«Όσοι ζήσανε εκείνη την ημέρα ζήσανε από τύχη. Δέκα δευτερόλεπτα χωρίζανε τη ζωή από το θάνατο όπως γίνεται στον πόλεμο Είναι ξεκάθαρο πως σε αυτή τη χώρα ζούμε από τύχη. Δεν έκαναν ούτε το ελάχιστο. Να ειδοποιήσουν ένα τέταρτο νωρίτερα για να μην χαθεί κανένας, να προλάβουν να φτάσουν στη θάλασσα. Ας έκαναν έστω αυτό, αφού δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο. Υπάρχουν πολλοί άχρηστοι…». Με αυτά τα λόγια περιέγραψε μάρτυρας, καταθέτοντας στη δίκη για το Μάτι, όλα όσα βίωσε εκείνες τις τραγικές ώρες, κατά τις οποίες η σύζυγός του, ο ανήλικος γιος του και ο πατέρας του υπέστησαν εκτεταμένη εγκαύματα και χρειάστηκε να νοσηλευτούν.
Ειδικότερα, ο μάρτυρας κ. Θεοφάνης Χατζησταματίου, ο οποίος, όπως είπε, την ημέρα που ξέσπασε η πυρκαγιά βρίσκονταν στο Ντουμπάι, μακριά από την οικογένειά του, αναφέρθηκε στις προσπάθειες που έκανε για να εντοπίσει τους δικούς του ανθρώπους, επιστρέφοντας αμέσως στην Ελλάδα.
«Κατά τις 4.30 μου λέει ο κουμπάρος μου έχει μια φωτιά Καλλιτεχνούπολη με κατεύθυνση προς Διόνυσο. Με ανησύχησε γιατί δεν έχει ξανασυμβεί. Σκέφτηκα ότι το Μάτι είναι σε αυτή την κατεύθυνση», είπε ο μάρτυρας στο δικαστήριο και συνέχισε: «Τηλεφώνησα στη σύζυγό μου και μου είπε «δεν μπορώ να σου μιλήσω καήκαμε, καήκαμε!». Το παιδί φώναζε ζητούσε νερό. Πήρα τους γονείς μου. Ήμουν μέσα στον πανικό. Έβγαλα άμεσα εισιτήρια να γυρίσω. Μέχρι το βράδυ ήταν πλήρες χάος. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί τους. Μου στείλανε μήνυμα ότι το παιδί πάει στο νοσοκομείο. Του μίλησα και μου είπε ότι πάνε στο Παίδων. Ρώτησα για την γυναίκα μου και μου απάντησε «δεν είναι μαζί μας»». (….) Η σύζυγος μου ήταν στο Σισμανόγλειο με αφόρητους πόνους. Μόνη της. Όλο το βράδυ προσπαθούσα να μάθω. Δεν διάβασα για νεκρούς ή τραυματίες. Το πρωί είδα φωτογραφίες. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως έγινε. Όταν έμαθα τις λεπτομέρειες, ότι έκαιγε χαμηλή βλάστηση και κανείς δεν σκέφτηκε τι θα γινόταν αν έμπαινε μέσα στα πεύκα. Δείχνει ανθρώπους με πλήρη άγνοια της περιοχής και των ευθυνών τους. Το καλοκαίρι που περνά ο Καραγκιόζης και φωνάζει για παράσταση και τον ακούμε όλες οι περιοχές!».
Ο μάρτυρας ανέφερε στη συνέχεια ότι ο γιος του χρειάστηκε να μείνει για 60 μέρες στο νοσοκομείο, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματά του εξαιτίας των εκτεταμένων εγκαυμάτων που υπέστη. «Ο μόνος που δεχόταν να κάτσει μαζί του ήμουν εγώ. Έπαιρνε μορφίνη. Είχε παντού όρους, δεν μπορούσε να ξαπλώσει, είχε καμένη πλάτη και πόδια. Έκανε δυο φορές χειρουργείο» ανέφερε ο κ. Χατζησταματίου για να προσθέσει: «Ο οργανισμός σε ένα παιδί επουλώνει γρήγορα. Οι πληγές όμως προκαλούν φαγούρα που ακόμη συνεχίζει, σκληραίνουν κομμάτια του δέρματος. Τεντώνει και σκίζεται το δέρμα του. Πρέπει να φορά ελαστικά. Κάθε βράδυ από το ξύσιμο δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ψυχολογικά τέσσερα χρόνια τώρα χρειάζεται στήριξη. Από μωρό ωρίμασε απότομα. Μπαίνει στην εφηβεία με το μισό του σώμα σημαδεμένο. Δεν μπορεί να βγει στην παραλία. Για ένα χρόνο πηγαίναμε βράδυ στη θάλασσα με ολόσωμη φόρμα. Δεν μπορεί να κάνει γυμναστική. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του και σε εμάς που δεν μπορέσαμε να τον προστατεύσουμε…. Κεράκι δεν μπορούσε να δει ούτε στην τούρτα του ούτε στην εκκλησία. Τζάκι δεν ανάβουμε φυσικά».
Αναφερόμενος στη σύζυγο και τον πατέρα του, ο μάρτυρας είπε: «Η σύζυγος μου και ο πατέρας μου ήταν σε άλλο νοσοκομείο. Στις 30 Ιουλίου μου είπαν «έλα να προλάβεις την γυναίκα σου πριν την διασωληνώσουν». Ποτέ δεν θα ξεχάσω όταν είδα τις ακτινογραφίες του θώρακος της, δύο άσπρες κηλίδες. Έπρεπε να φορέσω χαμόγελο και να πάω στο παιδί. Να μην ξέρω τι να πω στο παιδί, αν θα την ξαναδεί…».
