14.3 C
Athens
9.3 C
Thessaloniki
Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2024
More

    Πέθανε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι!

    Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα, σε ηλικία 86 ετών, στο νοσοκομείο του Μιλάνου όπου νοσηλευόταν, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

    Νωρίτερα, όλα τα παιδιά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, εκτός από τον μικρότερο Λουίτζι, έφτασαν στο νοσοκομείο San Raffaele στο Μιλάνο, όπου ο ηγέτης της Forza Italia είχε εισαχθεί ξανά την Παρασκευή.

    Ποιος ήταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι

    Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ήταν Ιταλός μεγιστάνας, επιχειρηματίας και πολιτικός, που υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Ιταλίας, τις περιόδους 1994–1995, 2001–2006 και 2008–2011. Ήταν επίσης, ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από τον Ιούλιο του 2019 μέχρι τον Οκτώβριο του 2022 όπου και παραιτήθηκε προκειμένου να είναι μέλος Γερουσίας της Ιταλίας θέση στην οποία είχε υπηρετήσει ξανά, το 2013.


    Υπηρέτησε ως μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ιταλίας, από το 1994 έως το 2013, και ως μέλος της Γερουσίας της Ιταλίας, από τον Μάρτιο έως τον Νοέμβριο του 2013.

    berluskoni5


    Ήταν κύριος μέτοχος και ιδρυτής της Ιταλικής εταιρείας ΜΜΕ Mediaset, και διατέλεσε από το 1986 έως το 2017, ιδιοκτήτης της Ιταλικής ποδοσφαιρικής ομάδας ΑΚ Μίλαν. Το περιοδικό Forbes τον κατέταξε ως τον 190ο πλουσιότερο άνθρωπο στον πλανήτη, με καθαρή περιουσία 8 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

    Τα σκάνδαλα και η καταδίκη

    Γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1936 στο Μιλάνο, γόνος αστικής οικογένειας, γιος διευθυντή τραπέζης. Σπούδασε νομικά και το 1962 ίδρυσε την πρώτη του κατασκευαστική εταιρεία «Εντιλνόρντ» επωφελούμενος από την ραγδαία οικοδομική έξαρση του Μιλάνου. Στη 10ετία του ’70 επιχείρησε τις πρώτες του επενδύσεις στα ΜΜΕ εκμεταλλευόμενος την απελευθέρωση της τηλεοπτικής αγοράς. Μέσα σε 15 χρόνια (1986) έφθασε να του ανήκει το 80% της ιταλικής ιδιωτικής τηλεόρασης, ενώ το ίδιο έτος γίνεται ιδιοκτήτης της ποδοσφαιρικής ομάδας Μίλαν.

    Στις εκλογές του 1994 ο ιταλικός λαός του πρόσφερε τη νίκη και ο Μπερλουσκόνι χρίστηκε πρωθυπουργός της Ιταλίας. Η πρώτη του θητεία διήρκησε μερικούς μήνες λόγω των εσωτερικών κλυδωνισμών της κυβερνώσας συμμαχίας που θα τον αναγκάσουν σε παραίτηση. Παρά την αναστροφή αυτή που ακολούθησαν πρωτόδικες καταδίκες – που αργότερα όμως ακυρώθηκαν – περί οικονομικών σκανδάλων (1997 και 1998), παρέμεινε πολιτικά ενεργός ως ηγέτης της αντιπολίτευσης.

    Στις 13 Δεκεμβρίου 2009 τραυματίστηκε στο πρόσωπο έπειτα από επίθεση που υπέστη από ένα άτομο, το οποίο τον γρονθοκόπησε. Το συμβάν έλαβε χώρα στο Μιλάνο, έπειτα από πολιτική συγκέντρωση.

    Η κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή με ψήφους 342-275 στις 29 Σεπτεμβρίου 2010 και από την Γερουσία στις 14 Δεκεμβρίου 2010, με 162 ψήφους υπέρ επί των 308.

    Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δέχθηκε πιέσεις να παραιτηθεί μετά την επιδείνωση της ιταλικής οικονομίας και την αύξηση του επιτοκίου κρατικού δανεισμού πάνω από 6%. Τελικά, υποσχέθηκε ότι θα παραιτηθεί μετά την ψήφιση του πακέτου σταθεροποίησης της ιταλικής οικονομίας από το Ιταλικό Κοινοβούλιο, όπως και έπραξε στις 12 Νοεμβρίου 2011.

    Τον Οκτώβριο του 2012 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 ετών για φοροδιαφυγή. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της καταδίκης ο Μπερλουσκόνι φέρεται να δήλωσε: «Η Δημοκρατία τελείωσε, έτσι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Ήμουν βέβαιος ότι η δίκη θα τελείωνε με την αθώωσή μου, πρόκειται για μία σαφέστατα πολιτική απόφαση».

    Μιλώντας αργότερα στο υπό ιδιοκτησία του τηλεοπτικό κανάλι Italia Uno υποστήριξε ότι «εξαιτίας ορισμένων δικαστών, η Ιταλία μετατρέπεται σε μια βάρβαρη χώρα». Σε συνέχεια των δηλώσεων αυτών ο γραμματέας του κεντροδεξιού κόμματος, Λαός της Ελευθερίας (PDL), Αντζελίνο Αλμπάνο πρόσθεσε πως «πρόκειται για μία ακόμη συνέχεια του γνωστού έργου που προβλέπει τον δικαστικό κατατρεγμό του Μπερλουσκόνι».

    Σημειώνεται ότι η ποινή αφορούσε υπόθεση αγοράς τηλεοπτικών δικαιωμάτων για την προβολή ταινιών από τις ΗΠΑ από τα τηλεοπτικά κανάλια του ομίλου Mediaset ιδιοκτησίας Μπερλουσκόνι. Σύμφωνα δε με την ιταλική ποινική δικονομία ο Μπερλουσκόνι είχε το δικαίωμα να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης δύο φορές προτού υπάρξει οριστική καταδίκη. Κατά συνέπεια δεν ήταν υποχρεωμένος να εκτίσει την ποινή φυλάκισης, μέχρι να εκδικαστεί και η τελευταία του έφεση. Ήδη είχε ασκηθεί η πρώτη.



    ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

    ΣΧΕΤΙΚΑ
    ΡΟΗ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ

    ΑΠΟΨΕΙΣ