Η κατανόηση και το φιλότιμο είναι αρετές των ανθρώπων και όχι μόνο των κατώτερων αστυνομικών.
Υπηρετώντας όλα μου τα χρόνια σε μάχιμες Υπηρεσίες πρώτης γραμμής διακατεχόμενος από το αίσθημα του καθήκοντος σιγά σιγά κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με το πώς λειτουργεί ο θεσμός που λέμε Αστυνομία.
Επειδή οι ελλείψεις είναι τεράστιες σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, σε θεσμική θωράκιση ,σε πλαίσιο νόμων επαρκών για την διασφάλιση του αγαθού της ασφάλειας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο αστυνομικός καθημερινά πράττει το λειτούργημα του με περίσσιο φιλότιμο και κατανόηση είτε προς τους συνανθρώπους του είτε προς τους υπόλοιπους συναδέλφους του.
Μου προκαλεί όμως αλγεινή εντύπωση που αυτό το φιλότιμο και αυτή η κατανόηση απουσιάζει από την συντριπτική πλειοψηφία των διοικούντων . Καθότι κύριοι και κυρίες αξιωματικοί δεν μπορείτε να κουνάτε το δάχτυλο στον αστυνομικό του πεζοδρομίου την ιδία χρονική στιγμή που καταστρατηγούνται κατάφωρα τα δικαιώματα του τα οποία είναι θεσμοθετημένα και με προεδρικά διατάγματα.
Θα πρέπει λοιπόν να συνεκτιμώνται πρόσωπα και καταστάσεις και να επικρατεί η κοινή λογική επί των εφαρμοστέων πρακτικών αντιμετώπισης των κατώτερων αστυνομικών.
Συχνά το συνδικαλιστικό μας κίνημα καλείται θεσμικά να χτίσει γέφυρες μεταξύ των δύο πλευρών για πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.
Ο αστυνομικός είναι λειτούργημα και κανένας τους δεν λογάριασε ποτέ ωράρια και μέρες αλλά αυτό πρέπει να επιβραβεύεται και να είναι άξιο σεβασμού.
Όσοι είναι εκεί έξω ακόμα στα περιπολικά, στις μηχανές, στις κλούβες, στην ασφάλεια ,στις πεζές περιπολίες, στα τμήματα και σε όλες τις μάχιμες Υπηρεσίες, θέλοντας συνειδητά να είναι εκεί έξω ,θα πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζονται με κατανόηση και σεβασμό τουλάχιστον από τους παροικούντες της Ιερουσαλήμ που δεν είναι άλλοι από τους διοικητές τους.
Όλοι αυτοί λοιπόν οι συνάδελφοι μου που υπηρετούν εκεί έξω στις δύσκολες συνθήκες θεωρούνται ήρωες της καθημερινότητας και ας μην φορούν κάπες. Και κάποιοι δυστυχώς έχουν δώσει ακόμα και την ζωή τους για τους συνανθρώπους του.
Ευχόμενος και ελπίζοντας τα πράγματα να οδεύσουν προς το καλύτερο, και να μην χρειαστεί να θρηνήσουμε άλλα θύματα αστυνομικούς, θα κλείσω θυμίζοντας σε όλους ένα ρητό που ειπώθηκε τελευταία και είναι πιο εύστοχο και πιο επίκαιρο από ποτέ:
«Θέλουμε τους ήρωες μας ζωντανούς για να μπορούμε να τους τιμάμε».
Του Βιδάλη Ιωάννη, Αντιπρόσωπου Ε.ΑΣ.Υ.Α.
Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»
