Η ΠΟΣΥΦΥ εξέδωσε κείμενο με τίτλο: Εις μνήμη του Παναγιώτη Χαρέλα, Πρόεδρος της Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ 2009-2024.
Η ανακοίνωση της ΠΟΣΥΦΥ:
Όταν η απώλεια ενός χαρισματικού ανθρώπου, εξαιρετικού οικογενειάρχη, πρωταγωνιστή και πρωτεργάτη σε όλες τις δράσεις και τους αγώνες που έδωσε το συνδικαλιστικό μας κίνημα επ’ ωφελεία όλων, συναρτάται άμεσα με την προσφορά του στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, στους συναδέλφους του, στους συνεργάτες του, στους φίλους του και στο κοινωνικό σύνολο, τότε το κενό που αφήνει ο θάνατος του Προέδρου μας Παναγιώτη Χαρέλα στην πιο παραγωγική του ηλικία, είναι τεράστιο, δυσαναπλήρωτο και χαοτικό.
Ο Παναγιώτης ήταν αναμφίβολα ένας δυσαναπλήρωτος και ευφυής Ηγέτης, μια αγαπητή και πολυτάλαντη φυσιογνωμία, ένας συνεκτικός κρίκος, φωτεινός νους και ακούραστος εργάτης που προσπαθούσε για το καλό όλων.
Ο άνθρωπος που εμπιστευόμασταν τυφλά όλοι μας. Και ήταν Ηγέτης ο Παναγιώτης όχι μόνο επειδή επιτελούσε με επιτυχία επί σειρά πολλών ετών τα θεσμικά του καθήκοντα, αλλά κυρίως επειδή πάντα τα πήγαινε και ένα βήμα μπροστά. Άνοιγε δρόμους, καινοτομούσε, οραματιζόταν, προσπαθούσε αγόγγυστα, συνεργαζόταν και έθετε ευκταίους στόχους, με τελικό σκοπό τα αποτελέσματα να κάνουν καλύτερη της ζωή των συναδέλφων του συνδυαστικά με την επίτευξη πρόσθετων μέτρων ασφάλειας για το κοινωνικό σύνολο. Με την υπερβατική του προσωπικότητα έκανε πράξη όλα αυτά σε απόλυτο βαθμό.
Ξεπερνούσε τα εσκαμμένα της συνδικαλιστικής δράσης και διεύρυνε τους ορίζοντες όλων μας σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή μας στο κίνημα, τις σκέψεις μας για το μέλλον, την πρόταξη στόχων και πρωτοβουλιών, τη συλλογικότητα, την Αστυνομία και την κοινωνία μας. Και ενεργούσε πάντα χωρίς υστεροβουλία, χωρίς προσωπικές στρατηγικές, χωρίς οικονομικό όφελος, ποτέ σε βάρος των υπηρεσιακών του καθηκόντων. Έδινε με τη στάση ζωής μαθήματα.
Έδινε μαθήματα σε όλους όσους συνεργάστηκαν μαζί του. Σε μας τους φίλους και συνεργάτες του, στα μέλη των Ενώσεών μας, στο συνδικαλιστικό γίγνεσθαι, ακόμα και στην Ηγεσία του Σώματος, Πολιτική και Φυσική. Δίδασκε με την ηρεμία και σοφία του πνεύματός του, το χαμόγελό του, την ακατάβλητη ενεργητικότητά του και την πνευματική του εγρήγορση. Δίδαξε με τη διαχρονική στάση ζωής του να μην ασκεί αθέμιτη και ανούσια κριτική των ενεργειών άλλων, αλλά να προτείνει λύσεις και να αγωνίζεται να τις κάνει πραγματικότητα.
O Παναγιώτης Χαρέλας συνέδεσε με αριστοτεχνικό τρόπο την προσωπική του διαδρομή με τα γεγονότα της επαγγελματικής – αστυνομικής του ζωής, την οποία διένυσε μετουσιώνοντας σε πράξη την ρητά εκπεφρασμένη θέση του για τη σχέση συνέπειας και σκληρού, αλλά πρωτίστως τίμιου αγώνα, που θα πρέπει να εκφράζει τον συνδικαλιστικό, θεσμικό και αληθινό λόγο για τα μικρά και μεγάλα ζητήματα των συναδέλφων του. Αποτελεί, συνακόλουθα, μια πολύ σπάνια περίπτωση ανθρώπου, που κατάφερε να συνδυάσει την άσκηση των πολλαπλών ρόλων του με τη φιλία, τη νηφαλιότητα, τη συναδελφικότητα, την ανθρωποκεντρική του σκέψη, την επιλογή χρήσιμων και άριστων συνεργατών, την ήρεμη αλλά αποφασιστική δύναμη, την αισιοδοξία, το χαμόγελο, την αποφυγή εντάσεων, τη σύγκλιση απόψεων και τούτο επειδή λειτουργούσε ως Ηγέτης μας και επέβαλε στον εαυτό του, στο όνομα της συνδικαλιστικής του ελευθερίας, να εκφράζει με παρρησία τις απόψεις του, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη την πρωταρχική σημασία του κριτηρίου της δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Τις ολιστικές παρεμβάσεις που έκανε επί όλων των ζητημάτων ουσίας του Κλάδου μας τις είχαμε απόλυτη ανάγκη. Η σιωπή που ακολουθεί, λόγω της απώλειάς του, σε μείζονα συνδικαλιστικά, θεσμικά, επαγγελματικά, ακόμα και κοινωνικά θέματα ακούγεται σαν δυνατή καμπάνα στ’ αυτιά μας. Τα λόγια μοιάζουν φτωχά και ανήμπορα να περιγράψουν το ανάστημα και τις διαστάσεις της προσωπικότητας και της προσφοράς του Παναγιώτη Χαρέλα. Τον θεωρούμε πρωτομάχο αγωνιστή του συνδικαλιστικού μας αγώνα. Δηλώνουμε αδύναμοι να απαριθμήσουμε τις αρετές του. Οφείλουμε όμως να καταγράψουμε σημαντικές στάσεις της ιστορίας που μας άφησε παρακαταθήκη. Στάσεις δυνατές που γέμισαν τις σελίδες της Ιστορίας του Κλάδου μας με μπροστάρη τον Παναγιώτη. Το 2012 η Πολιτεία, στην προσπάθεια να κλείσει τα σύνορα στον Έβρο, απέσπασε 2.000 περίπου Συνοριοφύλακες. Πρώτος στην πρώτη γραμμή βρέθηκε ο Παναγιώτης χωρίς δεύτερη σκέψη. Σθεναρή παρέμεινε μέχρι το τέλος και η διεκδίκησή του για ένα ανεξάρτητο Σώμα Συνοριακής Φύλαξης βασισμένο στα Ευρωπαϊκά πρότυπα, όπως και οι δυναμικοί αγώνες που έδωσε για την εξασφάλιση ενός ασφαλέστερου εργασιακού μέλλοντος των Συνοριακών Φυλάκων ορισμένου χρόνου. Σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονται η μονιμοποίηση των Συνοριακών Φυλάκων στην Ελληνική Αστυνομία, και η συνακόλουθη βαθμολογική και μισθολογική τους εξέλιξη. Κορυφαία επίσης και πολύ ουσιαστική υπήρξε η στάση του στα γεγονότα του Έβρου το 2020. Η αναφορά σ’ αυτήν την ένδοξη σελίδα της Ιστορίας μας φρονούμε ότι συνιστά μια οφειλόμενη κατάθεση τιμής στον εκλιπόντα, που με τη στάση του στο εν λόγω περιστατικό ανέδειξε διεθνώς τη δράση μας και την ουσιαστική συμμετοχή των συνοριοφυλάκων στην ασφάλεια της Πατρίδας μας. Με μια χούφτα συναδέλφους, ήταν εκεί, έβαλε το στήθος του μπροστά, ενίσχυσε στο έπακρο το ηθικό των λίγων αγωνιστών και φυλάκων των συνόρων μας, για να πετύχουν εν τέλει από κοινού μια τεράστια νίκη σε βάρος των βαρβάρων που επιχείρησαν να ξεκινήσουν έναν υβριδικό πόλεμο σε βάρος της Χώρας μας. Και η δράση αυτή έγινε ιστορική παρακαταθήκη. Ποτέ δεν κρύφθηκε πίσω από προεδρικά αξιώματα, από άδειες συνδικαλιστικές και τερτίπια με πολιτική χροιά. Η συμβολή του στους αγώνες και στις προσπάθειες των Συνοριακών Φυλάκων ανά την επικράτεια να αποτελέσουν μια υπολογίσιμη οντότητα εντός του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας, θα μας οδηγεί και θα μας φωτίζει πάντα ως φωτεινός φάρος σε μια διαδρομή γεμάτη φως.
Παράλληλα ήταν και ένας υπέροχος οικογενειάρχης. Συνέδεσε τη ζωή του με την αξιαγάπητη συνάδελφο Γεωργία, με την οποία απέκτησε τρία λατρεμένα και λίαν αξιόλογα τέκνα. Και δεν πρόδωσε την εμπιστοσύνη τους ποτέ. Ήταν ακέραιος, αληθινός, προπάντων πιστός, παρών στις ανάγκες τους, πρόθυμος να βοηθήσει στη λύση κάθε προβλήματος, να συνοδεύσει, να αγαπήσει, να χαρεί, να χαμογελάσει και να είναι πηγή αισιοδοξίας για όλους. Για την οικογένειά του και την οικογένεια των γονιών του.
Πόσο μας λείπεις Παναγιώτη!
Σήμερα αδερφέ μετράμε τη μεγάλη απουσία σου.
Στην οικογένειά σου ευχόμαστε ο Θεός να δώσει παρηγοριά, αλλά και δύναμη να αντέξει το πένθος που δημιούργησε η απώλειά σου και να σε θυμούνται όλοι τους με αγάπη. Να τους καμαρώνεις και να τους προσέχεις από τον παράδεισο.
Εκ μέρους της Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ. και όλων των Συνοριακών Φυλάκων, απ’ άκρου σε άκρο όλης της Χώρας, που τόσο πολύ αγάπησες και πάσχισες για την πρόοδό τους.
Σε αποχαιρετούμε Παναγιώτη, υποσχόμαστε ότι θα τηρήσουμε τις διδαχές σου στο έπακρο, θα σε θυμόμαστε και θα τιμούμε τη μνήμη σου πάντα με αγάπη και ευχόμαστε να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε.
