Για τις ….μεθόδους τιμωρίας που ακολουθούσαν οι υπεύθυνοι της Κιβωτού του Κόσμου σε βάρος παιδιών που φιλοξενούνταν σε δομές της ΜΚΟ, μίλησε σήμερα στην κατάθεση της στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας η πρώτη μάρτυρας της υπόθεσης.
Πρόκειται για την κ. Σαμάνθα Στρατιδάκη, ειδική επιστήμονα στον Συνήγορο του Πολίτη και κοινωνική λειτουργός, η οποία μετέφερε στο δικαστήριο τις μαρτυρίες παιδιών που είχαν φιλοξενηθεί στη ΜΚΟ και γνώριζαν από πρώτο χέρι τα όσα συνέβαιναν εκεί μέσα. Να σημειωθεί ότι για κατηγορίες που αφορούν σε κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος παιδιών σε δομές της ΜΚΟ δικάζονται ο ιδρυτής της πατέρας Αντώνιος και πρώην συνεργάτες του.
«Στις 6 Σεπτεμβρίου 2022 ήρθε στα γραφεία μας πρώην εργαζόμενη της δομής, η οποία μας ανέφερε ότι πρώην φιλοξενούμενος της είπε πως ένας άλλος φιλοξενούμενος του είχε εκμυστηρευτεί ότι υπέστη γενετήσιες πράξεις στη Χίο και πως άλλα παιδιά ξυλοκοπήθηκαν και μετά υποχρεώνονταν να γονατίζουν για να ζητήσουν συγγνώμη», είπε κατά τη διάρκεια της σημερινής κατάθεσης της η κ. Στρατιδάκη και προσέθεσε: «Διαπιστώσαμε ότι όντως συστηματικά παρεμποδιζόταν η επικοινωνία με τους γονείς και αυτή γινόταν μόνο στα κεντρικά γραφεία της δομής και μόνο σε εργάσιμες ώρες. Διαπιστώσαμε ότι συστηματικά εμποδιζόταν η επικοινωνία. Επιπλέον ήταν στην κρίση του πατρός Αντωνίου το ποια παιδιά μπορούσαν να πάνε σχολείο. Ο πατήρ Αντώνιος άλλαζε τα ονόματα των παιδιών, ακόμα κι αν ήταν χριστιανικά. Δεν το έχουμε ξανασυναντήσει, είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της οργάνωσης, σηματοδοτούσε μία «αποπομπή» της προηγούμενης ζωής τους, συμβολικά ότι ξαναβαφτίζεσαι, έτσι το ερμηνεύω».
Όπως ανέφερε ακόμη η μάρτυρας υπήρχαν πρώην φιλοξενούμενοι της ΜΚΟ που ήταν κοντά στον πατέρα Αντώνιο και λειτουργούσαν ως το «δεξί χέρι» του. «Ό,τι συνέβαινε ήταν εν γνώσει του πατρός Αντωνίου, μας μετέφεραν τα παιδιά», υποστήριξε η μάρτυρας.
Ακόμη, η μάρτυρας αναφέρθηκε σε συνάντηση που είχε με μία πρώην φιλοξενούμενη σε δομή της ΜΚΟ η οποία, όπως είπε, της μίλησε για ταπεινωτική μεταχείριση παιδιών τα οποία ακινητοποιούνταν βίαια από τους υπαλλήλους εάν βρίσκονταν σε έξαρση. «Μου ανέφερε μία κοινωνική απομόνωση, ότι σε ηλικία 16 ετών που μπήκε στο δομή της αφαιρέθηκε το κινητό, ότι τα παιδιά υπόκειντο σε ένα σύστημα δημόσιας αξιολόγησης κάθε εβδομάδα για μα μπορούν να βγουν πχ βόλτα με φίλους. Υπήρχαν συνέπειες, όπως απομόνωση, ακύρωση συναντήσεων με φίλους ή οικογένεια ή αλλαγή δομής. Είχε ακούσει για ξυλοδαρμούς και μία φορά γενετήσιες πράξεις. Υπήρχε εξαναγκασμός σε σκληρή εργασία και διακοπή φοίτησης σε σχολείο», περιέγραψε η κα Στρατιδάκη.
Η δίκη συνεχίζεται.
