχε ξεκινήσει η απομάκρυνση θα ήταν καλύτερα τα πράγματα.
Πρόεδρος: Θα τη χαρακτηρίζετε συνηθισμένη την πυρκαγιά;
Μάρτυρας: Καθόλου συνηθισμένη και ως προς τη θερμοκρασία και ως προς την ένταση των ανέμων
Πρόεδρος : Εσείς είσαστε στη φωτιά, τι πιστεύετε ότι δεν έγινε?
Μάρτυρας: Είμασταν λίγα αυτοκίνητα. Και από την άλλη αν υπήρχε ρίψη μέσα στην αναδάσωση, η φωτιά δεν θα είχε προχωρήσει και δεν θα είχε φτάσει στο Κόκκινο Λιμανάκι και το Μάτι.
Θεωρώ ότι πεντέμισι και έξι παρά που ήταν στα αναδασωμένα θα μπορούσε να περιοριστεί. Ήταν τρομακτικό το περπάτημα της φωτιάς. Εγώ ζήτησα από την πρώτη στιγμή εναέρια αν και δεν ήταν στη δική μου δικαιοδοσία. Το είπα από το ασύρματο μήπως το ακούσει και το επαναλάβει κάποιος αξιωματικός».
Πότε είδε το πρώτο εναέριο μέσο
Σύμφωνα με τον μάρτυρα, το πρώτο εναέριο το είδε στις 17:20 το απόγευμα. «Είπα ήρθε εναέριο ,σωθήκαμε. Αλλά έκανε ένα κύκλο και έφυγε». Όπως είπε ο κ. Τσαλιαγκός «Οι δυνάμεις που επιχειρούσαν εκεί ήταν ελάχιστες. Και αυτό μπορώ να σας το πω με βεβαιότητα. Πέντε αυτοκίνητα να σβήσουμε αυτό το μέτωπο δεν γίνεται. Σε πρώτο βαθμό ,εμείς είμαστε περισσότεροι από όσοι ήταν στην Πυροσβεστική…»
Αναφερόμενος στις διασώσεις που έκανε, με κίνδυνο μάλιστα της ζωής του, περιέγραψε τραγικές εικόνες: «Μια γυναίκα που ήταν ανάπηρη την πήρα εγώ στα χέρια μου και τη σήκωσα να τη βάλω στο αυτοκίνητο . Ο κόσμος ήταν σε σύγχυση .Είδα ένα άνθρωπο που είχε θέσει σε κίνηση το αυτοκίνητο είχε κατεβάσει την ασφάλεια και ήταν παγωμένος στο φλεγόμενο αυτοκίνητο. Αναγκαστήκαμε να σπάσουμε το τζαμί για να τον συνεφέρουμε .Για να διασώσουμε μια Ιρλανδή και να την βάλουμε στο αυτοκίνητο εγώ κρεμάστηκα στον καθρέφτη».
