Το Ελ Σαλβαδόρ θεωρείται ότι φιλοξενεί «τη χειρότερη φυλακή του κόσμου» με τις συνθήκες να είναι βασανιστικές, φιλοξενώντας τους χειρότερους εγκληματίες.
Η εγκατάσταση, η οποία άνοιξε το 2023, είναι μία από τις μεγαλύτερες φυλακές στον κόσμο, η οποία φιλοξενεί σήμερα δεκάδες χιλιάδες άτομα που κατηγορούνται για σχέσεις με συμμορίες.
Ο πρόεδρος Nayib Bukele, άνοιξε το CECOT σε μια προσπάθεια να πατάξει τις συμμορίες και το οργανωμένο έγκλημα στην χώρα της κεντρικής Αμερικής, ωστόσο, οι ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι «οπαδοί» του χώρου.
Ο Miguel Sarre, πρώην μέλος της Υποεπιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων, περιέγραψε προηγουμένως τη φυλακή ως «λάκκο από σκυρόδεμα και ατσάλι». Αντιφατικά, ο Ντόναλντ Τραμπ έθεσε πρόσφατα την ιδέα να σταλούν εκεί ξένοι πολίτες που έχουν καταδικαστεί στις ΗΠΑ.
Ελ Σαλβαδόρ: Οι απάνθρωπες συνθήκες
Στο εσωτερικό, οι κρατούμενοι στριμώχνονται σε ατελείωτες σειρές γυμνών μεταλλικών κουκετών – χωρίς την πολυτέλεια στρώματος – ενώ αναγκάζονται να ξυρίζουν τα κεφάλια τους κάθε πέντε ημέρες. Εκτός από την τήρηση πλήθους άλλων αυστηρών κανόνων, οι κρατούμενοι δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούν μαχαιροπήρουνα και να τρώνε με τα χέρια, ενώ κάθε έγκλειστος πρέπει να φοράει ένα λευκό μπλουζάκι και σορτς.
Μια χούφτα δημοσιογράφοι έχουν αποκτήσει πρόσβαση στο εσωτερικό της φυλακής από τότε που άνοιξε, συμπεριλαμβανομένης του Τούρκου YouTuber και ντοκιμαντερίστα Ruhi Çenet.
Σε ένα βίντεο που καταγράφει την επίσκεψή του στη φυλακή και μοιράστηκε νωρίτερα αυτό το μήνα, ο δημιουργός περιεχομένου συζήτησε πώς ο «ολόκληρος σχεδιασμός» της CECOT «δεν εμποδίζει απλώς την απόδραση, αλλά διαγράφει την ίδια την ιδέα της».
Είπε χαρακτηριστικά: «Όσοι μπαίνουν σε αυτή τη φυλακή είναι προορισμένοι να μην φύγουν ποτέ από εδώ. Αυτή η τεράστια φυλακή αποτελείται από οκτώ ξεχωριστές μονάδες που απλώνονται σε 410 στρέμματα γης.
Κάθε ζεύγος μονάδων περικλείεται από δύο ξεχωριστούς τοίχους ύψους 3 μέτρων με συρματόπλεγμα. Ολόκληρη η εγκατάσταση περιβάλλεται από έναν πανύψηλο τοίχο ύψους 9 μέτρων με ηλεκτρικό φράχτη ύψους 3 μέτρων που φέρει 15.000 βολτ. Δεκαεννέα παρατηρητήρια διασφαλίζουν ότι τίποτα δεν διαφεύγει της προσοχής».
Το κελί απομόνωσης «κόβει» κάθε όνειρο για δραπέτευση
Και αν υπάρχει ένα πράγμα που είναι βέβαιο ότι θα σκοτώσει κάθε «όνειρο φυγής» μεταξύ των κρατουμένων, αυτό πρέπει να είναι το κελί απομόνωσης.
Ο Ruhi εξήγησε ότι οι κρατούμενοι μπαίνουν μέσα στα κλειστοφοβικά δωμάτια για κακή συμπεριφορά, προσθέτοντας:
«Δεν θα ξέρει την ώρα ή για πόσο καιρό θα παραμείνει μέσα – ημέρες ή ακόμη και εβδομάδες. Κοιμάται σε αυτό το τσιμεντένιο κρεβάτι χωρίς να φεύγει ποτέ. Είναι αποκομμένος από τον έξω κόσμο, αφήνεται μόνος του με τίποτα άλλο εκτός από τις σκέψεις του».
Ένας φύλακας που συνόδευε τον δημιουργό περιεχομένου, ο οποίος επισκέπτεται «δυσπρόσιτα μέρη» σε όλο τον κόσμο, εξήγησε περισσότερα για την απομόνωση στο CECOT. «Εάν οι κρατούμενοι παραβούν έναν κανόνα, μπορούν να σταλούν σε αυτά τα κελιά απομόνωσης, σύμφωνα με τη νομοθεσία.
Ο νόμος μου δίνει το δικαίωμα να κρατάω τους κρατούμενους σε απομόνωση μέχρι 15 ημέρες. Αυτά τα κελιά έχουν σφραγισμένες πόρτες. Μέσα από αυτό το πλέγμα, μπορώ να τα βλέπω και να αναγνωρίζω ποιος είναι μέσα».
Το φαγητό σερβίρεται επίσης μέσα από αυτό το άνοιγμα, ενώ οι κρατούμενοι πρέπει να βάζουν τα χέρια τους μέσα από αυτό για να τους περάσουν χειροπέδες όταν μετακινούνται από και προς το κελί απομόνωσης.
Μέσα σ’ αυτό επικρατεί απόλυτη μαυρίλα, καθώς υπάρχει μόνο μια μικρή τρύπα στο ταβάνι, η οποία χρησιμεύει ως η μόνη πηγή φωτός του δωματίου Ο Ruhi είπε ότι «μόλις και μετά βίας αφήνει το φως του ήλιου να μπει».
Ο φρουρός συνέχισε: «Μέσα, δεν βλέπεις ούτε τα χέρια σου. Έτσι, όταν κάποιος είναι απομονωμένος, είναι απαραίτητο να έχει κάτι – ένα βιβλίο, οτιδήποτε για να κρατήσει το μυαλό του καθαρό.
Αλλά εδώ δεν έχουν πρόσβαση σε τίποτα από αυτά. Όσο σκληρός κι αν είναι ένας εγκληματίας, αυτού του είδους η απομόνωση τον λυγίζει. Αυτό είναι απαραίτητο για το είδος των παραβατών που έχουμε εδώ».
Οι άνθρωποι που κάποτε έπαιζαν τον Θεό αποφασίζοντας ποιος θα ζήσει και ποιος όχι, [τους] αξίζει η χειρότερη τιμωρία. Δεν τους δείχνουμε έλεος. Μπορούν να ζητήσουν συγχώρεση και μακάρι ο Θεός να τους συγχωρήσει. Αλλά εδώ πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη για τόσα πολλά θύματα. Είναι το λιγότερο που τους αξίζει.
Το να αντιμετωπίζουν μέχρι και δύο εβδομάδες κοιτάζοντας αυτόν τον κενό τσιμεντένιο καμβά είναι σίγουρα αρκετό για να τρομάξει τους κρατούμενους και να τους κάνει να υποταχθούν».
Πηγή: gazzetta.gr
