Η υπομονή έχει τα όρια της και η δικιά μας εξαντλείται. Είμαι αστυνομικός και υπηρετώ στην επαρχία. Θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες απορίες και να κάνω κάποιες προτάσεις προς αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον μας χωρίς εμάς.
Καταρχάς δε θα μιλήσω για τα οικονομικά, αφού γι αυτά ξέρουμε, δεν υπάρχουν λεφτά για αυξήσεις στους μισθούς, τα δημοσιονομικά περιθώρια είναι περιορισμένα, κτλ κτλ την έχουμε μάθει τη καραμέλα, λεφτά για αλλού υπάρχουν όμως.
Θα ήθελα να ρωτήσω αρχικά και να πληροφορηθώ σαν Έλληνας πολίτης πόσοι αστυνομικοί αποδεσμευθήκαν από τη φύλαξη «υψηλών προσώπων-επισήμων» από τις αρχές τότε έτους ,πόσοι υπηρετούσαν και πόσοι υπηρετούν και ποσό κοστίζουν όλοι αυτοί οι αποσπασμένοι αστυνομικοί από την επαρχία στην Αθήνα.
Επίσης θα ήθελα να προτείνω εάν υπάρχουν πολλοί αστυνομικοί να γίνει μια εθελουσία έξοδος όπως έχει γίνει επανειλημμένως στις τράπεζες, να δούμε πόσοι αστυνομικοί θα παραμείνουν με τις συνθήκες εργασιας που υπάρχουν και πόσοι θα αποχωρήσουν.
Ακούμε για αξιολόγηση και αλλά τέτοια βαρύγδουπα, γιατί δε ζητάτε από τον Έλληνα Αστυνομικό που αξιολογείται, να αξιολογήσει τις συνθήκες εργασιας του, τις συνθήκες ζωης του, τη διαβίωση του, το πως αισθάνεται για το σώμα που κλήθηκε να υπηρετήσει, το αν είναι ευτυχισμένος κτλ θα πρέπει ξέρετε να υπάρχει ποιότητα ζωής.
Θα ήθελα επίσης να σας καλέσω πριν πάρετε αποφάσεις να έρθετε στη θέση των αστυνομικών, «να καβαλήσετε» μια μηχανή στη Δί.ας. να ξεσπιτωθείτε χωρίς να θέλετε, να πάρετε το μισθό του νέου αστυνομικού, να προσπαθήσετε να δουλέψετε σε ένα αστυνομικό τμημα με τις συνθήκες που υπάρχουν σε αυτό να πάτε σε ένα περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας.
Μια πρόταση.Σταματήστε να παίρνετε αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς, θα πρέπει επιτέλους να δείτε πως αισθανόμαστε είμαστε άνθρωποι όχι ρομπότ.
Με εκτίμηση
Ένας αγανακτισμένος αστυνομικός και δεν είμαι ο μόνος.
Η ανωτέρω επιστολή εστάλη από αναγνώστη
