Από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών γύρω από την οδό Ματρόζου στο Κουκάκι, ακούγονται ύβρεις και φωνές κατά της αστυνομίας. Μια γυναίκα κοιτά σχεδόν με απέχθεια τις κλούβες περνώντας από το σημείο και απευθυνόμενοι στους άνδρες των ΜΑΤ αναφέρει πως «τι κάνατε πάλι στα παιδιά». Μια γυναίκα φωνάζει από το μπαλκόνι « μα τι κατάσταση είναι αυτή, έχουμε πόλεμο στο Κουκάκι».
Την ίδια στιγμή άλλοι κάτοικοι-παρατηρητές της αστυνομικής επιχείρησης κοιτούν και σχολιάζουν ψιθυριστά πως « τα έχουμε ξαναδεί, σύντομα θα ξανάρθουν». Στα μέσα ενημέρωσης βίντεο και φωτογραφίες από συλληφθέντες αναπαράγονται με αστραπιαία ταχύτητα μαζί με την καταγγελία της γυναίκας παραπάνω που ανέφερε τα περί πολέμου στο Κουκάκι, πως αστυνομικοί «πάτησαν το κεφάλι του γιου της και χτύπησαν τον άντρα της όταν αρνήθηκαν να τους επιτρέψουν να μπουν στο σπίτι τους για έρευνα».
Οι παραπάνω είναι αυτοί που ήταν μέσα στην κατάληψη και προσπάθησαν να περάσουν από την ταράτσα στο σπίτι τους που είναι μεσοτοιχία, αφού πρώτα πέταξαν πέτρες, σίδερα, έπιπλα και μάρμαρα στους αστυνομικούς. Μέσα σε λίγα λεπτά συγκεντρώνονται αλληλέγγυοι στις καταλήψεις, διαμαρτύρονται κατά της αστυνομικής παρουσία. Μέσα στο παζλ των γεγονότων, προσθέστε και ανακοινώσεις κομμάτων για «αστυνομική βία».
Μα ένα λεπτό, που βρίσκεται η κανονικότητα και ποιοι είναι εκείνοι οι opinion leaders, οι διαμορφωτές κοινής γνώμης δηλαδή που καθιστούν την ανομία ως κανονικότητα και επιβάλουν το παράλογο ως λογικό; Ας το δούμε όπως είναι και όχι όπως κάποιοι θέλουν.
Αρχικά η αστυνομία προχώρησε στην εκκένωση ενός κτιρίου που ανήκει στον «Ευαγγελισμό» άρα οι καταληψίες έχουν ενεργήσει παράνομα, καταλαμβάνοντας το. Ποιος δηλαδή έχει το δικαίωμα στο όνομα της «αλληλεγγύης» να μπουκάρει σε σπίτια και οικήματα; Εντός του παρανόμως καταληφθέντος κτιρίου δυο άτομα εκτοξεύουν αντικείμενα και φωνάζουν «ξυπνάτε ρε, ήρθαν οι φασίστες, θα πεθάνουμε εδώ μέσα».
Όταν πλέον οι αστυνομικοί ανοίγουν την πόρτα, προσπαθούν να πηδήξουν από την ταράτσα…στην ταράτσα του σπιτιού τους που είναι μεσοτοιχία για να διαφύγουν την σύλληψη! Παράνοια! Στην επόμενη σκηνή, ο πατέρας των δυο ατόμων, προσπαθεί να αφαιρέσει όπλο από αστυνομικό στην θέα της σύλληψης τους και συλλαμβάνεται, όπως θα γινόταν σε όλο τον κόσμο.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι ηλεκτρονικοί «αλληλέγγυοι» ξεσαλώνουν με σχόλια, φωτογραφίες και μηνύματα στήριξης των συλληφθέντων και αυτό μοιάζει λογικό, βρίσκοντας μάλιστα δεκάδες θετικούς αποδέκτες. Χωρίς μάλιστα να εξεταστεί η καταγγελία, να αναζητηθούν όλες οι πτυχές, απλά de facto ο καταγγέλλων σε αυτές τις περιπτώσεις, έχει δίκιο και καμία συζήτηση πέραν τούτου, θέσφατο. Κανείς δεν έχει αξιολογήσει και δεν τον ενδιαφέρει εν τέλει, όλες τις παραπάνω έκνομες ενέργειες, εστιάζοντας στο κατά την λογική τους δίκαιο!
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θεωρούν τον αστυνομικό «μπάτσο» αλλά τους προκύψει ανάγκη θα καλέσουν την ΕΛ.ΑΣ για να προστρέξει γιατί « είναι φορολογούμενος που πληρώνει φόρους» αλλά είναι το άτομο που δεν τον ενδιαφέρει να πεθάνει και κάνας αστυνομικός, άλλωστε «τα έχει αυτά η δουλειά τους».
Είναι λογικό να καίνε με μολότοφ,είναι λογικό να σε πυροβολούν με καλάσνικοφ, αλλά προς θεού, προσοχή στα «παιδιά που ρίχνουν μολότοφ και πυροβολούν με καλάσνικοφ. Προσοχή στους καταληψίες που εντός των κτιρίων αυτών φτιάχνουν βόμβες μολότοφ». Το συγκλονιστικό δε, είναι πως εκλεγμένοι βουλευτές στο κοινοβούλιο, ασπάζονται ως κανονικά όλα τα παραπάνω και άλλωστε «δικά μας παιδιά είναι» όπως έχουν δηλώσει πολλούς από αυτούς δημοσίως.
Το στοίχημα της κοινωνίας, όχι μόνο του πολιτικού προσωπικού, είναι η επιστροφή στην κοινή λογική, όταν το καταφέρει αυτό η πλειοψηφία της κοινωνίας και ξεκινήσει να φωνάζει για όσα δικαιούται και όσα πρέπει να διεκδικήσει για ένα καλύτερο μέλλον και όχι μόνο για την απαγόρευση του τσιγάρου στις καφετέριες, τότε ίσως κάτι αλλάξει. Μέχρι τότε τα κάθε είδους «παιδιά» θα καταπατούν τους νόμους και θα φαντάζουν πάντα λογικοί μέσα στον παραλογισμό της αποδοχής τους ως κανονικότητα.
Οι καταλήψεις, η ισχύς του παραλόγου και η «κανονικότητα των παιδιών»
