Δημοσίευμα της βρετανικής Telegraph αναλύει τα δεδομένα γύρω από τον ελληνικό σιδηρόδρομο κάνοντας λόγο πως, από «το θαύμα των μεταφορών», μετετράπη στο χειρότερο δίκτυο όλης της Ευρώπης.
Ειδικότερα, όπως γράφει η Telegraph, μία νέα έκθεση υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει τα χειρότερα τρένα στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά υπάρχουν σχέδια για να τα επαναφέρει στην παλιά τους αίγλη.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της δημοσίευσης Transport and Environment της ΕΕ, τα ελληνικά τρένα είναι τα δεύτερα χειρότερα στην Ευρώπη μετά το Eurostar, με τις υψηλές τιμές των εισιτηρίων και την κακή εξυπηρέτηση των πελατών να αναφέρονται ως τα κύρια προβλήματα.
Οι Έλληνες σίγουρα τρομοκρατούνται όταν τους λέω ότι μου αρέσει να ταξιδεύω στη χώρα με τρένο. «Προτιμώ να περπατήσω» είπε γελώντας ένας φίλος.
Τα καλύτερα και χειρότερα σιδηροδρομικά δίκτυα
1) Trenitalia, Ιταλία
2) RegioJet, Τσεχία
3) OBB, Αυστρία
4) SNCF, Γαλλία
5) CD, Τσεχία
6) PKP, Βέλγιο
7) Renfe, Ισπανία
8) Italo, Ιταλία
9) VR, Φινλανδία
10) SJ, Σουηδία
11) SBB, Ελβετία
12) CFR, Ρουμανία
13) DSB, Δανία
14) SNCB, Βέλγιο
15) ZSSK, Σλοβακία
16) MAV, Ουγγαρία
17) DB, Γερμανία
18) CP, Πορτογαλία
19) Avanti West Coast, Ηνωμένο Βασίλειο
20) Flixtrain, Γερμανία
21) NS, Ολλανδία
22) BDZ, Βουλγαρία
23) GWR, Ηνωμένο Βασίλειο
24) Snalltaget, Σουηδία
25) Ouigo, Γαλλία
26) Hellenic Train, Ελλάδα
27) Eurostar, Ηνωμένο Βασίλειο
Η ιστορία του ελληνικού σιδηροδρόμου
Δεν ήταν πάντα έτσι, γράφει η Telegraph.
Με ένα αραιό οδικό δίκτυο και αμέτρητες πόλεις και χωριά αποκομμένα από τον κόσμο από τους ορεινούς όγκους που καλύπτουν το 80% της χώρας, ο πρώτος ελληνικός σιδηρόδρομος που κατασκευάστηκε το 1869 χαρακτηρίστηκε ως «θαύμα».
Περιγραφόμενος ως ένα «γρήγορο, φθηνό, ευχάριστο και χωρίς σκόνη μέσο μεταφοράς που θα αντικαθιστούσε τις ταχυδρομικές άμαξες», χρειάστηκαν 12 χρόνια για να κατασκευαστούν τα 8,8 χιλιόμετρα, που συνέδεαν την Αθήνα με τον Πειραιά.
Παρακινούμενος από την αυξανόμενη δημοτικότητα των ταξιδιών με τρένο, το 1883 ο Χαρίλαος Τρικούπης υπέγραψε συμβόλαια για την τοποθέτηση περισσότερων γραμμών. Οι εργασίες αναμενόταν να διαρκέσουν πέντε χρόνια, αλλά χρειάστηκαν πέντε φορές περισσότερο, καθώς οι μηχανικοί πάλευαν να χαράξουν σήραγγες μέσα από σχεδόν αδιαπέραστα βράχια ή να βρουν καινοτόμους τρόπους για να παρακάμψουν ιλιγγιώδη φαράγγια.
Παρά τις προκλήσεις, μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας εκτεινόταν σε μήκος αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων, συνδέοντας μικροσκοπικές πόλεις και χωριά στη νότια Πελοπόννησο με αμέτρητα μεγαλύτερα αστικά κέντρα βορειότερα, συμπεριλαμβανομένης της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Ωστόσο, η επέκταση παρεμποδίστηκε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο που ακολούθησε, όταν βομβαρδίστηκαν αμέτρητες γραμμές – μόνο στην Πελοπόννησο καταστράφηκαν περίπου 82 γέφυρες, μαζί με χιλιάδες ατμομηχανές και βαγόνια.
Ο σιδηρόδρομος και τα Τέμπη
Παρά τις εργασίες ανοικοδόμησης, τα τρένα έπεσαν σε δυσμένεια, καθώς οι επιβάτες προτιμούσαν να χρησιμοποιούν τα λεωφορεία της νέας εταιρείας ΚΤΕΛ που χρησιμοποιούν ντίζελ για τις μετακινήσεις τους.
Μαστιζόμενο από την έλλειψη επενδύσεων και τις συχνές βλάβες, το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο αντιμετώπισε σταθερή μείωση της επιβατικής κίνησης από τη δεκαετία του 1950 και μετά. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η εθνική σιδηροδρομική εταιρεία Ελληνικό Τρένο (πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ) κορυφώθηκαν τον Φεβρουάριο του 2023 με το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, την πιο θανατηφόρα σιδηροδρομική καταστροφή στην ελληνική ιστορία.
Η μετωπική σύγκρουση μεταξύ δύο τρένων στη γραμμή Αθήνα – Θεσσαλονίκη, που προκλήθηκε από συνδυασμό βλάβης στα σήματα και ανθρώπινου λάθους, προκάλεσε τον θάνατο 57 επιβατών – πολλοί από τους οποίους ήταν φοιτητές που επέστρεφαν στα πανεπιστήμιά τους στη Θεσσαλονίκη. Η έρευνα αποκάλυψε προβλήματα που κυμαίνονταν από ανεπαρκώς εκπαιδευμένο προσωπικό έως κακοσυντηρημένο εξοπλισμό.
Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι τα σιδηροδρομικά ταξίδιαστην Ελλάδα σπάνια βρίσκονται στα ραντάρ των ξένων τουριστών, παρόλο που πολλές από τις γραμμές που ταξιδεύουν ανάμεσα σε λαμπερά θαλάσσια τοπία, απομακρυσμένα χωριά της ενδοχώρας και αρχαιολογικούς χώρους προσφέρουν μια ματιά στη χώρα που σπάνια μπορεί να γνωρίσει κανείς με αυτοκίνητο ή λεωφορείο.
