Για τους συγγενείς των θυμάτων ο χρόνος σταμάτησε για πάντα στα Τέμπη. Ανάμεσα τους και ο Παύλος Ασλανίδης, που έχασε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα τον 27χρονο γιο του, Δημήτρη.
«Στην αρχή δεν το πιστεύεις, κλαις, δεν θέλεις να το συνειδητοποιήσεις. Πιστεύω ότι τον έχω μέσα μου. Ξεσπάς. Ποτέ δεν θα το πιστέψω», είπε ο πατέρας του Δημήτρη.
Ο Δημήτρης εργαζόταν στην Ισπανία, είχε έρθει στην Ελλάδα για να δει την οικογένεια και τους φίλους του και τον Απρίλη θα επέστρεφε ξανά στη δουλειά του. Δεν πρόλαβε όμως. «Τον είδαμε τελευταίο φορά ζωντανό και δεν τον είδαμε ξανά. Το παράπονο του μικρού αδερφού του είναι ότι δεν τον ξαναείδε να τον αποχαιρετήσει», συμπλήρωσε ο πατέρας του 27χρονου.
32 ημέρες μετά όση είναι η θλίψη που νιώθει ο Παύλος Ασλανίδης τόσο μεγαλύτερη είναι η οργή. «Η οργή και η λαχτάρα της δικαίωσης με κρατάει. Σαν γονιός νιώθω την κραυγή του παιδιού, νιώθω το ουρλιαχτό του την ώρα που σκοτωνόταν και κάθε ημέρα είναι χειρότερη», είπε ο κος Ασλανίδης.
«Δεν γίνεται να φταίει ένας σταθμάρχης μόνο, είναι πολλοί από πίσω. Απορώ γιατί δεν έχουν μαζέψει και τη διοίκηση του ΟΣΕ. Μας έδωσαν τα μέτρα στήριξης και από την άλλη να μην μπορούμε να τους κυνηγήσουμε», συμπλήρωσε.
Ο Παύλος Ασλανίδης έχασε το γιο του ξαφνικά, βίαια και αδικαιολόγητα στα Τέμπη. Καθημερινά παρακολουθεί τις δικαστικές εξελίξεις της υπόθεσης και το μόνο που ζητά είναι δικαιοσύνη. «Δεν πρόκειται να δικαιωθούμε ποτέ. Ο άλλος έφυγε μισή ώρα νωρίτερα, πήγε για σουβλάκια. Ήταν βασικός σταθμάρχης και άφησε τον άλλον τον άπειρο», δήλωσε.
57 νεκροί ζητούν δικαίωση. «Θα το πάμε μέχρι τέλους», λέει ο Παύλος Ασλανίδης και ζητά οι υπεύθυνοι της τραγωδίας να καθίσουν στο εδώλιο.
