Ο γυναικολόγος Μάκης Ουανής μίλησε στο «Κοινωνία Ώρα MEGA» για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε στο Σουδάν και για τον απεγκλωβισμό του.
Για την επιχείρηση απεγκλωβισμού του από το Σουδάν και τα όσα φρικιαστικά είδε στην χώρα, είπε στο Mega: «Εγώ πήγα μετά από 6 χρόνια, γιατί είμαι Χριστιανός να δω την μητέρα μου και να περάσω Πάσχα μαζί της. Έχω φτάσει την Μεγάλη Παρασκευή κάναμε τον Επιτάφιο, όλα καλά, το βράδυ γυρίσαμε σπίτι φάγαμε και κοιμηθήκαμε. Το πρωί ξυπνήσαμε με αεροπλάνα, σφαίρες, βόμβες. Πήγαμε να ανοίξουμε την Σουδανική τηλεόραση και δεν βλέπαμε τίποτα ήταν νεκρή η τηλεόραση. Ανοίξαμε μετά την Αραβική και εκεί καταλάβαμε από εκεί για το τι συμβαίνει το Σουδάν. Ότι οι αντάρτες με τον κανονικό στρατό είναι σε άγριο πόλεμο. Πόλεμος, σφαίρες παντού, τανκς παντού. Αυτό που είδα δεν μπορείτε να το πιστέψετε. Είδα πτώματα διαλυμένα μετά από 2 μέρες, διότι η θερμοκρασία είναι μεταξύ 45-50 βαθμούς Κελσίου, και από πάνω τα σκυλιά να τρώνε τα πτώματα».
Για το πώς σώθηκε, τόνισε πως, «μετά από 2 μέρες μάθαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν χαλάσει το αεροδρόμιο, το διαλύσανε. Από εκεί σκέφτηκα για το πώς να φύγω. Σε μία επικοινωνία μου με τον γραμματέα της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο, ο κ. Οικονόμου μου είπε ότι είναι δύσκολα να φύγω αεροπορικώς, γιατί επιχείρησαν δυο φορές οι Γερμανοί και δεν μπόρεσαν. Από εκεί και πέρα, μάθαμε ότι υπάρχουν κάτι παλιά λεωφορεία που πήγαιναν στα σύνορα με την Αίγυπτο. Αυτά τα λεωφορεία εκτός από παλιά, έχει έρημο εκεί και είναι δεξιά και αριστερά οι αντάρτες. Όμως έπρεπε να ρισκάρω γιατί η οικογένειά μου είναι εδώ και ανησυχούσε. Πήρα μία μεγάλη απόφαση να κάνω τη διαδρομή με όλα τα ρίσκα που έπρεπε. Έκανα 4 μέρες να γυρίσω, ήμουν στη Σαχάρα για 4 μέρες με ένα μπουκάλι νερό, με θερμοκρασίες 45 βαθμούς, και αντάρτες παντού».
Και συνέχισε: «Σε ένα σημείο μας σταμάτησαν οι αντάρτες και ανέβηκαν στο λεωφορείο. Το λεωφορείο πήγαινε με ταχύτητα 40 γιατί έχει άμμο εκεί δεν μπορεί παραπάνω, και με τα φώτα κλειστά για να μην φαινόμαστε. Ανέβηκε ένας αντάρτης, εγώ ήμουν στο τέλος και άρχισε να ρωτάει τι δουλειά κάνουμε. Αυτό διήρκησε 5 λεπτά και δεν ξέρω με βοήθησε ο Θεός, όταν ήρθε η σειρά μου του είπα πως είμαι ιδιωτικός υπάλληλος. Μετά μου είπε ο διπλανός μου ότι καλά έκανα και είπα ψέματα γιατί εκείνοι ήθελαν γιατρούς για τους τραυματίες τους».
Για τη δυσκολία του να φτάσει κανείς στον τελικό προορισμό του, δήλωσε πως, «Η διαδρομή είναι δύσκολη και με ένα μπουκάλι νερό για 4 μέρες σε τέτοιες θερμοκρασίες είναι δύσκολο. Έφτασα στα σύνορα της Αιγύπτου μετά από 14 ώρες ταξίδι. Μείναμε μία μέρα εκεί για έλεγχο διαβατηρίων γιατί πριν από εμάς υπήρχαν άλλα 30 λεωφορεία. Υπάρχουν εκατοντάδες λεωφορεία με 90 κόσμο το καθένα. Η μητέρα μου είναι κάτω τώρα, και τα 3 αδέρφια μου. Δεν ξέρω τι κάνουν, δεν υπάρχει ούτε νερό ούτε ρεύμα. Είναι σε άθλια κατάσταση οι άνθρωποι. Δεν είναι εύκολο να μεταφερθεί ο κόσμος, στον δρόμο έχει μόνο πτώματα και σκυλιά. Δεν έχουμε πρεσβεία εδώ και πολλά χρόνια τόσο καιρό μας βοηθάει η πρεσβεία της Αιγύπτου. Το αεροδρόμιο το κανονικό δεν λειτουργεί. Ήρθα με ένα εισιτήριο το οποίο κόστιζε 200 σουδανικές λίρες. Χθες διάβασα στο Facebook ότι έχει φτάσει 8.000 σουδανικές λίρες. Είναι τραγικό το ποσό αυτό για τις οικογένειες εκεί. αρχίζει και γίνεται εμπόριο τώρα. Οι συνθήκες είναι δύσκολες τώρα».
