ΙΣΧΥΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΤΕΑ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΥΠΟ ΕΛΕΓΧΟ.
Η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη.
Δίνουμε μεγάλη μάχη. Έχουν καεί σπίτια.
Σκεφτόμαστε τους συναδέλφους μας που συνδράμουν τους πυροσβέστες και μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα τους όταν κινδυνεύοντας και οι ίδιοι σβήνοντας τις φωτιές, απεγκλωβίζουν τους πολίτες, οδηγώντας τους σε ασφαλή σημεία.
Μετά από τόσα χρόνια στην Άμεση Δράση, η εικόνα αυτή επιστρέφει ξανά και ξανά κάθε φορά που οι συνάδελφοί μου επιχειρούν, αναντίρρητα σε δύσκολες συνθήκες χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό και μέσα.
Άραγε υπάρχει κάποιος νόμος η κάποια συμφωνία που τους υποχρεώνει να ρισκάρουν τη ζωή τους;
Η συμμόρφωση προς το καθήκον θα μου πείτε.
Η λέξη καθήκον προέρχεται ετυμολογικά απο το αρχαίο ρήμα καθήκω ( κατά+ήκω) και σημαίνει: είμαι κατάλληλος για κάτι. Λανθασμένα η λέξη ταυτίζεται με την υποχρέωση.
Καθήκον είναι ότι επιβάλλεται από ένα σύστημα αξιών και ρυθμίζει τις πράξεις του ατόμου.
Είναι η συνείδηση του τι πρέπει να κάνει η να αποφύγει κανείς
Υποχρέωση (υπό+ χρέος) είναι ότι απορρέει από το νόμο η κάποιο κανονισμό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το καθήκον είναι μια υποχρέωση ηθικής φύσεως και όχι προιόν καταναγκασμού.
Γι αυτό η ηθικότητα μιας πράξης μπορεί να εντοπιστεί μόνο στα κίνητρά της.
Αυτό σημαίνει ότι ενεργώ με κριτήριο το αντικείμενο της θέλησής μου, διότι διαφορετικά θα ακολουθούσα τυπικές διαδικασίες χωρίς να εκτεθώ και σίγουρα χωρίς να διακινδυνέψω. Και αυτό εξαρτάται μόνο από εμένα….
Τι είναι λοιπόν αυτό που σπρώχνει τα παιδιά της Άμεσης Δράσης, κάθε μέρα, όπως και τις προηγούμενες και σίγουρα στις επόμενες, με αυταπάρνηση και ζήλο να ρισκάρουν τη ζωή τους για να σώσουν περιουσίες και ζωές;
Δώστε όποια απάντηση νομίζετε.
Εγώ πάντως ξέρω…
Γράφει ο Χρήστος Μπαλάσκας
