Την έναρξη της δίκης για την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό αναμένεται να κηρύξει σήμερα η πρόεδρος Εφετών Σοφία Πανουτσακοπούλου και πρόεδρος του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, ενώπιον του οποίου θα δικαστεί η συγκεκριμένη υπόθεση.
Η πολύκροτη δευτεροβάθμια δίκη για την Χρυσή Αυγή, η οποία θα διεξαχθεί στην αίθουσα τελετών του Εφετείου της Αθήνας, αρχίζει 2,5 περίπου μήνες μετά τη δημοσίευση της απόφασης-μαμούθ του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, το οποίο με πρόεδρο την κ. Μαρία Λεπενιώτη δίκασε τη συγκεκριμένη υπόθεση σε πρώτο βαθμό.
Σε περισσότερες από 12.000 χιλιάδες σελίδες της πρωτόδικης απόφασης, η Χρυσή Αυγή, χαρακτηρίζεται ως εγκληματική οργάνωση, η οποία λειτουργούσε υπό την απόλυτη καθοδήγηση του αρχηγού της Νίκου Μιχαλολιάκου. Ο τελευταίος, όπως και έξι ακόμη πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής (Ιωάννης Λαγός, Ηλίας Κασιδιάρης, Γιώργος Γερμενής, Χρήστος Παππάς, Ηλίας Παναγιώταρος και Αρτέμης Ματθαιόπουλος), βάση της πρωτόδικης απόφασης, βρίσκονται στις φυλακές και σήμερα αναμένεται να μεταχθούν στο Εφετείο για να καθίσουν στο εδώλιο τους. Ωστόσο, έχουν το δικαίωμα από το νόμο να μην εμφανιστούν στο δικαστήριο αλλά να εκπροσωπηθούν από τους συνηγόρους τους.
Εκτός από τους επτά πρώην βουλευτές που κρίθηκαν ένοχοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, με την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, είχαν καταδικαστεί και άλλοι 43 κατηγορούμενοι, μεταξύ αυτών και οι 11 πρώην βουλευτές του κόμματος, οι οποίο καταδικάστηκαν για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και κατά περίπτωση οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι για την τέλεση σοβαρότατων κακουργημάτων (ανθρωποκτονία Παύλου Φύσσα και απόπειρα ανθρωποκτονίας του Αιγύπτιου αλιεργάτη Αμπουζίντ Εμπάρακ).
Επιπλέον, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, είχε κρίνει ότι στο πλαίσιο της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής και υπό την αρχηγεία του Νίκου Μιχαλολιάκου, τελέστηκαν και δεκάδες άλλα εγκλήματα, όπως η δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, η απόπειρα ανθρωποκτονίας του φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή, οι απόπειρες ανθρωποκτονιών κατά των μελών στο κοινωνικό στέκι Αντίπνοια, οι επικίνδυνες σωματικές βλάβες κατά των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, κ.ά.
Η δολοφονία Φύσσα
Εμβληματική θέση στην πολυσέλιδη απόφαση έχει το σκέλος εκείνο της δικογραφίας που αφορά στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα – έγκλημα που σήμανε και την αρχή του τέλους της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Ως φυσικός αυτουργός της δολοφονίας του νεαρού μουσικού, τον Σεπτέμβριο του 2013 στο Πέραμα, έχει καταδικασθεί ο Γιώργος Ρουπακιάς στον οποίο επιβλήθηκε ισόβια κάθειρξη. Οι δικαστές αποφάνηκαν πως η δολοφονική επίθεση σε βάρος του νεαρού μουσικού ήταν οργανωμένη και στοχευμένη και είχε ιδεολογικά κίνητρα.
Σύμφωνα με το σκεπτικό των δικαστών του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, τα τραύματα που έφερε το θύμα αποδεικνύουν ότι «δέχτηκε επίθεση και χτυπήματα από τα μέλη της Χρυσής Αυγής, πριν το θανάσιμο τραυματισμό του» ενώ «δεν πρόλαβε να αντιδράσει απέναντι στον Γ. Ρουπακιά, ο οποίος ενεργώντας βάση σχεδίου κινήθηκε πράγματι κυκλωτικά, σε σχέση με τους υπόλοιπους επιτιθέμενους χρυσαυγίτες που με τα αλλεπάλληλα κύματα επιθέσεων σε βάρος του Παύλου Φύσσα, ανέμεναν το Ρουπακιά να έρθει από διαφορετική κατεύθυνση και να αιφνιδιάσει τον Παύλο Φύσσα όπως και έγινε».
Ενδεικτικά, η απόφαση αναφέρει για τη δολοφονία του μουσικού, μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο Ρουπακιάς δεν είχε οποιαδήποτε προσωπική σχέση, αντιπαλότητα, αντιδικία η αντιπαράθεση με το θύμα αλλά η εγκληματική του ενέργεια αποτέλεσε εκτέλεση συγκεκριμένου σχεδίου και εντολής». Επιπρόσθετα, κατά το δικαστήριο ο Γ. Ρουπακιάς «δεν έδρασε μόνος του και αυτοβούλως» και «η ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα ήταν αποτέλεσμα της οργανωμένης κινητοποίησης της ασφάλειας της τοπικής οργάνωσης Νίκαιας της Χρυσής Αυγής, το δε κίνητρο ήταν πολιτικό ιδεολογικό».
Επιπλέον, στην απόφαση αναφέρεται πως ο Γ. Ρουπακιάς «δεν ήταν ένας απλός ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής ούτε ένας τυχαίος περαστικός από τα γραφεία, όπως ισχυρίστηκε σε δηλώσεις του ο γενικός γραμματέας Νικόλαος Μιχαλολιάκος» αλλά «ήταν μέλος της τοπικής Νίκαιας ήδη από τον Ιούλιο του 2012 και μάλιστα μέλος του πενταμελούς της τοπικής Νικίας της Χρυσής Αυγής και συγκεκριμένα ήταν ταμίας».
Σε ό,τι αφορά στους υπόλοιπους 15 συγκατηγορούμενους του Γ. Ρουπακιά που καταδικάστηκαν για συνεργεία στην ανθρωποκτονία του μουσικού ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, το δικαστήριο έκρινε ότι «δημιούργησαν ευνοϊκές συνθήκες για την τέλεση του κακουργήματος και συγκεκριμένα κλίμα γενικότερης σύγχυσης και οχλαγωγίας, έντασης και εκφοβισμού του ευρισκομένου το σημεία αυτού Παύλο Φύσσα καθώς και της ολιγομελούς παρέας του, στην οποία συμμετείχαν και δύο νεαρές γυναίκες, με τον προπηλακισμό τούτων με ιαχές και ύβρεις καθώς και με τον ξυλοδαρμό τους εκ’ μέρους κάποιων από το τάγμα εφόδου». Το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς τους αυτής, «που συνιστούσε προετοιμασία εδάφους για την καίρια και μοιραία παρέμβαση του Ρουπακιά» ήταν ο Παύλος Φύσσας «να εγκλωβιστεί από αυτούς και έτσι να καταστεί ευάλωτος, ενώ παράλληλα ενδυνάμωσαν και ενθάρρυναν ψυχικά το Γ. Ρουπακιά, ο οποίος έχοντας πλέον την αίσθηση της αριθμητικής υπεροχής, της δύναμης και της ασφάλειας, έπληξε τον Παύλο Φύσσα αιφνιδιαστικά και απρόκλητα, επανειλημμένως στο αριστερό ημιθωράκιο, με συνέπεια εκ των πραγμάτων αυτών ως μόνη και αποκλειστική αιτία να επέλθει ο θάνατος του». Όπως αναφέρει το δικαστήριο χωρίς τα άτομα αυτά «ο Ρουπακιάς δεν θα πήγαινε μόνος του στο Κοράλλι (την καφετέρια όπου βρίσκονταν το θύμα), δεν θα τολμούσε μόνος του να μαχαιρώσει εν ψυχρώ το Φύσσα, με τον οποίο δεν είχε καμία διαφορά». Ακόμη, στο σκεπτικό της απόφασης γίνεται λόγος «και για επιχείρηση συγκάλυψης της ανθρωποκτονίας του Παύλου Φύσσα» στο πλαίσιο της οποίας Ιωάννης Λαγός «έδινε εντολές «να καθαρίσουν τα σπίτια» δηλαδή να απαλλαγούν από όπλα και τυχόν άλλο υλικό ενοχοποιητικό για τη Χρυσή Αυγή».
«Ναζιστική ιδεολογία»
Επικεφαλής και αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, ήταν σύμφωνα με την πρωτοβάθμια απόφαση ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ο οποίος είχε την απόλυτη απεριόριστη και αδιαμφισβήτητη εξουσία ως και την απόλυτη ευθύνη των τελικών αποφάσεων. Η εγκληματική δράση της οργάνωσης «σκοπό είχε την δια της βίας αντιμετώπιση των αλλοδαπών, των ιδεολογικών αντιπάλων, των αντιφρονούντων και δια του τρόπου αυτού την επιβολή και διάδοση πολιτικών ιδεών και θεωριών». Η εγκληματική δε αυτή δράση «εκδηλωνόταν μέσω των τοπικών οργανώσεων και πάντα υπό την καθοδήγηση ανώτερου στην ιεραρχία στελέχους της».
Κατά την πρωτόδικη απόφαση, τέλος, «η ιεραρχική δομή της Χρυσής Αυγής ήταν τέτοια ώστε να εξασφαλίζει όχι μόνο ότι κάθε κατώτερο όργανο θα υπακούει στις εντολές του ανώτερου, αλλά περαιτέρω ότι καμιά κομματική ενέργεια δεν θα υλοποιείται χωρίς την ρητή εκ’ των προτέρων εντολή του ανώτερου οργάνου που φτάνει ως την κεντρική διοίκηση. Η αρχή αυτή επαναλαμβάνεται από τα στελέχη της οργάνωσης και αποτελεί αντικείμενο εγκυκλίων».
