Το αναμνηστικό από τις διακοπές τους στην Αλόννησο ήταν ένα κομμάτι αγγείου από τον 4ο αιώνα π.Χ και η απόφασή τους να το πάρουν για να το τοποθετήσουν σε μια βιβλιοθήκη, τους οδήγησε στη δικαστήρια με την κατηγορία της αρχαιοκαπηλίας.
Συγκεκριμένα, δύο φοιτητές που έκαναν τις διακοπές τους στην Αλόννησο κατηγορήθηκαν ως αρχαιοκάπηλοι γιατί από την παραλία «Τσουκαλιά» πήρανε για αναμνηστικό έναν λαιμό αμφορέα και τους κατήγγειλε κάτοικος της περιοχής.
Ο παραμελημένος και ελεύθερα προσβάσιμος ομώνυμος ενάλιος αρχαιολογικός χώρος με διάσπαρτα θραύσματα κεραμικών αντικειμένων, είναι το σημείο όπου κατά την αρχαιότητα λειτουργούσε εργαστήριο – βιοτεχνία κεραμικής που κατασκεύαζε αμφορείς και άλλα κεραμικά, σύμφωνα με το gegonota.news.
Οι διακοπές κατέληξαν σε «Γολγοθά» καθώς συνελήφθησαν και κατασχέθηκε και το κομμάτι του αμφορέα. Το τμήμα του αγγείου που κατείχαν οι φοιτητές μεταφέρθηκε στην αρχαιολογία και εκτιμήθηκε η αξία του και σε ευρώ η οποία η εξαιρετικά χαμηλή και εάν ήταν αρχαιοκάπηλοι δεν θα κέρδιζαν σχεδόν τίποτα από την πώληση.
Οι δύο νεαροί υποστήριξαν προχθές στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βόλου πως είδαν τμήματα της παραλίας να είναι σκεπασμένα με κομμάτια από αγγεία και δεν γνώριζαν πως είναι αρχαιολογική περιοχή.
Η παραλία «Τσουκαλιά», θεωρείται εναλλακτική αλλά δεν παύει να συγκεντρώνει πλήθος κόσμου τους καλοκαιρινούς μήνες και βρίσκεται στη Νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, εκεί όπου έχει εντοπιστεί ο πιο χαρακτηριστικός και καλύτερα διατηρούμενος χώρος οινοπαραγωγικής δραστηριότητας της αρχαίας Ίκου.
Πρόκειται για μια μικρή κοιλάδα που καταλήγει στη θάλασσα και απέχει τρία περίπου χιλιόμετρα από τις δυο σημαντικές αρχαίες πόλεις της Αλοννήσου , που βρίσκονταν η μια στη χερσόνησο «Κοκκινόκαστρο» και η άλλη στη θέση «Αγ. Ιωάννης», κοντά στο Παλιό Χωριό.
Σε όλη σχεδόν την κοιλάδα υπάρχουν διάσπαρτοι πυκνοί σωροί από κομμάτια αμφορέων ανάμεσα στα οποία βρίσκονται και ενσφράγιστες λαβές με την επιγραφή ΙΚΙΟΝ. Ο όγκος αυτός των σπασμένων αμφορέων, που σχηματίζουν σε ορισμένα σημεία μικρούς λόφους, προέρχεται από τους «αποθέτες» των εργαστηρίων κατασκευής τους, δηλαδή από τους χώρους απόρριψης των αποτυχημένων αγγείων, εκείνων που στη διάρκεια του ψησίματος τους στους κλιβάνους παρουσίασαν κάποιο ελάττωμα, όπως παραμόρφωση ή σκάσιμο των τοιχωμάτων τους, που τους έκανε ακατάλληλους για χρήση.
Στον ίδιο χώρο, βρίσκονταν και οι κεραμικοί κλίβανοι για το ψήσιμο των αμφορέων, ενώ τα σημεία εξόρυξης του πηλού για την κατασκευή τους εντοπίζονται στα γύρω υψώματα.
Οι δύο φοιτητές, ο ένας του ΟικονομικούΠπανεπιστημίου Αθηνών και ο δεύτερος του Πολυτεχνείου υποστήριξαν πως αγνοούσαν τα χαρακτηριστικά της περιοχής και αθωώθηκαν.
