Ελένη Λυκουρέζου: «Είχα την περιέργεια τι είναι η κοκαΐνη – Έφτασα σε σημείο να μη διασκεδάζω χωρίς αυτήν»

Το τελευταίο διάστημα όλο και πληθαίνουν τα πρόσωπα της showbiz τα οποία αποκαλύπτουν τη χρήση ναρκωτικών που έχουν κάνει στη ζωή τους. Άκρως αποκαλυπτική ήταν η Ελένη Λυκουρέζου στην εκπομπή του Αντώνη Σρόιτερ «Αυτοψία», στον ALPHA, η οποία μίλησε για τη χρήση ναρκωτικών που έκανε σε νεαρή ηλικία.
Μίλησε ανοιχτά για το θέμα αυτό, τονίζοντας πως είχε φτάσει σε σημείο να μην μπορεί να διασκεδάσει χωρίς τη χρήση κοκαΐνης.
«Το πρώτο τσιγάρο το έκανα στα 13-14. Ήμουν σε παρέα εκτός σχολείου, γιατί έκανα πάντα παρέα με μεγαλύτερους. Ήταν φανταστικά! Οι πρώτες φορές ήταν “περνάω φανταστικά”. Εντάξει, στο γυμνάσιο δεν θεωρείσαι μικρό παιδί, αλλά πιστεύω ότι δεν σε πιέζουν να κάνεις κάτι. Εγώ δεν κατηγόρησα ποτέ κανέναν για ό,τι έκανα στη ζωή μου».
«Ήταν επιλογή μου. Είχα την επιλογή να πω “όχι”»
Η Ελένη Λυκουρέζου στις δηλώσεις της μίλησε για την περιέργεια που είχε για τη χρήση ναρκωτικών και πως έφτασε σε σημείο να μην μπορεί χωρίς τα ναρκωτικά:
«Ήταν επιλογή μου. Είχα την επιλογή να πω “όχι”. Είχα την περιέργεια τι είναι αυτό το πράγμα που κάνουν οι μεγαλύτεροι και περνάνε καλά. Γινόταν σε σπίτια συνήθως που έλειπαν οι γονείς. Δεν γινόταν καθημερινά, γιατί πήγαινα σχολείο.
Το τσιγάρο είναι το άνοιγμα να πας παρακάτω. Από το τσιγάρο, πήγα στα επόμενα. Κάναμε το τσιγάρο και θες κάτι παραπάνω, θες να το πας παραπέρα, να ψαχτείς, τι είναι αυτή η κοκαΐνη, τι σου προκαλεί; Την κάνεις και την κοκαΐνη…
Κάποιος έκανε και εγώ απλά κάποια στιγμή ήθελα να δοκιμάσω και δοκίμασα. Έκανα για κάποιο διάστημα, με έπιασε η μάνα μου, σταμάτησα. Μετά από κάποια χρόνια που πήγα και έμεινα μόνη μου, εκεί ξέφυγε η κατάσταση. Έκανα σε μαγαζιά. Πάρα πολύ εύκολο και πολύ κοινό σπορ. Η κοκαΐνη ήταν παντού αυτά τα χρόνια, ένα μεγάλο ποσοστό έκανε. Παντού πήγαινα. Υπήρχε αυτό το πράγμα στις παρέες που πήγαιναν στα μαγαζιά. Δεν μπορούσα να διασκεδάσω χωρίς κοκαΐνη.
Κατάλαβα ότι πρέπει να σταματήσω, όταν άρχισα να θέλω να φεύγω από την παρέα και να πηγαίνω σπίτι μόνη μου και να πίνω μόνη μου. Κατάλαβα ότι αυτό είναι άρρωστο. Είχα μπουκώσει από το ψεύτικο ότι θα βγούμε και θα πιούμε, ένα κενό πράγμα. Δεν είχα τη δύναμη να κόψω τα ναρκωτικά.
Ένιωσα ότι έχω πρόβλημα. Έφτασα στο τέρμα. Μία μέρα, 18 Μαΐου 2003, λέω “τέρμα”. Έκλεισα το κινητό μου, εξαφανίστηκα από όλον αυτόν τον κόσμο, έφυγα από το κέντρο που το κουδούνι μου χτυπούσε συνέχεια».