Με ανάρτησή του στο facebook ο Γρηγόρης Φαρμάκης, επιχειρηματίας στον χώρο της τεχνολογίας των πληροφοριών και της ανάλυσης δεδομένων εξηγεί ότι η πολιτική των ανοιχτών δεδομένων (open data) ενδεχομένως θα βοηθούσε στην παρούσα κατάσταση, αφενός στην αποδοχή και τήρηση των υγειονομικών μέτρων από την πλευρά των πολιτών, αφετέρου την κυβέρνηση στο να επικοινωνήσει και να επιβάλλει τα μέτρα, καθώς μετά από ένα έτος πανδημίας και μήνες καραντίνας οι πολίτες έχουν κουραστεί, και η αυστηρή τήρηση των μέτρων τίθεται εν αμφιβόλω.
Το Μαξίμου από την αρχή της πανδημίας επέλεξε ένα μοντέλο σύμφωνα με το οποίο δεν δημοσιοποιεί τα δεδομένα που οδηγούν σε αποφάσεις οι οποίες στερούν βασικά συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών, όπως η μετακίνηση. Εάν το επιτελικό κράτος έδειχνε την ευαισθησία ή την πρόνοια για παράδειγμα να εξηγήσει αναλυτικά πως το τάδε ποσοστό οδηγεί στο δείνα μέτρο, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να πείσει ακόμα και τους γεμάτους κόπωση πολίτες, κάνοντάς τους κοινωνούς μιας πληροφορίας που τώρα διαχειρίζεται μόνο μία κλειστή ομάδα.
Στην ανάρτησή του ο Γρηγόρης Φαρμάκης γράφει: «Οταν λαμβάνονται μέτρα που περιορίζουν συνταγματικές ελευθερίες, κάθε κυβέρνηση οφείλει από το Σύνταγμα αλλά και τις δημοκρατικές αρχές να αποδεικνύει εκ των προτέρων ότι οι περιορισμοί αυτοί είναι πρόσφοροι και αναλογικοί». Την ανάρτηση επικρότησε με like και ο Ηλίας Μόσιαλος.
Ολόκληρη η ανάρτηση του Γρηγόρη Φαρμάκη:
Επειδή βλέπω ένα debate για το αν φταίνε τα μέτρα που δεν είναι σωστά ή εφαρμόσιμα ή αντιθέτως οι απείθαρχοι πολίτες, να σας πω, από την επιστήμη μου και την δουλειά που κάνω τόσα χρόνια πάνω σε δεδομένα, ότι εγώ θέση χωρίς δεδομένα δεν μπορώ να πάρω. Αν ήταν ανοικτά τα δεδομένα (open data) τα αναλυτικά λεπτομερή δεδομένα της επιδημιολογικής επιτήρησης, ιχνηλάτησης πχ, θα μπορούσα να τα αναλύσω και να σας πω. Ή θα μπορούσαν να τα αναλύσουν πολύ πιο ειδικοί από εμένα που δεν είναι μέλη της επιτροπής ή της κυβέρνησης.
Έτσι λειτουργούν τα ανοικτά δεδομένα στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες και έτσι διασφαλίζουν την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη των πολιτών και έτσι θεωρούνται πυλώνας δημοκρατίας. Επειδή ο φόβος φυλάει τα έρμα που έλεγε κι η γιαγιά μου. Αν τα δεδομένα μπορούν ν’αναλυθούν από οποιονδήποτε θα είσαι διπλά προσεκτικός στα συμπεράσματά σου και στις πολιτικές που αποφασίζεις.
Χώρια που επειδή όταν λαμβάνονται μέτρα που περιορίζουν συνταγματικές ελευθερίες κάθε κυβέρνηση οφείλει από το Σύνταγμα αλλά και τις δημοκρατικές αρχές να αποδεικνύει εκ των προτέρων ότι οι περιορισμοί αυτοί είναι πρόσφοροι και αναλογικοί. Και αυτός είναι άλλος ένας λόγος που τα ανοικτά δεδομένα είναι πυλώνας δημοκρατίας. Εδώ δεν ξέρουμε καν σε ποιο evidence ή ερευνητικά αποτελέσματα ή επιστημονικό σκεπτικό βασίστηκε πχ η επιτροπή για να τα αποφασίσει.
Και μην μου πείτε ότι εγώ δεν ξέρω καλύτερα από την επιτροπή και δεν μπορώ να κρίνω τους ειδικούς. Τα ανοιχτά δεδομένα ελέγχουν αυτούς που παίρνουν αποφάσεις και διασφαλίζουν την αξιοπιστία με την πονηριά της διαφάνειας, ακόμη κι αν δεν τα αναλύσει κανείς. Και πρόσθεση να μην ξέρω, ξέρω όμως ως πολίτης ότι αν τα δεδομένα είναι ανοιχτά θα βρεθούν πολλοί ανεξάρτητοι ειδικοί να τα αναλύσουν και αν βρουν λάθη να τα κριτικάρουν. Κι επειδή ως πολίτης ξέρω ότι και η κυβέρνηση θα το ξέρει αυτό κι αυτή, με τον τροπο αυτό και για τον λόγο αυτό θα έχω περισσότερη εμπιστοσύνη σε αυτούς που με κυβερνούν και αποφασίζουν, όχι λιγότερη.
Γιατί η κυβέρνηση πρέπει να εξηγεί τα δεδομένα με βάση τα οποία αποφασίζει τα μέτρα
