Συγκλόνισαν σήμερα με τις καταθέσεις τους στη δίκη για το Μάτι τα μέλη της οικογένειας Διονυσιωτη, οι οποίοι έχασαν κόρη και εγγόνι στη φονική πυρκαγιά ενώ λίγα χρόνια πριν είχαν χάσει και το γιο τους. Με δάκρυα στα μάτια η κ. Μαρία Διονυσιώτη, μίλησε για το σημείωμα που άφησε η κόρη της και το οποίο υπαγόρευσε στους διασώστες λίγο πριν εκείνοι τη διασωληνωσουν.
Με αυτό η άτυχη γυναίκα ευχαριστούσε γονείς και σύζυγό για την ευτυχισμένη ζωή που της χάρισαν. «Αυτό το σημείωμα το χαράξαμε και το έχουμε μαζί με τις φωτογραφίες των παιδιών μας» είπε στην κατάθεσή της η κ. Δονυσιώτη, αναφέροντας πως δεν κατάφερε ποτέ να δει την κόρη της στην εντατική.
«Ο σύζυγός μου με ενημέρωσε να επιστρέψω στο σπίτι, ήταν πολύς κόσμος στην αυλή, απέφευγαν να με κοιτάξουν στα μάτια. Με πλησίασε ο γαμπρός μου, και έκανε την ίδια κίνηση, όπως όταν μου είπε ότι χάσαμε το μπέμπη μας. Τότε νερούλιασε το αίμα μου, μούδιασα ολόκληρη. Μου είπε: «Η Μαργαριτουλα μας έφυγε, δεν άντεξε μακριά από το μπέμπη μας. Πήγε μαζί του» Συνεχίζοντας την συγκλονιστική κατάθεσή της η μάρτυρας είπε: «Χάσαμε τα παιδιά μας μαζί με άλλους 103 ανθρώπους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μαρτύρησαν, πόνεσαν, υπέφεραν, … Εγώ δεν κάηκα, αλλά έχει καεί η ψυχή μου. Εγώ δε ζω, απλά υπάρχω, μέχρι να κλείσω τα μάτια μου.
Η Μαργαρίτα μας ήταν η ζωή μας όλη μετά το θάνατο του γιου μας. …Το σπίτι μου δεν το έφτιαξα, ούτε θέλω να το φτιάξω. Την επιδότηση που δικαιούμαι για το καμένο μου σπίτι να την πάρει ο κ. Ψινάκης (σ.σ δήμαρχος τότε Μαραθώνα και σήμερα κατηγορούμενος) να αντικαταστήσει τους φοίνικες που του καήκαν».
Νωρίτερα, ο σύζυγος της μάρτυρα, Χαράλαμπος Διονυσιωτης είχε περιγράψει τις αγωνιώδεις προσπάθειες του να εντοπίσει την κόρη του και τον εγγονό του. Όπως είπε περνώντας μέσα από τη φωτιά εντόπισε τελικώς την κόρη του στην Αργυρά Ακτή, ημιλιπόθυμη. Το βρέφος της ήταν αναίσθητο στην αγκαλιά της. « Η κόρη μου βγήκε βασταζόμενη από μητέρα ενός παιδιού.
Το μωρό ήταν στην αγκαλιά ενός διασώστη. Το παιδί ήταν αναίσθητο, του έκανε μαλάξεις και ζούσε (…) Πήγαμε με το γαμπρό μου πρώτα στο νοσοκομείο Παίδων για το μωρό. Το παιδί είχε τελειώσει. Οι γιατροί μας είπαν πως αργήσαμε. Αν υπήρχε βοήθεια από θαλασσής, θα μπορούσε σήμερα να ζει».
Με δάκρυα στα μάτια η μάρτυρας Ιωάννα Καρακουκάλη, περιέγραψε τις δραματικές στιγμές που έζησε προσπαθώντας να βοηθήσει την εγκλωβισμένη στη φωτιά μητέρα της, από τηλεφώνου. «…Την έπαιρνα συνεχώς τηλέφωνο και δεν μου απαντούσε. Κάποια στιγμή μου απάντησε ξανά στο τηλέφωνο. Άκουγα κραυγές, ουρλιαχτά, δεν μπορούσα να καταλάβω αν κάποιος μου μιλάει.
Πήρα την αστυνομία και τους είπα ακριβώς που βρισκόταν. Στις 21.06 το βράδυ μιλήσαμε για τελευταία φορά, ήταν ζωντανή και ήταν καλά» είπε η μάρτυρας για να προσθέσει: «Πριν το κλείσουμε τότε, μου είπε ότι θα πεθάνει και ότι με αγαπάει. Δεν μου ξαναμίλησε. Δε μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν ζωντανή μέχρι εκείνη την ώρα, ότι ήταν 48 ετών και έκανε προσπάθεια να μείνει στη ζωή αλλά κανείς δεν τη βοήθησε». ΄
Για τον σύζυγό της ο οποίος ήταν ένας από τους 26 νεκρούς που βρέθηκαν απανθρακωμένοι στο οικόπεδο Φράγκου, μίλησε στην κατάθεσή της η κ. Πολυμνίας Κοσσορα. «Ο άντρας μου ήταν ένας από αυτούς που είχαν εκτραπεί από τη λεωφόρο χωρίς να έχουν καμία δουλειά εκεί.
Πήγε το γιο μου στο αεροδρόμιο και επέστρεφε. Έχασε τη ζωή του αναίτια, λόγω της εγκληματικής διαχείριση της φωτιάς από τις αρχές. Μια αρχή να είχε κάνει τη δουλειά της δεν θα είχαμε τόσα θύματα», ανέφερε μεταξύ άλλων στην κατάθεσή της η εν λόγω μάρτυρας για να προσθέσει: «Η ζωή μου τσακίστηκε…Τα παιδιά μου τα εγγόνια μου…Χάσαμε έναν άνθρωπο γενναιόδωρο που έδινε αγάπη στα παιδιά και τα εγγόνια μου. Εγώ μετά αρρώστησα, είμαι υπό ψυχιατρική παρακολούθηση και αντί με τα χρόνια να περάσει, δυστυχώς δεν ξεπερνιέται».
Ο Γεώργιος Μίχας, έχασε στη φονική πυρκαγιά, το γιο του Βίκτωρα, 23 ετών. Η σορός του βρέθηκε στην ακτή μια εβδομάδα αργότερα. «Δεν είχα ενημέρωση από κανέναν.
Η ώρα είχε περάσει. Δέχθηκα ένα τηλέφωνο από άγνωστο νούμερο. Ήταν μια κυρία και μου είπε ότι είναι φίλη της μητέρας του Βίκτωρα. Ρώτησα για τον Βίκτωρα. Την άκουσα ταραγμένη. Ο νους μου πήγε στο απόλυτο κακό… » είπε ο μάρτυρας και συνέχισε με δάκρυα στα μάτια: «Της είπα ότι αν δεν βρω τον Βίκτωρα δεν γυρίζω πίσω… Μετά η κυρία μου είπε ότι θα έρθει εκείνη εκεί που ήμουν. Ήρθαν και με βρήκαν στο λιμάνι. Καθόμουν στο παγκάκι και ήρθε η μαμά του Βίκτωρα και κάθισε στην αγκαλιά μου. Μου είπε ο Βίκτωρας πάει … Με το που μου το είπε αυτό, την πέταξε από πάνω μου. Δεν μπορούσα να το διανοηθώ. Μετά από αυτό το γεγονός η οικογένεια μου διαλύθηκε».
Η δίκη για το Μάτι θα συνεχιστεί αύριο.
