Κάθε καλοκαίρι ζούμε το ίδιο έργο. Οι φωτιές καταπίνουν δάση, χωριά, περιουσίες και ζωές, κι εμείς στεκόμαστε να παρακολουθούμε, να μετράμε καμένα στρέμματα και να ψάχνουμε συγκρίσεις με τις «mega fires» της Καλιφόρνιας, της Αυστραλίας ή του Καναδά.
Λες και η παρηγοριά μας πρέπει να είναι ότι «καίγονται κι αλλού».
Όμως η πραγματικότητα είναι ότι τον χειμώνα δεν κάνουμε όσα πρέπει για να μη ζούμε κάθε Αύγουστο την ίδια καταστροφή.
Η προετοιμασία είναι ελλιπής, το σχέδιο ανύπαρκτο και η βούληση σχεδόν μηδενική. Δεν γίνεται να ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε και να πορευόμαστε με την ελπίδα ότι «φέτος μπορεί να τη γλιτώσουμε».
Διαβάστε επίσης: Φωτιές στην Ελλάδα: Τι είναι η μέθοδος «αντιπύρ» που χρησιμοποιήθηκε στη Ζάκυνθο
Για κάθε πρόβλημα υπάρχει και λύση – αρκεί να την ψάξεις, να την υλοποιήσεις και να την υπηρετήσεις. Εμείς, όμως, επιμένουμε να ακολουθούμε την ίδια συνταγή αποτυχίας: πρόχειρες αντιδράσεις, καθυστερημένα μέτρα, αποποίηση ευθυνών.
Μέχρι να τελειώσουν οι φωτιές, να καεί κάθε πνεύμονας πρασίνου και να «ησυχάσουμε» ξανά! Mέχρι τον επόμενο Ιούνιο…
