Ενώ εγκληματικότητα καλπάζει καθημερινά από άκρη σε άκρη της χώρας, την ίδια ώρα που διαρκώς νέα φαινόμενα εγκληματικών συμπεριφορών κάνουν την εμφάνιση τους στην κοινωνία μας, κάποιοι λίγοι ρομαντικοί που έχουν απομείνει στις κατά γενική ομολογία διαλυμένες υπηρεσίες πρώτης γραμμής, καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να κρατήσουν την κοινωνία όρθια και τους πολίτες αυτής της χώρας να αισθάνονται ασφαλείς.
Αυτοι οι λίγοι σε πείσμα όσων με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους, πολλές φορές δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο το δύσκολο έργο που εκ προοιμίου έχουν αναλάβει αρνούνται να τα παρατήσουν και να πάνε να βολευτούν μακριά από τον καθημερινό κίνδυνο και την ψυχολογική φθορά. Ως πότε όμως; Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει οι αρμόδιοι να απαντήσουν από θέση απολογούμενου τόσο στους ένστολους όσο και στους πολίτες της χώρας. Διοτι καλό είναι να λέμε πως θέλουμε μια κοινωνία ασφαλή για όλους, καλό είναι να υπενθυμίζουμε πως η δημόσια ασφάλεια είναι κοινωνικό αγαθό, ταυτόχρονα όμως πρέπει τα λεγόμενα μας να συνοδεύονται κι απ’ τις ανάλογες πράξεις.
Σ ένα πρόσφατο περιστατικό που έλαβε χώρα στην περιοχή του Κολωνού προ δύο ημερών, ξεκάθαρα με νόμιμες ενέργειες ενός συναδέλφου μας ,ως προκύπτει απ’ τις καταθέσεις και το βιντεοληπτικό υλικό ,αυτός παραμένει κρατούμενος προκειμένου να προσαχθεί στις ανακριτικές αρχές. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει η διάθεση να υποκαταστήσουμε τις εισαγγελικές αρχές, πλην όμως το ερώτημα που τίθεται είναι εύλογο: Ειναι ο αστυνομικός εγκληματίας ; Γιατί αντιμετωπίζεται όπως ο εγκληματίας που καταδιώκει ; Ωφελείται η κοινωνία από τη δράση του ;αν πεθάνει τον χαρακτηρίζουμε ήρωα, αλλά αν αμυνθεί σε ανθρωποκτόνο επίθεση εναντίον του και ζήσει τον σέρνουμε και τον διασύρουμε ως κατηγορούμενο και κοινό εγκληματία και απαιτούμε να απολογηθεί γιατί αμύνθηκε και δεν τον θρήνησε η οικογένεια και η υπηρεσία του! Ερωτηματικά εγείρει επίσης και το κατηγορητήριο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η εξέλιξη αποκαρδιωνει και αποθαρρύνει όσους είναι σε μια καθημερινή μάχη με το έγκλημα. Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν κατόπιν όλων αυτών για τον λόγο που όλο και περισσότεροι αστυνομικοί δεν επιλέγουν να υπηρετήσουν σε υπηρεσίες πρώτης γραμμής, κι αυτοί που ήδη υπηρετούν επιθυμούν να αποχωρήσουν.
Το αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος για κάμερες στις στολές των αστυνομικών συμπληρώνει αισίως πέντε τουλάχιστον χρόνια χωρίς ακόμη να έχει υπάρξει κάποια ουσιαστική εξέλιξη…Η πολιτεία έχει δείξει ότι όταν έχει ισχυρή βούληση για κάτι, το πραγματοποιεί. Θεσμική θωράκιση και υλικοτεχνικός εξοπλισμός παραμένουν επίσης πάγια αιτήματα προς επίλυση. Επιτέλους δώστε τα σύγχρονα εφόδια που απαιτούνται ώστε οι αστυνομικοί να αντιμετωπίσουν επιτυχώς κάθε μορφή εγκλήματος ,ένα έγκλημα που διαρκώς εξελίσσεται σε μεθοδολογία και μέσα τέλεσης..
ΥΓ: Σύμφωνα με στατιστικές μελέτες των Αμερικανών επίθεση που εκδηλώνεται από άτομο οπλισμένο με μαχαίρι, στο 90%των περιπτώσεων το θύμα χάνει την ζωή του. Αν κάποιοι θεωρούν πως σε μια τέτοια εκδηλουμενη επίθεση από απόσταση ενός το πολύ δύο μέτρων ο αμυνόμενος προλαβαίνει να αναχαιτίσει με βολές ακινητοποίησης στα πόδια τον επιτιθέμενο, πλανάται πλάνη οικτρά.
ΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΚΟΣ: Αντιπρόεδρος Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθήνας.
