Λίγες αμερικάνικες σειρές έχουν γίνει το «αμαρτωλό ναρκωτικό» όλων μας κάτι απογεύματα Κυριακής, όσο το «Κοίτα ποιος μιλάει». Μια κλασική θα έλεγε κανείς αμερικανική κομεντί εκείνης της εποχής, το είδος της οποίας είχε πολυφορεθεί στο πρόγραμμα του MEGA κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και έπειτα.
Μαζί με τα «Μόνος στο σπίτι» και το πιο μελαγχολικό «Το κορίτσι μου», οι ταινίες αυτές από τη μακρινή Αμερική έγιναν συνήθειο – σε σημείο που να θυμίζουν συνταγή γιατρού – τα απογεύματα του Σαββατοκύριακου, με αποτέλεσμα που να αποτελούν μέρος της «pop κουλτούρας» και των νεότερων γενιών στην Ελλάδα, που μεγάλωσαν από το ’90 και μετά. Η Κίρστι Άλεϊ ενσαρκώνει μια ανύπαντρη μητέρα, που συναντά στο διάβα της έναν, κατά τα φαινόμενα ανώριμο ταξιτζή, που θα γίνει ο άνδρας με τον οποίο θα καταφέρει να φτιάξει μια μοναδική οικογένεια.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο TheStandard.gr
