Θέση για όσα καταγγέλλονται τις τελευταίες ώρες για την Κιβωτό του Κόσμου επιχείρησε να πάρει ο επικεφαλής της ΜΚΟ, πατέρας Αντώνιος. Δήλωσε θλιμμένος και στενοχωρημένος και μίλησε για το προφίλ των παιδιών που φιλοξενούνται στις δομές.
Από το απόγευμα της Πέμπτης (17.11.2022) υπάρχει ένα τσουνάμι καταγγελιών για την Κιβωτό του Κόσμου. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε από τη στιγμή που ένας 19χρονος (σήμερα) κατήγγειλε ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά στη δομή τον Κολωνό.
Σήμερα το πρωί, ο πάτερ Αντώνιος, ο άνθρωπος που είναι το «πρόσωπο» της Κιβωτού από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της, μίλησε στην εκπομπή Super Κατερίνα στον Alpha, λέγοντας πως δεν γνωρίζει το όνομα του παιδιού που έκανε την καταγγελία ούτε και μπορεί να σκεφτεί ποιος μπορεί να είναι ο άνθρωπος που κατηγορείται.
«Εμείς μάθαμε από ένα δημοσίευμα, τίποτα περαιτέρω δεν γνωρίζω», είπε και σημείωσε ότι δεν γνωρίζει ποιο είναι το αγόρι που έχει κάνει την καταγγελία.
«Δεν ξέρουμε το όνομά του, το επώνυμό του. Έχουμε πάρει τηλέφωνο και ζητήσαμε στοιχεία και δεν έχουμε στοιχεία».
Ωστόσο, σε άλλο σημείο της συζήτησης είπε ότι βάσει των στοιχείων, “πάει” το μυαλό του ποιο μπορεί να είναι το παιδί που έκανε την καταγγελία για σεξουαλική κακοποίηση.
Ο πατέρας Αντώνιος δήλωσε πολύ θλιμμένος και στενοχωρημένος «γιατί εμείς έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας, 25 χρόνια, στο παιδί που είναι σε ανάγκη και κίνδυνο», τόνισε αρχικά ο πατέρας Αντώνιος, που εν συνεχεία αναφέρθηκε στους χαρακτήρες των παιδιών που φιλοξενούνται σε δομές της Κιβωτός του Κόσμου.
«Εμείς έχουμε και φιλοξενούμε παιδιά, τα οποία δεν είναι τα συνηθισμένα παιδιά, από παραβατικές οικογένειες, παιδιά μεγάλα σε ηλικία που έχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα τους, παιδιά που δεν ήξεραν από όρια, παιδιά που θέλουν να παραβατούν. (…)
Η Κιβωτός του Κόσμου με όλο το εξειδικευμένο προσωπικό της, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να θεραπεύσουμε το τραύμα της ψυχής αυτών των παιδιών από την απώλεια του φυσικού τους γονιού και αυτό είναι που πολλές φορές δεν μπορούν να συγχωρέσουν σε εμάς, ότι πήραμε τη θέση αυτή. (…)
Δεν πρόκειται να συγχωρέσουν ότι εμείς είμαστε στη ζωή τους και όχι οι γονείς τους».
