Να υπερασπιστεί το κράτος δικαίου στην Ελλάδα καλεί τη Δικαιοσύνη το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, που παρακολουθεί τη δίκη της Χρυσής Αυγής, στην οποία μάλιστα κλήθηκε να καταθέσει εκ μέρους της νομικής ομάδας των Αιγύπτιων Αλιεργατών. Μάλιστα, τονίζει ότι είχε διαπιστώσει πως υπήρχαν Τάγματα Εφόδου αλλά η Πολιτεία άργησε να λάβει μέτρα ώστε να τα αντιμετωπίσει. Η επισήμανση αυτή, του Δικτύου έχει ιδιαίτερη αξία δεδομένου ότι η δίκη της Χρυσής Αυγής έχει μπει στην τελική ευθεία για την έκδοση ετυμηγορίας ενώ η εισαγγελέας έχει εισηγηθεί την απαλλαγή βασικών κατηγορουμένων για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης αλλά και την απαλλαγή κατηγορουμένων που θεωρούνται ως μέλη του τάγματος εφόδου που συμμετείχε στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Σε σχετική ανακοίνωσή του το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας επισημαίνει πως από την ίδρυσή του το 2011, επανειλημμένα έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη δραματική αύξηση των ρατσιστικών επιθέσεων αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των θυμάτων, «η πιο συνηθισμένη πρακτική, ιδιαίτερα την περίοδο 2009-2013, ήταν η «περιπολία» από οργανωμένους μαυροφορεμένους πεζούς ή μοτοσικλετιστές, οι οποίοι επιτίθονταν, ως αυτόκλητες ομάδες κρούσης, σε πρόσφυγες και μετανάστες στο δρόμο, σε πλατείες ή σε στάσεις μέσων μαζικής μεταφοράς. Σε αρκετές περιπτώσεις ιδιαίτερα βάναυσων επιθέσεων, τα θύματα αναγνώρισαν ανάμεσα στους δράστες άτομα που συνδέονταν με τη Χρυσή Αυγή και έφεραν τα διακριτικά της».
Ωστόσο, όπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση «ελάχιστα από τα περιστατικά αυτά καταγγέλθηκαν επισήμως στις αστυνομικές αρχές» και «τα θύματα μαρτυρούσαν την αδυναμία ή την απροθυμία των διωκτικών αρχών να προβούν σε επαρκή έρευνα και συλλήψεις, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων που στερούνταν νομιμοποιητικών εγγράφων δεν προέβαινε σε καταγγελία στις αρχές λόγω φόβου σύλληψης και απέλασης».
Ακόμη το Δίκτυο υπογραμμίζει πως ως «έγκυρος και συνεπής συνομιλητής της Πολιτείας στα ζητήματα καταγραφής και αντιμετώπισης του ρατσιστικού εγκλήματος, υπενθυμίζει το βασικό πόρισμα που εισέφερε και κατά την ποινική διαδικασία». Σύμφωνα με αυτό «δεν είναι όλη η καταγεγραμμένη ρατσιστική βία σχετιζόμενη με τη Χρυσή Αυγή, όμως η δράση των ομάδων κρούσης κατά την κρίσιμη περίοδο 2009-2013 παρουσίαζε κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία αναγνωρίστηκαν και σε δικαστικές αποφάσεις – τυφλή ρατσιστική βία, αριθμητική υπεροχή των δραστών έναντι των θυμάτων, διασπορά της οργανωμένης βίας και του φόβου στη δημόσια σφαίρα και κυριαρχία των ομάδων αυτών στις γειτονιές. Τα στοιχεία αυτά συνδέονται στη διεθνή βιβλιογραφία με την δράση νεοναζιστικών και εξτρεμιστικών ομάδων, εντός των οποίων σημαντική θέση «διεκδίκησε» η Χρυσή Αυγή.
Συνεχίζοντας το Δίκτυο Καταγραφής Εγκλημάτων Ρατσιστικής Βίας, επισημαίνει ακόμη στην ανακοίνωσή του τα εξής: «Ήδη κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2013, κατόπιν της σύλληψης της ηγετικής ομάδας και κορυφαίων στελεχών της Χρυσής Αυγής, το Δίκτυο διαπίστωσε μία πτώση στις καταγραφές περιστατικών οργανωμένης βίας. Η σημαντική μείωση των κρουσμάτων οργανωμένων ρατσιστικών επιθέσεων σε σχέση με το παρελθόν, πέραν της θετικής διάστασης που φέρει, έρχεται προς επίρρωση των δεδομένων του Δικτύου για την ύπαρξη ταγμάτων εφόδου με συγκεκριμένες πρακτικές, για τα οποία η ελληνική Πολιτεία άργησε δυστυχώς πολύ να λάβει μέτρα. Υπενθυμίζεται, άλλωστε, ότι το modus operandi και η θεσμική αμεριμνησία που κατέγραφε το Δίκτυο την επίμαχη περίοδο ήρθε να τεκμηριωθεί αναδρομικά και τελεσίδικα μέσω της καταδίκης της χώρας στην υπόθεση Σακίρ κατά Ελλάδας. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα, επικυρώνοντας τη σαφή αύξηση των περιστατικών ρατσιστικής βίας στο κέντρο της Αθήνας από το 2009, το μοτίβο επιθέσεων κατά αλλοδαπών από εξτρεμιστικές ομάδες, οι οποίες συχνά συνδέονταν με τη Χρυσή Αυγή και τέλος την αποτυχία εκπλήρωσης των θετικών υποχρεώσεων διερεύνησής τους από τις διωκτικές αρχές. Θυμίζουμε ότι το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για του Πρόσφυγες στην Ελλάδα, ενόψει της απουσίας ενός επίσημου και αποτελεσματικού συστήματος καταγραφής των περιστατικών ρατσιστικής βίας που ήταν σε μεγάλη έξαρση ήδη από το 2009.
Τα περιστατικά αυτά καταγράφονται από οργανώσεις-μέλη του Δικτύου κατόπιν αυτοπρόσωπης μαρτυρίας του θύματος και με πολύ συγκεκριμένη και αυστηρή μεθοδολογία. Την αξιοπιστία των καταγραφών και των διαπιστώσεων του Δικτύου μαρτυρούν τόσο οι σχετικές αναφορές ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών όσο και η υιοθέτηση βασικών συστάσεών του από την Πολιτεία.
Το Δίκτυο υπογραμμίζει ότι η διαπιστωμένη έλλειψη έννομης προστασίας και επαρκούς πρόσβασης στη δικαιοσύνη για τα θύματα την επίμαχη περίοδο καθιστά την ανάγκη προάσπισης του κράτους δικαίου από τα αρμόδια όργανα ακόμα μεγαλύτερη».
Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας: Υπήρχαν τάγματα εφόδου, αλλά η πολιτεία άργησε να λάβει μέτρα
