Σχεδόν έξι μήνες μετά το σφυροκόπημα της κακοκαιρίας Daniel στη Θεσσαλία, το σκηνικό στο Κάστρο Λάρισας θυμίζει ακόμη βομβαρδισμένο τοπίο.
Χιλιάδες στρεμμάτων κάτω από το νερό. Σοδιές σε αποσύνθεση στα κατεστραμμένα χωράφια και τρακτέρ σκουριασμένα μέσα στις λάσπες.
Οι αγρότες φέτος δε θα σπείρουν. Μόλις πριν λίγο καιρό κατάφεραν να βγάλουν με τα φτυάρια τις λάσπες από τα σπίτια τους. Όσοι είχαν τη δυνατότητα πέρασαν τον χειμώνα σε σπίτια συγγενών τους που γλίτωσαν από τη μανία των ακραίων καιρικών φαινομένων περιμένοντας την Άνοιξη για να ξεκινήσουν να ξαναστήνουν τις ζωές τους στον τόπο που γεννήθηκαν.
Κάποιοι όμως ήταν αναγκασμένοι να μείνουν πίσω και να σώσουν ο,τι σώζεται μέσα στο κρύο και τη βροχή. Στα μπλόκα του Φεβρουαρίου βγήκαν μπροστά και αγωνίστηκαν. Ήταν η μοναδική φορά στην ιστορία των κινητοποιήσεων των τελευταίων χρόνων, που διεκδικούσαν τα πάντα από το μηδέν. Στέγη, γη, υποδομές, εξοπλισμό, πρώτες ύλες.
Ο κ. Γιώργος σε λίγες μέρες κλείνει τα 90. Έχοντας στα χέρια τα εργαλεία του προσπαθεί να βάλει μπρος το παλιό τρακτέρ του. Στη άλλη γωνιά της αυλής η σύζυγός του, η κ. Αγαθή, προσπαθεί να βγάλει τις λάσπες που απέμειναν στην αποθήκη, εκεί που τακτοποιούσαν μέχρι πρότινος τις σοδιές τους. Όπως θα πει χαρακτηριστικά στο ThessToday στα 85 χρόνια που ζει, δεν ξανά είδε αντίστοιχα καιρικά φαινόμενα.
«Τα κατάπιε όλα η λάσπη»
«Πέντε κάτοικοι μείναμε στο χωριό. Φύγανε όλοι, τα κατάπιε όλα η λάσπη. Πλύναμε το σπίτι από τα χώματα και πήραμε μόνο μια σόμπα και δύο κρεβάτια για να κοιμόμαστε. Δεν έχουμε λεφτά και για περισσότερα.
Ζούμε χωρίς τηλέφωνο και δεν ξέρουμε πώς να ειδοποιήσουμε τα παιδιά μας στη Λάρισα αν πάθουμε κάτι. Πλέον μαγειρεύουμε στην αποθήκη γιατί η κανονική μας κουζίνα καταστράφηκε. Μέσα στο χειμώνα επισκευές δε γίνονται οπότε περιμένουμε να έρθει η Άνοιξη» περιγράφει η κ. Αγαθή που δε χάνει την αισιοδοξία και και είναι από τους τελευταίους κατοίκους του Θεσσαλικού χωριού.
Ο κ. Γιώργος θυμάται μέσω του ThessToday πως τις μέρες που έμελε η κακοκαιρία να πλήξει το χωριό του για δύο εβδομάδες αναγκάστηκε να κοιμηθεί με τη σύζυγό του σε καρέκλες στην εκκλησία όπως άλλωστε και όλοι οι κάτοικοι.
«Θυμάμαι εκείνη τη μέρα σαν εφιάλτη. Χτύπησαν οι καμπάνες. Μας είπαν ανεβείτε στα τρακτέρ και φύγετε. Νερό ακόμη πίνουμε εμφιαλωμένο. Τα λεφτά που έδωσε το κράτος ήταν στάχτη στα μάτια. Τα χωράφια καταστράφηκαν αγρότες ήμασταν από πάντα. Οι συντάξεις μας δε φτάνουν ούτε για τα βασικά. Ζητάμε μια καλύτερη ζωή» θα σημειώσει χαρακτηριστικά για να καταλήξει:
«Να μας βοηθήσουν που μας άφησαν στο έλεος του θεού. Φοβόμαστε μην ξαναπάθουμε τα ίδια αν πέσουν οι ίδιες ποσότητες νερού».
«Με τα λεφτά που μας έδωσαν δε μπορούμε να πάρουμε ούτε ηλεκτρικές συσκευές»
Λίγα μέτρα παρακάτω, σε μια αγροτική αυλή ένα τρακτέρ σε ρόλο εκσκαφέα απομακρύνει ακόμη λάσπες που μοιάζουν να έχουν γίνει βούρκος στο έδαφος. Κάτω από ένα υπόστεγο είναι η κ. Σταυρούλα. Με έναν κουβά και μια βούρτσα επιχειρεί να καθαρίσει αγροτικά σύνεργα που έχουν γεμίσει από χώματα και πέτρες.
«Τα νερά παρέσυραν ακόμη και εργαλεία που ζυγίζουν τόνους. Δεν μένουμε πια εδώ, όλα καταστράφηκαν. Μένουμε στα παιδιά μας στη Λάρισα και ερχόμαστε κάθε μέρα για να κάνουμε εργασίες. Οι πολιτικοί έρχονται να δουν τα προβλήματα αλλά πάντα κατόπιν εορτής» αναφέρει στο ThessToday.
Όπως εξιστορεί για τον περασμένο Σεπτέμβρη, τον μήνα που η κακοκαιρία Daniel «κατάπιε» ολόκληρες πλάκες γης, η γέφυρα που συνδέει το χωριό με το οδικό δίκτυο είχε καταστραφεί και οι κάτοικοι ήταν εγκλωβισμένοι.
«Έχασα το γιο μου από άλλη αιτία και δεν τρελάθηκα. Είπα δε θα τρελαθώ τώρα» θα πει με έμφαση. Σύμφωνα με την κάτοικο τα νερά από όλα τα χωριά καταλήγουν κάτω από τη συγκεκριμένη γέφυρα.
Η ορμή παρέσυρε φερτά υλικά κορμούς δέντρων και άλλα αντικείμενα που υπάρχουν στα ρέματα που έχουν να καθαριστούν χρόνια. Η κ. Σταυρούλα δεν κρύβει το φόβο πως σε περίπτωση που πέσουν ξανά ίδιες ποσότητες νερού, οι κάτοικοι θα βρεθούν μπροστά σε πιο επικίνδυνες καταστάσεις.
«Ποιος θα έχει την ατυχία να πάθει κακό την ώρα που περνά από την ετοιμόρροπη γέφυρα; Με τα λεφτά που μας έδωσαν δε μπορούμε να πάρουμε ούτε ηλεκτρικές συσκευές. Το σπίτι μας χαρακτηρίστηκε πράσινο. Τι να κάνουμε με έξι χιλιάδες ευρώ αποζημίωση;» διερωτάται γεμάτη θυμό η ηλικιωμένη γυναίκα.
Όπως καθιστά σαφές καταλήγοντας, ο εξοπλισμός που έχασε λόγω της κακοκαιρίας η πλειοψηφία των κατοίκων δεν αναπληρώνεται ενώ η πιο θλιβερή διαπίστωση είναι πως φέτος την άνοιξη, τα τρακτέρ τους αντί να ετοιμάζουν τα χωράφια για σπορά απομακρύνουν ακόμη τις λάσπες από τις αυλές και τους δρόμους.
Πηγή: Thesstoday.gr
