Ένα πανάκριβο έδεσμα, το ολοθούριο ή «αγγούρι της θάλασσας» εντοπίστηκε σε πολύ μεγάλη ποσότητα σε φορτίο, το βράδυ της Τρίτης, έπειτα από καταγγελία, στο λιμάνι της Κυλλήνης.
Η καταγγελία που έγινε ανώνυμα, αφορούσε σε φορτίο πάνω από 700 κιλά.
Πρόκειται για έναν πανάκριβο μεζέ και στην Άπω Ανατολή είναι περιζήτητος. Από την Ελλάδα θεωρούνται μάλιστα πως είναι και ανώτερα ποιοτικά με αποτέλεσμα να είναι πολύ ακριβά.
Γιατί είναι τόσο ακριβά
Τα θαλάσσια αγγούρια είναι τόσο πολύτιμα που οι άνθρωποι ρισκάρουν ακόμη και την ζωή τους βουτώντας σε βαθιά νερά για αυτά.
Μάλιστα, ενώ εκ πρώτης όψης δεν γεμίζουν και πολύ το μάτι και σίγουρα δεν φαίνονται τόσο πολύτιμα, ένα κιλό από αυτά τα πολύτιμα πλάσματα της θάλασσας μπορεί να κοστίσει ακόμη και περισσότερα από 3.000 δολάρια.
Όσο πιο σπάνια γίνονται αυτά τα ζώα, τόσο πιο βαθιά πρέπει να κολυμπήσουν οι δύτες για να τα βρουν, ενώ υπάρχουν 1.250 διαφορετικά είδη θαλάσσιου αγγουριού σε όλο τον κόσμο.
Αυτά τα αλλόκοτα ζώα στην Ασία θεωρούνται ως πραγματική λιχουδιά εδώ και αιώνες, με την πλουσιότερη τάξη της κοινωνίας να τρώει τα αγγούρια της θάλασσας ως θρεπτική απόλαυση με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες.
Υπάρχουν περίπου 1.250 διαφορετικά είδη θαλάσσιου αγγουριού στον κόσμο, ωστόσο, το ιαπωνικό θαλάσσιο αγγούρι με έως και 3.500 δολάρια το κιλό, θεωρείται, δικαίως, το πιο ακριβό στην αγορά, συγκριτικά με άλλες ποικιλίες, όπως το Golden Sandfish, Dragonfish και Curry Fish.
Ωστόσο, όπως αναφέρει το businessinsider.com, ακόμα κι αν παραγγείλετε ένα κοινό είδος θαλάσσιου αγγουριού από το διαδίκτυο, θα μπορούσατε να πληρώσετε περισσότερα από 170 δολάρια για μόλις ένα πιάτο!
Εκτός από την παρουσίαση, οι γνώστες του θαλάσσιου αγγουριού εκτιμούν επίσης το χοντρό, λαστιχωτό σώμα τους και, σε μικρότερο βαθμό, τη γεύση. Αλλά η εμπειρία της κατανάλωσης του είναι μόνο ένα μέρος της ελκυστικότητάς του.
Αποδεικνύεται ότι το θαλάσσιο αγγούρι περιέχει υψηλά επίπεδα μιας χημικής ουσίας που ονομάζεται φουκοζυλιωμένη γλυκοζαμινογλυκάνη στο δέρμα τους, την οποία οι άνθρωποι σε όλη την Ασία χρησιμοποιούν για τη θεραπεία προβλημάτων αρθρώσεων όπως η αρθρίτιδα εδώ και αιώνες, και πιο πρόσφατα στην Ευρώπη, όπου οι άνθρωποι τη χρησιμοποιούν για τη θεραπεία ορισμένων μορφών καρκίνου, αλλά και για την μείωση των θρόμβων στο αίμα.
