Φεβρουάριος, 1967. Ένα πρωτοφανές σε αγριότητα έγκλημα συγκλόνισε την αθηναϊκή κοινωνία και απασχόλησε τον Τύπο της εποχής για μεγάλο χρονικό διάστημα ως το έγκλημα των Αθηνών.
Μια 35χρονη γυναίκα και μητέρα, η οποία εργάζονταν ως «παραδουλεύτρα» σε διάφορα σπίτια των Αθηνών για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά της, δολοφονήθηκε άγρια από έναν άνδρα, θυρωρό πολυκατοικίας επί της οδού Αραχώβης.
Η νεαρή γυναίκα, η οποία μάλιστα διένυε τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης της, βρήκε τραγικό θάνατο, καθώς ο δράστης, που υποστήριζε ότι διατηρούσε ερωτική σχέση μαζί της, της κατάφερε πολλαπλές μαχαιριές αλλά και χτυπήματα με ρόπαλο στο σώμα της.
Το έγκλημα έλαβε χώρο στον υπόγειο χώρο της πολυκατοικίας, ο οποίος μάλιστα είχε χρησιμοποιηθεί και ως καταφύγιο τα προηγούμενα χρόνια.
Η εξαφάνιση πριν αποκαλυφθεί το έγκλημα
Επί τρεις ημέρες οι αστυνομικές αρχές πάλευαν να δώσουν απαντήσεις στα αίτια της εξαφάνισης της 35χρονης από την οικογενειακή της εστία αλλά μάταια.
Η γυναίκα ήταν νεκρή και η σορός της βρίσκονταν στο σκοτεινό καταφύγιο της πολυκατοικίας, στο κέντρο της Αθήνας. Ο σύζυγός της, αναζητούσε συνεχώς πληροφορίες για εκείνη από τους ιδιοκτήτες των σπιτιών όπου εργάζονταν ως «παραδουλεύτρα». Κανείς όμως δεν είχε να του πει κάτι.
Όλα είχαν γίνει όπως κάθε φορά. Η άτυχη Μαρία αφού έκανε τη λάτρα και το συγύρισμα των διαμερισμάτων αναχώρησε, όπως κάθε φορά, την ώρα που έπρεπε για το σπίτι της. Από εκεί και μετά ουδείς ήταν σε θέση να γνωρίζει τι απέγινε και ποια ήταν ή «τύχη» της.
Ο θυρωρός ομολόγησε το έγκλημα
Το μυστήριο με την εξαφάνιση της γυναίκας λύθηκε, εν τέλει, όταν στις αστυνομικές αρχές παρουσιάστηκε έπειτα από περίπου τρία 24ωρα, ο θυρωρός της πολυκατοικίας της οδού Αραχώβης.
Ενώπιον, των έκπληκτων αστυνομικών, ομολόγησε ότι δολοφόνησε την άτυχη Μαρία, επειδή εκείνη, κατά τα λεγόμενά του, τον απομυζούσε οικονομικά, στο πλαίσιο παράνομης ερωτικής σχέσης που διατηρούσαν.
Οι εφημερίδες έγραψαν πως ο δράστης δεν παραδόθηκε από τύψεις για το στυγερό έγκλημά του αλλά γιατί δεν κατάφερε να βρει άλλο τρόπο διαφυγής από το αδιέξοδο, στο οποίο ο ίδιος έθεσε τον εαυτό του.
Φέρεται αρχικά να σκέφτηκε να τεμαχίσει τη σορό της 35χρονης που έκρυβε στα υπόγεια της πολυκατοικίας όπου εργάζονταν. Όμως δεν είχε τα κατάλληλα εργαλεία.
Στη συνέχεια, όπως γράφτηκε, σκέφτηκε να κάψει το πτώμα της άτυχης γυναίκας, φοβήθηκε, ωστόσο, τη μυρωδιά και τους καπνούς που θα υποψίαζαν τους ενοίκους των διαμερισμάτων.
Έψαχνε τρόπο να απαλλαγεί από εκείνη
Ο δράστης του φρικτού εγκλήματος είπε ακόμη στους αστυνομικούς ότι έψαχνε τρόπο να απαλλαγεί από την ερωμένη του πολύ καιρό και γι’ αυτό είχε στείλει ανώνυμα τηλεγραφήματα στον άνδρα της «για να την μαζέψει γιατί τον απατούσε».
Επίσης, ομολόγησε ότι είχε πάρει τηλέφωνο τον κουνιάδο της 35χρονης και του είχε πει «να ενδιαφερθεί για τη νύφη του γιατί λέρωνε το όνομά της».
Και όλα αυτά -όπως υποστήριξε στην κατάθεσή του – τα έκανε για να απαλλαγεί από εκείνη.
Το μόνο που ήθελε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ήταν η γυναίκα να πάψει να τον επισκέπτεται και να του ζητεί τα χρήματα που μάζευε από τα κοινόχρηστα!
Η δίκη και η πεπλανημένη απόφαση
Στη δίκη που ακολούθησε ο κατηγορούμενος θυρωρός προέβαλλε τις ίδιες δικαιολογίες για τους λόγους που τον οδήγησαν στο έγκλημα.
Αναφερόμενος μάλιστα στις στιγμές της δολοφονίας της 35χρονης, είπε σε δικαστές και ενόρκους: «Κάποια στιγμή μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι» δήλωσε.
Άρπαξα ένα ρόπαλο που βρήκα πεταμένο σε μια γωνιά και την χτύπησα στο κεφάλι
«Άρπαξα ένα ρόπαλο που βρήκα πεταμένο σε μια γωνιά και την χτύπησα στο κεφάλι. Σαν έπεσε κάτω άρπαξα ένα μαχαίρι που κρατούσε εκείνη στα χέρια της και την αποτέλειωσα» πρόσθεσε ο θυρωρός.
Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, κατά την ακροαματική διαδικασία το μαχαίρι δεν ήταν της άτυχης Μαρίας και η δολοφονία της ήταν μάλλον προμελετημένη.
Το μαχαίρι άνηκε στον δράστη και στη λεπίδα του ήταν χαραγμένα τα εξής λόγια: «Αν είσθε πέντε φύγετε, αν είσθε δέκα ελάτε, το κρητικό μαχαίρι μου κανέναν δεν φοβάται».
Της απολογίας του δράστη στο Κακουργιοδικείο Αθηνών για το έγκλημα, είχαν προηγηθεί οι καταθέσεις των συγγενών του θύματος, του συζύγου αλλά και των ιδιοκτητών των σπιτιών στα οποία η 35χρονη εργάζονταν.
Όλοι μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για την Μαρία και εξήραν την ηθική και την ακεραιότητα της άτυχης γυναίκας, αντικρούοντας τους σχετικούς ισχυρισμούς του κατηγορούμενου.
«Στα μαλακά» ο θυρωρός για το έγκλημα
Μετά την ολοκλήρωση των καταθέσεων και των αγορεύσεων των συνηγόρων υπεράσπισης και πολιτικής αγωγής, το δικαστήριο αποσύρθηκε σε δίωρη διάσκεψη για να εκδώσει την τελική ετυμηγορία του.
Όμως η τελική απόφαση που ανακοινώθηκε από έδρας, έριχνε στα μαλακά τον κατηγορούμενο, καθώς του αναγνώριζε σωρεία ελαφρυντικών που μείωναν την ποινή του κατά πολύ.
Συγκεκριμένα, οι ένορκοι δέχθηκαν ότι ο θυρωρός δολοφόνησε την 35χρονη εν βρασμώ ψυχικής ορμής. Του αναγνώρισαν ακόμη τα ελαφρυντικά της «μέτριας συγχύσεως», του πρότερου έντιμου βίου και της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη.
Η ετυμηγορία αυτή των ενόρκων προκάλεσε την έντονη αντίδραση του εισαγγελέα της έδρας, ο οποίος την κήρυξε «πεπλανημένη».
Έτσι ο καθ’ ομολογίαν δολοφόνος της άτυχης Μαρίας οδηγήθηκε σε νέα δική για το έγκλημα, το αποτέλεσμα της οποίας δεν αποτυπώθηκε μάλλον ποτέ στα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής…
