Ήταν 26 Σεπτεμβρίου του 2000 όταν το «Εξπρές Σάμινα» βυθίστηκε και ο αφανής ήρωας, στρατιώτης Βασίλης Ραχούτης έβαλε τη ζωή των συνανθρώπων του πάνω από τη δική του.
Το βράδυ του ναυαγίου
Το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου του 2000 το «Εξπρές Σάμινα» αναχωρεί από τον λιμένα του Πειραιά με 533 άτομα, από τα οποία τα 472 ήταν επιβάτες και τα υπόλοιπα 61 το πλήρωμα. Περί ώρα 22.12 ενώ το πλοίο πλησιάζει να προσεγγίσει τον λιμένα της Παροικιάς (πρωτεύουσα-χώρα) της Πάρου, με ανέμους 8 μποφόρ, 2 μίλια ανοικτά της Πάρου, ώρα 22.15 προσκρούει με ταχύτητα 18 κόμβων, στις νησίδες «Πόρτες Πάρου» με συνέπεια το πλοίο να υποστεί ρήγμα στα δεξιά ύφαλα του, μήκους περίπου τριών μέτρων, στη βάση του δεξιού πτερυγίου ευσταθείας, το νερό να κατακλύσει το μηχανοστάσιο του πλοίου, παίρνοντας γρήγορα κλίση προς τα δεξιά και μετά 25 λεπτά να βυθιστεί.
Μεγάλος πανικός προκλήθηκε στους επιβαίνοντες λόγω της συσκότισης που προκλήθηκε στο πλοίο από ηλεκτρική βλάβη καθώς δεν λειτούργησε ούτε η εφεδρική ηλεκτρογεννήτρια εκτάκτου ανάγκης αλλά και από την απουσία ειδοποίησης της σειρήνας έκτακτης ανάγκης αλλά και της σχετικής ενημέρωσης από τα φορητά μεγάφωνα του πλοίου, με πολλούς από αυτούς να πηδούν στη θάλασσα.
Μέσα σε λιγότερο από 25 λεπτά, το Εξπρές Σάμινα είχε βυθιστεί και τουλάχιστον 500 άνθρωποι πάλευαν για τη ζωή τους.
Εκείνο το βράδυ, το όνομα του Στρατιώτη Πεζικού Βασίλη Ραχούτη από τη Φθιώτιδα έμελε να γραφτεί στην ιστορία.
Ο νεαρός αρνήθηκε να εγκαταλείψει το πλοίο νωρίς και να επιβιβαστεί στην πρώτη διαθέσιμη λέμβο. Ο 19χρονος θεώρησε χρέος του να βοηθήσει τους συνανθρώπους τους.
Στην προσπάθεια του να σώσει ένα βρέφος, έχοντας πρώτα βοηθήσει τη μητέρα του. Η μοίρα ήθελε τον 19χρονο να σώζει το μωρό και τον ίδιο να χάνει τη ζωή του.
Ο Βασίλης Ραχούτης πνίγηκε το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου και το όνομα του πλέον μνημονεύεται.
