Ιστορίες τρόμου και ντροπής κρύβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες των αφύλακτων φοιτητικών εστιών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, όσο πρόθυμοι είναι οι σπουδαστές να διηγηθούν την προσωπική τους ιστορία ή των φίλων τους, άλλο τόσο αρνητικοί είναι να καταγγείλουν επώνυμα την ανασφάλεια που αισθάνονται, ακόμη και μέσα στο ίδιο το δωμάτιό τους.
Κρούσματα βίας, τραυματισμοί φοιτητών, κλοπές, διαρρήξεις, διακίνηση ναρκωτικών, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ακόμη και περιστατικά βιασμών είναι όσα συνθέτουν τη θλιβερή εικόνα των εστιών του πανεπιστημιακού ιδρύματος. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις των οικοτρόφων, η κατάσταση φαίνεται να μην αλλάζει, αλλά να χειροτερεύει, καθώς κανείς δεν έχει λάβει σοβαρά μέτρα αντιμετώπισης όλων των παραπάνω σοκαριστικών περιστατικών.
Το ThessToday.gr πραγματοποίησε αυτοψία στο κτίριο της Α’ φοιτητικής εστίας του ΑΠΘ, λίγα εικοσιτετράωρα αφού είδε το φως της δημοσιότητας η καταγγελία μίας φοιτήτριας, η οποία φέρεται να έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από τρία άτομα, την ώρα που έκανε μπάνιο. Όπως εξήγησαν οικότροφοι, η συγκεκριμένη εστία θεωρείται η πιο επικίνδυνη από τις υπόλοιπες, λόγω των κοινόχρηστων μπάνιων. «Είναι σαν ένα μικρό χωριό εδώ μέσα, σκεφτείτε να μην νιώθετε ασφαλείς στο σπίτι σας. Τα μπάνια είναι κοινά σαν να είμαστε σε κάμπινγκ» εξηγεί μία φοιτήτρια που μένει χρόνια στο συγκεκριμένο κτίριο.
Μπήκαμε χωρίς να υπάρξει κανένας απολύτως έλεγχος ενώ οι φύλακες βρίσκονταν κοντά στην είσοδο, και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τον 6ο όροφο, όπου και φέρεται να συνέβη το περιστατικό που καταγγέλθηκε. Γκράφιτι, ζωγραφιές, σπασμένα τζάμια είναι οι πρώτες εικόνες που αντικρίζει κανείς όσο ανεβαίνει τα σκαλιά, ενώ φτάνοντας στον 6ο επικρατεί απόλυτη σιωπή. Όλες οι πόρτες είναι κλειδωμένες και οι περισσότερες από αυτές ζωγραφισμένες σε διάφορα χρώματα, με κολλημένα αυτοκόλλητα ή σημειώματα.
Παρά τις ελάχιστες πινελιές ζωντάνιας, ο συγκεκριμένος όροφος, αλλά και οι υπόλοιποι, αποπνέουν μία αίσθηση παρακμής. Η κίνηση στους διαδρόμους είναι λιγοστή πια, το μόνο σημάδι ανθρώπινης παρουσίας είναι οι παντόφλες και τα αθλητικά παπούτσια έξω από τις πόρτες των δωματίων, ενώ ακούγονται διακριτικά ψίθυροι από μέσα.
«Οι πόρτες των δωματίων μπορούν να πέσουν μόνο με μία δυνατή κλωτσιά»
«Για να πάει κάποιος στο μπάνιο από το δωμάτιό του, υπάρχει μία απόσταση. Μπορεί να χρειαστεί να περπατήσει από την μία πλευρά στην άλλη, οπότε υπάρχει άμεσος κίνδυνος. Την τελευταία δεκαετία έχουν γίνει πάρα πολλά περιστατικά, με τα περισσότερα να μην έχουν καταγγελθεί. Φανταστείτε πως τώρα θεωρείται μία ήσυχη περίοδος, και έγινε αυτή η καταγγελία» αναφέρει στο ThessToday.gr, φοιτητής, ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Όπως λέει ο ίδιος οι πόρτες των δωματίων που παρέχει η εστία, είναι πολύ εύκολο να πέσουν, παρά μόνο με μία δυνατή κλωτσιά. «Οι περισσότεροι οικότροφοι αλλάζουν κλειδαριές, ακόμη και πόρτες. Έχει τύχει κάποιες να είναι χαλασμένες και να μην κλειδώνουν καν. Μπορεί πολύ άνετα ο καθένας να εισβάλει ανά πάσα ώρα και στιγμή».
«Ακολούθησαν μία κοπέλα στην εστία, δεν είδαν το δωμάτιό της, και άρχισαν να χτυπάν όλες τις πόρτες για να την βρουν»
Περνώντας μόλις λίγα λεπτά στην Α’ εστία, μπορεί να συνειδητοποιήσει ο καθένας πως οποιοσδήποτε οικότροφος έχει βρεθεί αντιμέτωπος με περιστατικά βίας ή έτυχε να είναι μπροστά σε αυτά. Για αυτούς, είναι οι «γνωστοί-άγνωστοι» που τριγυρνάνε στις φοιτητικές εστίες, με τους σπουδαστές να τονίζουν πως μόνο ένα βλέμμα τους είναι αρκετό για να αλλάξεις διάδρομο. «Υπάρχουν πέντε διάδρομοι σε κάθε όροφο. Συμβαίνουν καθημερινά πράγματα που όλοι ξέρουν και δεν μιλάνε. Από την διακίνηση ναρκωτικών, μέχρι και στο ότι φτάνουν σε σημείο να πειράξουν κάποιον. Η καταγγελία που έγινε μας έχει σοκάρει. Δεν νιώθουμε ασφαλείς γιατί ό,τι και να κάνουμε, πάντα υπάρχει ο φόβος για το βράδυ. Σκεφτόμαστε συνεχώς ότι “τώρα μπορεί να γίνει κάτι”.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της εγκληματικότητας που υπάρχει εντός της εστίας, σύμφωνα με τους σπουδαστές, ήταν όταν άγνωστοι, ακολούθησαν μία κοπέλα όταν εισερχόταν στο κτίριο, κι επειδή δεν πρόλαβαν να δουν το δωμάτιό της, άρχισαν να χτυπάνε όλες τις πόρτες των φοιτητών για να την βρουν. «Έτσι, βρήκαν την ευκαιρία ταυτόχρονα να επιχειρήσουν να κλέψουν, σε περίπτωση που το δωμάτιο ήταν άδειο. Μία φίλη μου άρχισε να κλαίει στον ύπνο της, γιατί άκουσε άτομα απέξω να λένε “εδώ μπορούμε να μπούμε”. Θεωρώ πως ακόμη και οι αρμόδιοι φοβούνται με όσα γίνονται, είναι σαν γκέτο. Δρουν ανενόχλητοι και δεν τους σταματάει κανείς».
«Εισέβαλαν μαυροφορεμένοι στην εστία και έσπασαν στο ξύλο σπουδαστή»
Περιστατικό που θα μπορούσε να είναι ταινία θρίλερ ανέφερε μία φοιτήτρια στο ThessToday.gr, όταν δεκάδες μαυροφορεμένοι μπούκαραν μέσα στην εστία και επιτέθηκαν άγρια σε έναν φοιτητή. «Τον έσπασαν στο ξύλο μπροστά στα μάτια των υπόλοιπων οικοτρόφων.
Ήταν σαν να παίζουμε σε ταινία, αλλά όλα αυτά τα περιστατικά είναι αληθινά. Οι φοιτητές βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο γιατί πολλές φορές είναι αυτοί που “βγάζουν το φίδι από την τρύπα”, διώχνουν κλέφτες και προσπαθούν να εξηγήσουν στους διακινητές πως εδώ είναι το σπίτι μας, ο χώρος μας, και δεν αντέχουμε άλλο την ανομία».
«Έτυχε μία φορά, να πάω στο μπάνιο τα ξημερώματα και γινόταν το λεγόμενο “ντιλ”. Έπεσα μπροστά τους. Ρώτησα “τι γίνεται εδώ, τι κάνετε;”, με κοίταξαν και έφυγαν. Φυσικά η αντίδραση θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική. Κινδύνεψα επειδή απλά πήγα τουαλέτα, όπως και η κοπέλα επειδή ήθελε να κάνει ένα μπάνιο μετά την δουλειά της».
«Έχουν συμβεί ανάλογα περιστατικά με την καταγγελία, απλά δεν μαθεύτηκαν ποτέ»
Τα περιστατικά βίας, επιθέσεων και παρενοχλήσεων είναι σαν κοινό μυστικό στους οικοτρόφους των εστιών, με τους ίδιους να τονίζουν πως δεν θέλουν να προχωρούν σε καταγγελίες καθώς γίνονται στόχος και φοβούνται.
«Δεν νιώθουμε ασφαλείς γιατί εάν αντιδράσουμε επώνυμα, θα στοχοποιηθούμε άμεσα και θα μάθουν οι δράστες το δωμάτιο που μένουμε. Το τραγικό είναι πως όντως υπάρχει πιθανότητα να “ξανασυναντηθεί” η κοπέλα που έκανε την ανώνυμη καταγγελία με αυτούς που πήγαν να της κάνουν κακό. Είναι πολύ εύκολο να μας βρουν. Εννοείται πως έχουν συμβεί ανάλογα περιστατικά, απλά δεν μαθεύτηκε ποτέ».
Όπως εξηγούν οι φοιτητές, βλέπουν τα ίδια πρόσωπα να βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα περιστατικά βίας που σημειώνονται στις εστίες. Αναγκαστικά, πρέπει να συνεχίσουν να ζουν με τον φόβο, όπως λένε, καθώς από αυτό το κτίριο ξεκινάει η μέρα τους. «Έχεις ήδη μάθει να ζεις με τέτοια περιστατικά, γίνονται συνέχεια και δεν καταγγέλλονται. Πολλές φορές, αμφισβητείται ακόμη και η καταγγελία, επειδή είναι ανώνυμη. Θεωρώ πως δεν πρόκειται να βρούμε το δίκιο μας. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τις συνθήκες ζωής, εάν δεν βρεθεί στην θέση μας».
