Πέρασαν 26 χρόνια από τότε που χάθηκε άδικα ο Κώστας Ρούσης. Ο Κώστας ήταν αστυνομικός και αθλητής του ΠΟΞ. Ένα καλό παιδί, αθλητής μπάσκετ πού εκτός από το ΠΟΞ ήταν μέλος της αήττητης θρυλικής ομάδας του πολυνίκη ΚΑΛΕΡΓΗ ΣΠΥΡΟΥ της ομάδας μπάσκετ της Αθλητικής Ένωσης Αστυνομικών.
Ο γελαστός τροχονόμος όπως τον αποκαλούσαν φίλοι και συνάδερφοι έφυγε βιαστικά για το ταξίδι αυτό που δεν είναι σαν τα άλλα που έκανε, τα τόσα χρόνια της αθλητικής του ζωής.
Το ταξίδι αυτό ήταν παντοτινό. Ο προορισμός θολός και άγνωστος σε εμάς που μείναμε πίσω.
Γεύτηκε την νίκη και την ήττα σαν αθλητής αλλά και σαν άνθρωπος. Διακρίθηκε, ξεχώρισε, έκλαψε, γέλασε, πόνεσε, λάθεψε, πρωταγωνίστησε, διδάχθηκε και δίδαξε.
Χάθηκε άδικα όταν σε ώρα ανάγκης για πρώτη φορά στην ζωή του ανέβηκε σε μηχανή, 24 χρονών τραυματίστηκε σοβαρά ώς συνεπιβάτης και απεβίωσε στο νοσοκομείο.
Θλίψη πίκρα πόνος απο συμπαίκτες, συναδέρφους, συγγενείς. Ο Κώστας δεν είναι δίπλα μας αλλά τόσα χρόνια η μνήμη του μάς ακολουθεί δεν τον ξεχνάμε κάθε χρόνο τον τιμάμε με το να θυμίζουμε στους παλαιότερους και να μαθαίνουν oι νεότεροι για αυτόν τον αθλητή συμπαίκτη φίλο που η μοίρα έπαιξε άτιμο παιχνίδι.
Ο ΚΩΣΤΗΣ ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ…
