Δικαίωση για τον δολοφονημένο γιο τους, Γιώργο Λυγγερίδη, τον αστυνομικό που τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια επεισοδίων τον Δεκέμβριο του 2023, έξω από το γήπεδο «Μελίνα Μερκούρη» στον Ρέντη.
Η μητέρα του άτυχου αστυνομικού αρχικά έκανε λόγο για «ένα πολύ αξιόλογο και καλλιεργημένο παιδί, ο οποίος σπούδασε μουσική και όνειρό του ήταν να γίνει αστυνομικός το οποίο και έκανε πραγματικότητα».
Η ίδια υπογράμμισε ότι ο γιος της μπήκε με πολύ υψηλή βαθμολογία στην αστυνομία και αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές τους ήρθε στην Αθήνα «για να υπηρετήσει όπως αυτός ορκίστηκε την Πολιτεία, το Σύνταγμα και τους Νόμους».
Παράλληλα, ο πατέρας στάθηκε στα αιματηρά επεισόδια και στον δράστη, τονίζοντας ότι κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει ζητήσει συγγνώμη από την οικογένεια του Γιώργου Λυγγερίδη:
«Δεν έχει έρθει κανένας να μου ζητήσει συγνώμη. Συγνώμη θα δεχτώ από κάποιον που έχει κάνει κάποιο λάθος. Μπορεί να γίνει, για παράδειγμα, ένα τροχαίο. Εκεί να δεχτώ τη συγνώμη, γιατί δεν βγήκε να δολοφονήσει.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτός ο τύπος, ο ακατονόμαστος, βγήκε εκείνη τη μέρα για να σκοτώσει αστυνομικό, να πλήξει τη δημοκρατία. Ο γιος μας δεν ήταν στόχος ως Γιώργος Λυγγερίδης, εκείνη τη μέρα βάλανε κατά της Αστυνομίας.
Αν τον γνώριζαν, πιθανότατα δεν θα το κάνανε κιόλας. Ξεκίνησαν από το ”Καραϊσκάκη”, πήραν πολεμοφόδια, πήγαν στο ”Μελίνα Μερκούρη”, οργανώθηκαν και βγήκαν για να σκοτώσουν αστυνομία. Κι όταν το πέτυχαν κραυγάζανε και χλευάζανε. Θέλανε έναν νεκρό ή μάλλον πολλούς», ανέφερε ο Θανάσης Λυγγερίδης.
Τι είπε ο Θανάσης Λυγγερίδης για τα Τέμπη
Εξέφρασε δε και την ενόχληση τη στάση των διαδηλωτών κατά της αστυνομίας, στις πρόσφατες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη:
«Τα θύματα των Τεμπών είναι ιερά, όπως και το παιδί μου, γιατί ήταν κι αυτό θύμα. Όλες αυτές οι οικογένειες θρηνούν, είναι τα παιδιά τους. Έχουν γκρεμιστεί οικογένειες. Στη διαμαρτυρία του κόσμου για τα Τέμπη άκουσα να βρίζουν το παιδί μου, όταν φώναζαν ”μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι”. Ο γιος μου ήταν αστυνομικός που δολοφονήθηκε. Με το σκεπτικό τους τον γιο μου δεν τον σκότωσαν χούλιγκαν, αλλά συνάδελφοί του. Δεν είναι έτσι τα πράγματα!
Ο πόνος ο δικός μου είναι ίδιος με τον πόνο των ανθρώπων των Τεμπών. Όταν ξεκίνησε η δίκη κανένας δεν κατέβηκε στους δρόμους για τον γιο μου, γιατί ήταν αστυνομικός. Οι αστυνομικοί δεν έχουν σωστή ανατροφή, είναι γουρούνια μάλλον… Όχι! Οι αστυνομικοί είναι άνθρωποι. Καλώς έγιναν οι διαμαρτυρίες για τα Τέμπη, κι εγώ κατέβηκα.
Αυτοί που βρίζανε και φωνάζανε, ξεχνάνε ότι πριν λίγα χρόνια αυτά τα παλικάρια βάλανε τα σώματά τους ασπίδα στον Έβρο. Αυτοί οι ίδιοι κρατήσανε τα σύνορα στα νησιά, με κίνδυνο να σκοτωθούνε. Εκεί πέσανε σφαίρες. Στου γιου μου το πόδι δημιουργήθηκε ένας κρατήρας!».
Όσο για το πώς πληροφορήθηκαν τον θανάσιμο τραυματισμό του γιου τους, η μητέρα του εκλιπόντος είπε:
«Ήμασταν στη Θεσσαλονίκη, όπου μένουμε, μας πήρε τηλέφωνο ένας παιδικός του φίλος και μας είπε ότι ο Γιώργος χτύπησε στο πόδι του και να κατέβουμε Αθήνα. Φτάσαμε στις 6 το πρωί και μάθαμε την κατάστασή του.
Κάθε μέρα πηγαίναμε, μαθαίναμε πώς πήγαινε η υγεία του, αλλά δυστυχώς ήταν τόσο μεγάλο το τραύμα του που δεν μπορούσε να σωθεί. Δώσαμε την έγκριση να ακρωτηριαστεί μήπως σώσουμε κάτι. Όμως οι βλάβες που είχε πάθει ήταν μεγάλες, έπαθε πολλές ανακοπές, έμεινε για πολλή ώρα χωρίς οξυγόνο και δεν μπόρεσε να σωθεί».
