Τις μαρτυρίες τους για τα περιστατικά αστυνομικής βίας στα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης στις 28/2/2024 για το έγκλημα στα Τέμπη περιγράφουν φοιτητές και μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης, απαιτώντας την επίρριψη ευθυνών στους αστυνομικούς που χτύπησαν τους διαδηλωτές.
Στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου που παραχωρήθηκε σήμερα (11/3), μίλησαν η διαδηλώτρια που τραυματίστηκε από ευθεία βολή βομβίδας κρότου λάμψης, καθώς και δύο φοιτητές που κακοποιήθηκαν, όπως υποστηρίζουν, από αστυνομικούς των ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της σύλληψής τους, στις 28 Φεβρουαρίου 2024, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης περιγράφοντας τις στιγμές που βίωσαν αλλά παρουσιάζοντας και βίντεο με τις σχετικές επιθέσεις εναντίον τους.
Συγκλονίζει η μαρτυρία της κας Μαρίας Στεργιάδου που συμμετείχε στην πορεία των Τεμπών η οποία δηλώνει πως είδε τον αστυνομικό να τη σημαδεύει και θα κινηθεί νομικά. “Συμμετείχα στην πορεία για τα Τέμπη. Γύρω στη μία το μεσημέρι δέχθηκα επίθεση από αστυνομικό σε ευθεία βολή. Μετά το τέλος της πορείας άκουσα ένα σύνθημα που ερχόταν από φοιτητές, γύρισα προς την αστυνομία και έτσι όπως ήταν παραταγμένη μπροστά στον ΟΣΕ, είδα έναν αστυνομικό των ΜΑΤ να με σημαδεύει. Έκανα τη σκέψη ότι αποκλείεται να μας χτυπήσει, καθώς δεν υπήρχε λόγος να το κάνει”, περιγράφει.
Και συνέχισε την μαρτυρία της λέγοντας ότι “Όταν πήγα να περάσω στην απέναντι πλευρά της Μοναστηρίου, χτυπήθηκα σε τρία δευτερόλεπτα. Έβγαιναν καπνοί πίσω από το σώμα μου. Είδα ότι δεν υπήρχε παντελόνι, ήμουν γυμνή. Μου έδωσαν τις πρώτες βοήθειες. Ο κόσμος ούρλιαζε, φώναζε “Σταματήστε, υπάρχει τραυματίας”, έγινε καταιγισμός δακρυγόνων”.
Στη συνέχεια, την παρέλαβε ασθενοφόρο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και τις πήραν κατάθεση για τον τραυματισμό της. Η κα Στεργιάδου χαρακτηρίζει άγρια τη βία των αστυνομικών καθώς δεν τους επιτρέπουν να διαδηλώσουν για ό,τι συμβαίνει γύρω μας ενώ είναι αποφασισμένη να κινηθεί νομικά. “Έχω ακόμη εγκαύματα, μια τρύπα και διάφορα γύρω από το τραύμα μου. Έχει σχηματιστεί μια γενική δικογραφία για τα περιστατικά αλλά ο εισαγγελέας ζήτησε να διαχωριστεί ο δικός μου τραυματισμός και να γίνει ξεχωριστή δικογραφία”, πρόσθεσε τονίζοντας ότι την τελευταία στιγμή γύρισε και χτυπήθηκε στο πόδι και όχι στην κοιλιακή χώρα.
“Όταν φτάσαμε κοντά στον ΟΣΕ με το μπλοκ του ΠΑΜΑΚ, είδαμε ότι το σημείο ήταν απλησίαστο από τη ρίψη χημικών. Για να αποφύγουμε πιθανά επεισόδια, μαζί με τα αδέρφια μου κινηθήκαμε επί της Εγνατίας και συνεχίσαμε με το μπλοκ που είχε δημιουργηθεί. Επειδή φοβηθήκαμε για νέα επεισόδια στην Καμάρα αποφασίσαμε να αποσχιστούμε από τον κορμό της πορείας και να προχωρήσουμε πιο μπροστά ώστε να φτάσουμε στο σημείο που είχε παρκάρει ο αδερφός μου τη μηχανή. Καθώς διασχίζαμε την Ιασωνίδου, ένας αστυνομικός αποκόπηκε από την ομάδα του, μου επιτέθηκε και με χτύπησε στο σώμα. Δεν αντιστεκόμουν και ο αδερφός μου προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβη. Ο αστυνομικός με έριξε στο έδαφος και πίεσε τον λαιμό μου. Έπειτα, με χτύπησε στο κεφάλι με το κράνος και μου πέρασε χειροπέδες παρά τις εκκλήσεις των πολιτών που ήταν στο σημείο να σταματήσει η βία κι ότι είμαι απλά ένα παιδάκι. Συνέλαβαν και τον αδερφό μου που περπατούσε δίπλα μου καθώς οι αστυνομικοί με οδηγούσαν στο περιπολικό. Είμαι εντελώς αθώος κι ότι συνέβη ήταν με ατομική απόφαση ενός αστυνομικού”, είπε χαρακτηριστικά ο 18χρονος φοιτητής.
Από την πλευρά του, ο φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών, Παναγιώτης επισημαίνει ότι δεν αντιστάθηκε ούτε λεπτό στην επίθεση αστυνομικού, περιγράφοντας τα όσα έζησε εκείνη την ημέρα. ”Ακολούθησα το μπλοκ του ΠΑΜΑΚ μέχρι που είδα τη σύλληψη του 18χρονου φοιτητή στην Ιασωνίδου. Υπήρχαν σκηνικά με κρότου λάμψης και δακρυγόνα. Εγώ απλά περπατούσα μακριά από το σκηνικό, μέχρι που βρέθηκα στο ύψος της Εθνικής Αμύνης. Μαζί μου είχα τα μουσικά μου όργανα και δεν έκανα ποτέ κάποια κίνηση. Άκουσα από αστυνομικό των ΜΑΤ μια φράση που με έκανε να ανατριχιάσω. Ήταν απάντηση σε δημοσιογράφο και στοχοποιήθηκα εγώ. Μου είπε 100 ανθρώπους ακόμη να μπορούσα να σκοτώσω στα Τέμπη θα το έκανα. 100 ανθρώπους να είχε ακόμη στο τρένο. Κόπηκαν τα πόδια μου εκείνη τη στιγμή. Αυτό που είπα δύο φορές στον αστυνομικό ήταν “Τον γιο σου θα τον σκότωνες;”, υποστήριξε ο φοιτητής και εκείνη τη στιγμή “με χτυπά με την ασπίδα, τραβάει την τσάντα μου, πήγα να την πάρω, την τράβηξε ξανά και με έριξε κάτω. Είχα μικροχτυπήματα και οι πολίτες φώναζαν “Αφήστε το παιδί”, δεν αντιστάθηκα ούτε λεπτό”.
Την αμέριστη στήριξή τους προς τη διαδηλώτρια και τους συλληφθέντες-φοιτητές ακόμη και με μηνυτήριες αναφορές εξέφρασαν τα μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης ζητώντας την άμεση επίρριψη ευθυνών στους αστυνομικούς που έκαναν τέτοιες βίαιες πράξεις και να σταματήσει επιτέλους η αγριότητα των αστυνομικών δυνάμεων που με μένος και οργή ξεσπούν στους πολίτες. “Δεν γίνεται να παραμένουμε θεατές σε επικίνδυνες πράξεις για την κοινωνία οι οποίες πρέπει να σταματήσουν. Η αγριότητα των συλλήψεων και οι επιθέσεις των αστυνομικών απειλούν όλους μας, πρέπει να σταματήσουν πριν προκαλέσουν απώλεια ζωής. Να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη οι αστυνομικοί και να αποδοθεί δικαιοσύνη”, δήλωσε από την πλευρά του ο κ. Βαγγέλης Ευθυμιάδης, μέλος του Κοινωνικού Ιατρείου, προσθέτοντας πως ήταν θέμα τύχης που δεν υπήρξε σοβαρά τραυματίας εκείνη την ημέρα.
“Οι πρακτικές που χρησιμοποιεί η αστυνομία εδώ και χρόνια είναι δολοφονικές, συνιστούν απειλή για κάθε πολίτη και την ίδια την κοινωνία. Είναι θέμα τύχης σε πόσους ανθρώπους θα προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στην υγεία, ακόμα και απώλεια ζωής, όπως έχει συμβεί σε άλλες περιπτώσεις. Το όργιο της αστυνομικής ασυδοσίας έχει ξεπεράσει κάθε όριο και πρέπει να σταματήσει”, δήλωσαν επίσης μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.
Πηγή: thesstoday.gr
