Την τελευταία του πνοή μετά από 20 βασανιστικές ημέρες άφησε το μεσημέρι ο ηλικίας 31 ετών αστυνομικός που δέχτηκε δολοφονική επίθεση με ναυτική φωτοβολίδα.
Πίσω από την ιδιότητα, υπάρχει ένα όνομα, Γιώργος Λιγγερίδης, μια οικογένεια, μια χαροκαμένη μάνα. Πόσες μανάδες πρέπει να θρηνήσουν ακόμη τα παιδιά τους εξαιτίας κακοποιών στοιχείων που δρουν ανεξέλεγκτα σε αυτή τη χώρα; Στα πόσα φέρετρα στολισμένα με την σημαία θα υπάρξει στοιχειώδης σοβαρότητα;
Από την στιγμή που έγινε γνωστός ο θάνατος του αστυνομικού, πλήθος ανακοινώσεων από φορείς και πρόσωπα, εκφράζουν την «οδύνη» τους για τον χαμό. Ψέματα. Μόνο η οικογένεια του αδικοχαμένου αστυνομικού θρηνεί, μόνο η μάνα του γνωρίζει πόσο δύσκολο είναι το σημερινό βράδυ, αλλά και τα επόμενα βράδια της ζωής της. Αυτής, του πατέρα του και της γυναίκας του. Όλοι οι υπόλοιποι, ανεξαιρέτως, πρέπει να δείξουν πως ο θάνατος του, θα γίνει αφορμή για να μην χαθεί ξανά αστυνομικός.
Να βάλουν τέλος στις εγκληματικές ομάδες των χούλιγκαν. Νόμοι υπάρχουν, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες είναι στο χέρι της κυβέρνησης, ας πράξει τα δέοντα. Ούτε λόγια, ούτε δηλώσεις, ούτε «ΘΑ», ας πράξει. Αυστηρές τιμωρίες, απαγόρευση στα γήπεδα, αυστηρές ποινές φυλάκισης. Μετρημένα κουκιά, που όλες οι πολιτισμένες χώρες εφαρμόζουν αλλά εδώ υπάρχει η υπερπροστασία των «παιδιών».
Δεν είναι παιδιά είναι εγκληματικά στοιχεία. Όταν εκτοξεύεις μια ναυτική φωτοβολίδα στο «ψαχνό» δεν είσαι παιδί, είσαι εν δυνάμει δολοφόνος. Τέλος.
Όταν πετάς μολότοφ για να κάψεις αστυνομικό, είσαι εν δυνάμει δολοφόνος. Όταν πετάς πέτρα σε κεφάλι είσαι εν δυνάμει δολοφόνος. Αυτή είναι η αλήθεια, τα υπόλοιπα είναι για αναλύσεις στην τηλεόραση.
Θάνατος αστυνομικού σε καταδίωξη Ρομά
Πριν λίγες μόλις ημέρες, σκοτώθηκε κατά την διάρκεια καταδίωξης Ρομά, ένας ακόμη αστυνομικός στον Ασπρόπυργο. Δηλαδή τι χρειάζεται η πολιτεία ακόμη για να κατανοήσει ότι μεγάλο μέρος των Ρομά, βιοπορίζεται από εγκληματικές δραστηριότητες;
Δεκάδες περιπτώσεις ατόμων συλλαμβάνονται ξανά και ξανά για παρόμοια αδικήματα και είναι συνεχώς ελεύθεροι να ξανακάνουν τα ίδια! Ο άτυχος άνδρας της ΔΙ.ΑΣ έχασε την ζωή του για να προστατέψει την περιουσία ενός πολίτη που του έκλεψαν το αυτοκίνητο στη Νίκαια. Άξιζε;
Όπως άλλωστε είπε και το θύμα της κλοπής, αν ήξερα ότι θα γινόταν αυτό καλύτερα να μην τους κυνηγούσε. Την ίδια ώρα η πολιτεία τι κάνει; Τίποτα, απολύτως τίποτα. Μόνο εξαγγελίες, δίνει υποσχέσεις και κατευνάζει τον εαυτό της, γιατί οι πολίτες, μάλλον ανασφάλεια αισθάνονται και εδώ και καιρό έχει ραγίσει το γυαλί με τους έχοντες την ευθύνη για τον νόμο και την τάξη.
Υ:Γ: Συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους συναδέλφους του Γιώργου, μόνο αυτοί θα ζήσουν με την απώλεια του, όλοι οι υπόλοιποι θα προχωρήσουν και θα ξεχάσουν.
