Συζητώντας τις τελευταίες μέρες με ορισμένους φίλους στρατιωτικούς, μπορώ με βεβαιότητα να σας πω ότι υπάρχει μια αγωνιά για το μέλλον του σώματος των αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων.
Και οι τρεις, ανώτατοι αξιωματικοί πια, της Αεροπορίας και του Στρατού, είχαν να κάνουν μία κοινή παρατήρηση.
Πως οι νέοι που μπαίνουν στις σχολές, δεν είναι πια ούτε οι καλύτεροι στους βαθμούς ούτε και αυτοί που επιθυμούν διακαώς, που θα λέγαμε παλιά, να κάνουν καριέρα στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Και αυτό το τελευταίο, φαίνεται πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, όπως τουλάχιστον και οι τρεις αυτοί ανώτατοι αξιωματικοί, με τους οποίους συζήτησαν το θέμα, πιστεύουν.
Πέρα από τα παράπονα για τους μισθούς, που «βελτιώνονται με τις τελευταίες αυξήσεις, αλλά είναι ακόμα μακριά από το να είναι ικανοποιητικοί», όπως λέει ο ένας εκ των συνομιλητών μου, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο θέμα της κατοικίας.
«Έχω ακούσει, τριάντα χρόνια τώρα στις Ένοπλες Δυνάμεις, δηλώσεις και υποσχέσεις για σπίτια που θα δημιουργηθούν για τους στρατιωτικούς, αλλά όλο λόγια. Ελάχιστα πράγματα γίνονται και αυτά τις περισσότερες φορές δεν είναι όχι μόνον αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες των υπηρετούντων, αλλά ούτε σε μέγεθος για να καλύψουν οικογένειες».
Και αν αυτό το θέμα, υπόσχεται και ο σημερινός υπουργός Άμυνας ο κ. Δένδιας, ότι θα το λύσει («να το δω και να μην το πιστέψω», όπως μου είπε χαρακτηριστικά ο ένας εκ των συνομιλητών μου), φαίνεται πως το κύριο ζήτημα είναι αυτό των παραγωγικών σχολών των ενόπλων δυνάμεων.
Καταγραφώ τις απόψεις των συνομιλητών μου, ένας εκ των οποίων έχει μάλιστα υπηρετήσει και σε υψηλή θέση σε παραγωγική σχολή.
Δεν υπάρχει επαρκής προβολή το τι προσφέρουν οι σχολές, τον ρόλο των αξιωματικών και των ενόπλων δυνάμεων γενικά στους μαθητές του Λυκείου.
Οι εξετάσεις για τις σχολές είναι λάθος που γίνονται μαζί με τις πανελλήνιες. Θα έπρεπε να γίνονται ξεχωριστά και όσοι επιλέγουν να δώσουν εξετάσεις εκεί να περνούν ξεχωριστή διαδικασία.
Μόνον έτσι, λένε, μπορεί να είμαστε σίγουροι πως όσοι προσπαθούν να μπουν στη σχολή, επιθυμούν την στρατιωτική θητεία και δεν μπήκαν απλώς εκε , γιατί δεν μπήκαν σε άλλη σχολή.
Χρειάζεται να υπάρχει ένα όριο, τουλάχιστον σε συγκεκριμένα μαθήματα, ώστε όσοι εντάσσονται να μπορούν να ανταποκριθούν στις συγκεκριμένες ανάγκες των υψηλών προγραμμάτων σπουδών των σχολών.
Όλα αυτά, κατά τους συνομιλητές μου, κατατείνουν στο ότι θα πρέπει να υπάρξουν ριζικές αλλαγές, στο σύστημα εκπαίδευσης των αξιωματικών και υπαξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Πρώτο και καθοριστικό βήμα για κάτι τέτοιο είναι η δημιουργία αυτόνομου Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας, στο οποίο θα ενταχθούν οι τρεις σημερινές σχολές, Ευελπίδων, Ικάρων και Ναυτικών Δοκίμων και οι αντίστοιχες των υπαξιωματικών.
Μήπως πρέπει κ Δένδια να προχωρήσετε το θέμα αυτό «εδώ και τώρα»;
Άλκης Πέτρου
