Τον κώδωνα του κινδύνου για τη δυναμική του τουρκικού ναυτικού εξηγεί o αμυντικός αναλυτής, Δημήτρης Τσαϊλάς, Ναύαρχος ε.α*,
Μεταξύ άλλων τονίζει ότι οι τουρκικές δυνάμεις έχουν αποκτήσει οπλισμό που μπορεί να εκτοξεύσει με ακρίβεια από το τουρκικό έδαφος εναντίον των ελληνικών δυνάμεων.
Αναλυτικά αναφέρει:
Το Τουρκικό Ναυτικό είναι ολοένα και πιο ισχυρό. Υποστηριζόμενο από ένα εντυπωσιακό οπλοστάσιο στην ξηρά, έτσι ο στόλος τους δεν χρειάζεται πλέον να είναι στενά συνδεδεμένος με την άμυνα του Αιγαίου.
Μπορεί να αναλάβει πιο ριψοκίνδυνες αποστολές και να επιχειρεί σε πιο “βαθιά νερά” πιο μακριά από τις τουρκικές ακτές. Είναι ακόμη πιθανό η Τουρκία να βρει μια μόνιμη αποστολή για κάποιες σημαντικές θαλάσσιες περιοχές όπως η Βόρεια Αφρική, η Μεσόγειος και η Ερυθρά θάλασσα.
Τα πολεμικά πλοία είναι εκφράσεις από χάλυβα ιδεών για εθνικούς σκοπούς, μεγαλείο και αγωνιστική ανδρεία. Αυτό που χτίζει η Τουρκία τα τελευταία χρόνια με συνέπεια και συνέχεια λέει πολλά για τις φιλοδοξίες της και την εικόνα που θέλει να προβάλει.
Αυτό που μάθαμε στις σχολές πολέμου, και έχει βάση σε ιστορικά στοιχεία θαλάσσιου αγώνα είναι ότι το σημείο της επιχειρησιακής τέχνης είναι να βάλεις αρκετή δύναμη πυρός στο πεδίο της δράσης και στον χρόνο δράσης (τόπος-χρόνος) για να ξεπεράσεις οτιδήποτε αναπτύξει ο εχθρός.
Το πώς τα λιγότερα και παλαιότερα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού που υποστηρίζονται από μαχητικά αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας θα επιχειρήσουν ενάντια στην κοινή τουρκική δύναμη είναι το ερώτημα που έχει πραγματικά σημασία.
Βαυκαλιζόμενοι ότι μέχρι το 2030 θα έχουμε αποκτήσει τις νέες φρεγάτες FDI από τη Γαλλία ας μην έχουμε πλέον απαξιωτικά αισθήματα για έναν άξιο αντίπαλο και να παύσουμε να μιλάμε για εφησυχασμό.
Επιτέλους, ας δούμε κατάματα το σημείο σχετικά με τη θαλάσσια στρατηγική. Να ξαναδούμε τη γεωγραφία και να αντιληφθούμε ότι σε καιρό πολέμου το Πολεμικό Ναυτικό δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την υπεράσπιση λιμανιών και παραθαλάσσιων βάσεων. Θα πρέπει να τελειοποιήσουμε το σύστημα άμυνας της ακτής.
Η ακτή, δηλαδή, θα πρέπει να αμυνθεί έναντι εχθρικών θαλάσσιων δυνάμεων που επιχειρούν στα ανοικτά. Η μόνη αποτελεσματική χρήση για το Πολεμικό Ναυτικό είναι για την επίθεση.
Για να απελευθερωθεί ο στόλος από την παράκτια άμυνα, επιτρέποντάς του να επιδιώξει τον πραγματικό του σκοπό, τα νησιά πρέπει να εξαρτώνται από τα οχυρά, τις νάρκες, τις τορπίλες. Όλα αυτά μαζί είναι αποτελεσματικά για αμυντικούς σκοπούς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν παρέχουν τη θέση ενός απόλυτα αποτελεσματικού ναυτικού ικανού να ενεργήσει στην επίθεση. Η μάχη μπορεί να κερδηθεί μόνο με σκληρό χτύπημα, και ένα υπέρτερο επιθετικό Πολεμικό Ναυτικό μόνο μπορεί να κάνει αυτό το σκληρό χτύπημα επιθετικού τύπου. Αλλά η παράκτια άμυνα και η Πολεμική Αεροπορία είναι απαραίτητα για να μπορεί το υπέρτερο Πολεμικό Ναυτικό να αντιμετωπίσει την ευαλωτότητα.
Ένας στόλος μπορεί να επιδιώξει μια σημαντική εμπλοκή στόλου και, αν θριαμβεύσει, να εκμεταλλευτεί τον έλεγχο της θάλασσας για να διαμορφώσει την πορεία του πολέμου στη συνέχεια. Η Τουρκία βασίστηκε στη λογική για τη συμβίωση μεταξύ της ναυτικής ισχύος που βασίζεται στις χερσαίες δυνάμεις πέραν των ναυτικών δυνάμεων που συνεχώς αναπτύσει. Η άρνηση πρόσβασης ήταν μια υποτυπώδης υπόθεση μικρής εμβέλειας μέχρι πριν λίγο καιρό.
Σήμερα, αντίθετα, οι τουρκικές δυνάμεις έχουν αποκτήσει οπλισμό που μπορεί να εκτοξεύσει με ακρίβεια από το τουρκικό έδαφος εναντίον των ελληνικών δυνάμεων, αν όχι δεκάδες αλλά εκατοντάδες μίλια μακριά. Ο Ερντογάν έχει αποκαλύψει πολλά για την τροχιά της τουρκικής θαλάσσιας ισχύος.
Εμείς σε τι ελπίζουμε ότι θα αλλάξει κάτι για να επαναφέρουμε την ισορροπία ισχύος;
*Ο Δημήτριος Τσαϊλάς είναι απόστρατος Αξιωματικός του ΠΝ, δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου. Σήμερα είναι συνεργάτης και ερευνητής του Institute for National and International Security(INIS), και του Strategy International (SI). Συγγραφέας του βιβλίου «Ο Σύγχρονος Πόλεμος» Προκλήσεις για την Ελληνική Ασφάλεια. Εκδόσεις Ινφογνώμων.
