Μεγάλες αλλαγές φέρνει στο στράτευμα και κυρίως στο σώμα τόσο των μονίμων, όσο και των κληρωτών υπηρετούντων, το νομοσχέδιο που παρουσίασε χθες ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας.
Ένα νομοσχέδιο το οποίο προανήγγελλαν οι συνεργάτες του εδώ και μήνες και όλο καθυστερούσε, μια και είναι σαφές ότι υπήρχαν αντιδράσεις σε αρκετά επίπεδα, με πρώτο και κυριότερο αυτό των υπαξιωματικών που βλέπουν ότι «δεν θα βάλουν αστέρι στον ώμο», όπως λένε χαρακτηριστικά.
Το νομοσχέδιο λοιπόν, αφού πέρασε από «σαράντα» κύματα και παράλληλα αντιμετωπίσθηκαν (;) οι αντιδράσεις των οργανώσεων αποστράτων της ΝΔ, δόθηκε χθες στη δημοσιότητα με στόχο να γίνει νόμος του κράτους μέσα στον Νοέμβριο.
Η βασική φιλοσοφία του νομοσχεδίου κινείται σε σωστή κατεύθυνση.
Αναφέρομαι στα δύο κύρια ζητήματα του:
τον «διαχωρισμό» υπαξιωματικών και αξιωματικών και στο ζήτημα της θητείας.
Είναι σαφές πως η ρύθμιση ώστε οι απόφοιτοι των σχολών υπαξιωματικών και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων να φτάνουν μέχρι τον βαθμό του ανθυπασπιστή (και των αντίστοιχων) είναι σωστή.
Όπως άλλο είναι να σπουδάζεις νοσοκόμος και άλλο γιατρός, έτσι και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Δεν είναι σωστό ο απόφοιτος σχολής υπαξιωματικών να γίνεται κάποια στιγμή αξιωματικός, με όλα τα παρεπόμενα προβλήματα. Και ας διαμαρτύρονται οι σύλλογοι αποφοίτων και άλλοι για το θέμα.
Εξάλλου, δίνεται και η ευκαιρία για μεταπήδηση, σε όποιον θέλει, στις σχολές αξιωματικών και αφού φοιτήσει «να πάρει το αστέρι».
Σωστό επίσης είναι –και θα πρέπει να τηρηθεί απαρέγκλιτα– ο διαχωρισμός βαθμού και μισθού, καθώς και η τοποθέτηση «αρχηγών», ας πούμε, των υπαξιωματικών, πλάι στους επικεφαλής των Γενικών Επιτελείων.
Το έχουν όλοι οι σύγχρονοι στρατοί.
Ερωτηματικό είναι ο χρόνος προσαρμογής που δίνει το νομοσχέδιο. Οι αλλαγές, ναι μεν έχουν χρόνο προσαρμογής, όμως χρόνος προσαρμογής 18 έτη δεν είναι απλώς πολύς αλλά τεράστιος.
Προφανώς, έχει γίνει για να «μειωθούν» οι αντιδράσεις υπηρετούντων που αναμένουν να γίνουν «αξιωματικοί»…
Όσον αφορά τώρα το θέμα της θητείας, οι αλλαγές κινούνται και αυτές σε σωστή κατεύθυνση. Υπάρχουν όμως ζητήματα. Όπως, για παράδειγμα, ο μεγάλος χρόνος προετοιμασίας στα κέντρα.
Στους σύγχρονους στρατούς, τα κέντρα εκπαίδευσης είναι απλώς κέντρα προσαρμογής στη στρατιωτική ζωή. Άρα, 2-3 εβδομάδες είναι αρκετές και από εκεί και πέρα θα έπρεπε να οδηγούνται σε ειδικές συνθήκες, ανάλογα με τα προσόντα τους, για εκπαίδευση σε ειδικές κατηγορίες. Η μεγάλη παραμονή στα κέντρα δεν ωφελεί κανέναν.
Το τελευταίο που έχει ενδιαφέρον είναι η προετοιμασία για κατάταξη των γυναικών στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Όταν προχωράς σε μια αλλαγή, δεν μπορείς να κάνεις τόσο δειλά βήματα. Δηλαδή, δεν μπορείς να λες εθελοντική στράτευση με στόχο τον πρώτο χρόνο 200 κοπέλες.
Και επίσης, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται στην προοπτική του νομοσχεδίου ως «υπάλληλοι γραφείου».
Η ένταξη των γυναικών πρέπει να γίνει κανονικά στο «στρατιωτικό δυναμικό», χωρίς υποβάθμιση του ρόλου τους, αν θέλουμε να έχουμε καλή προσέλευση.
Δεν μπορεί οι γυναίκες που αποφοιτούν από τις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων να είναι «μάχιμες» και όσες κατατάσσονται ως θητεία να αντιμετωπίζονται ως «βοηθητικές».
Σε σωστή κατεύθυνση, αλλά με ορισμένα ερωτηματικά, οι αλλαγές σε εφεδρεία και εκπαίδευση μονίμων στελεχών. Αυτά σε άλλο σημείωμα.
Πάντως, σημασία έχει, μετά από αλλαγές που πρέπει να γίνουν, το νομοσχέδιο να προχωρήσει και κυρίως να εφαρμοσθεί.
Άλκης Πέτρου
Το σχόλιό σας θα το περιέγραφα ως κάποιου άσχετου με τον χώρο των ΕΔ. Η σκέψη άλλο γιατρός, άλλο Νοσηλευτής ειναι από την βάση χωρίς νόημα. Στις Σχολες Αξιωματικών και Υπαξιωματικών δεν κάνουν μάθημα πως να είσαι Αξκος ή Υπξκος. Γνώσεις ηγεσίας, διαχείρισης προσωπικού αλλά και ειδικότητας κάνουν. Έλεος