Ο θεσμός του Διοικητή αστυνομικής Υπηρεσίας από την εποχή δημιουργίας αστυνομικών σωμάτων στο νεοελληνικό κράτους υπήρξε νευραλγικής σημασίας.
Σταδιακά η απαξίωση του θεσμού των Αστυνομικών Τμημάτων και η αποψίλωση του προσωπικού τους οδήγησε στην σημερινή πραγματικότητα.
Ο Διοικητής αστυνομικού τμήματος είναι πια μία δυσμένεια για κάθε Αξιωματικό καριέρας (άλλωστε έφτιαξαν έτσι τα Π.Δ. που η διοίκηση σε αστυνομικό τμήμα δεν λογίζεται για την περαιτέρω εξέλιξη τους). Από τον θεσμό του διοικητή έχει αφαιρεθεί κάθε κύρος ή προνόμιο όπως ο Υποδιοικητής, Αξιωματικοί βοηθοί και Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί Υπηρεσίας , οδηγός, επίδομα διοίκησης κλπ.
Η θητεία του αν τελικώς αναλάβει διοίκηση άγνωστη. Μπορεί για «πάντα» αν είναι υπηρεσία απομακρυσμένη ή για λίγες μέρες αν τυχόν σηκώσει το ανάστημα του και αναδείξει τα υπάρχοντα προβλήματα.
Η θητεία του αν τελικώς αναλάβει διοίκηση άγνωστη. Μπορεί για «πάντα» αν είναι υπηρεσία απομακρυσμένη ή για λίγες μέρες αν τυχόν σηκώσει το ανάστημα του και αναδείξει τα υπάρχοντα προβλήματα.
Αποτελέσματα σήμερα να υπηρετούν ως διοικητές συνήθως Αξιωματικοί ΤΕΜΑτζιδες ή που προσήχθησαν με τα χρόνια και ή από προσωπική φιλοδοξία θέλουν να γράφουν μερικές ώρες διοίκησης.
Λειτουργούν όπως ο αυτόφωρακιας των νυχτερινών μαγαζιών.
Σπάνια εκφράζουν άποψη και υπάρχουν για να απορροφούν τον κραδασμό όταν η αλήθεια λόγο κάποιου γεγονότος βγει στην δημοσιότητα.
Τότε όλοι η κοινή γνώμη ακούει προς τέρψη όπως συνέβαινε κάποτε στις ρωμαϊκές αρένες «καρατόμηση του Διοικητή».
Όταν η ανάληψη θέσης διοίκησης είναι προαπαιτούμενο για την ανάληψη θέσεων στην ιεραρχία για τους Αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων και της Π.Υ. η αστυνομία αποτελεί και πάλι την εξαίρεση.
Δυστυχώς αν δεν αλλάξουν τα κακώς κείμενα θα συζητάμε ατέρμονα τα ίδια θέματα.
Αναγνώστης
