Ως έσχατο μέσο αποδεικτό μέσο για τη χορήγηση άδειας παραμονής σε μετανάστη, θα πρέπει να θεωρείται από τις ελληνικές αρχές το τεστ DNA πατρότητας, έκρινε το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας με σχετική απόφασή του.
Πιο συγκεκριμένα, το δικαστήριο με την απόφασή του (1108/2019), απεφάνθη ότι οι ελληνικές αρχές θα πρέπει πρώτα να καλούν σε ακρόαση υπηκόους ξένης χώρας που υποβάλλουν αίτημα για χορήγηση άδειας διαμονής στην Ελλάδα, ως γονείς ανήλικου. Αν από την ακρόαση και από τα έγγραφα που ο υπήκοος προσκομίσει δεν αποδεχθεί η σχέση πατρότητας με το ανήλικο, τότε μόνο οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να του ζητούν test πατρότητας DNA.
Η εν λόγω απόφαση έχει ιδιαίτερη αξία καθώς συνδέεται με τις περιπτώσεις ασυνόδευτων παιδιών που βρίσκονται στη χώρα μας. Συνολικά, πρόκειται για 4.779 ανήλικα , που βρίσκονται σήμερα στη Ελλάδα και που δεν έχουν κάποιο γονέα ή κηδεμόνα μαζί τους. Εξ αυτών το 93,8% είναι αγόρια και το 6,2% κορίτσια, τα περισσότερα στην εφηβεία.
Το δικαστήριο απασχόλησε προσφυγή υπηκόου Μπαγκλαντές, ο οποίος υπέβαλε αίτηση για χορήγηση αδείας διαμονής στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι είναι πατέρας ενός ανηλίκου που διαμένει στη χώρα μας. Προκειμένου να αποδείξει τον ισχυρισμό του αυτό, προσκόμισε μεταξύ άλλων, στις ελληνικές αρχές συμβολαιογραφική πράξη αναγνώρισης του παιδιού, απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης γεννήσεώς του και πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως της μητέρας του.
Όμως, οι αρμόδιες ελληνικές αρχές θεωρώντας τα παραπάνω στοιχεία ελλειπή, του ζήτησαν να προσκομίσει και test πατρότητας DNA από δημόσιο ή πιστοποιημένο ιδιωτικό εργαστήριο, με υποχρεωτική συμμετοχή και της μητέρας. Η προθεσμία που έθεσαν στον αιτούντα άδεια διαμονής για να προσκομίσει το test πατρότητας ήταν δίμηνη. Ωστόσο, αυτή παρήλθε άπρακτη, δηλαδή ο υπήκοος δεν προσκόμισε το test και εξ’ αυτού του λόγου οι ελληνικές αρχές απέρριψαν το αίτημά του για χορήγηση άδειας διαμονής στη χώρα μας.
Μετά την απόρριψη του αιτήματος του, ο υπήκοος από το Μπαγκλαντές προσέφυγε στη διοικητική δικαιοσύνη ζητώντας να ακυρωθεί η απορριπτική απόφαση. Μεταξύ, άλλων υποστήριζε ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα της προηγούμενης ακροάσεως του, επισημαίνοντας ότι οι ελληνικές αρχές όφειλαν καταρχήν να καλέσουν τον ίδιο και τη μητέρα του ανήλικου ενώπιον της Επιτροπής Μετανάστευσης, προκειμένου εκεί να αποδείξει ότι είναι ο πατέρας του ανηλίκου.
Η προσφυγή του έγινε δεκτή από το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας, το οποίο ανέπεμψε την υπόθεση στις αρμόδιες αρχές για νέα κρίση. Στη δικαστική απόφαση αναφέρεται καταρχάς ότι οι ελληνικές αρχές έχουν από το νόμο την αρμοδιότητα να διερευνούν τέτοιες υποθέσεις με κάθε πρόσφορο μέσο, ώστε να διαπιστώνουν αν υφίσταται πραγματική συγγενική σχέση των αιτούντων με ανήλικα.
Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρει το δικαστήριο «ο αλλοδαπός οφείλει να προσκομίσει τα προσήκοντα έγγραφα, το δε αρμόδιο όργανο, κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας, σχετικά με τα αποδεικτικά μέσα, καθώς και την αρχή της χρηστής διοίκησης, δύναται μεν, αρχικά, να ζητήσει την προσκόμιση έτερων, συμπληρωματικών, αποδεικτικών εγγράφων και ακολούθως να καλέσει σε συνέντευξη ενώπιον της Επιτροπής Μετανάστευσης τον ενδιαφερόμενο αλλοδαπό, αυτοπροσώπως ή και με τον έτερο γονέα». Παράλληλα, η αρμόδια αρχή «οφείλει να συνεκτιμήσει το σύνολο των εγγράφων και το πόρισμα της συνέντευξης και εφόσον διακριβώσει, με γνώμονα το υπέρτατο συμφέρον του παιδιού, ότι δεν υφίσταται αληθής σχέση μεταξύ αυτού και του φερόμενου, ως γονέα, ενδιαφερόμενου αλλοδαπού, να απορρίψει το σχετικό αίτημα με ειδικά αιτιολογημένη κρίση του».
Αντίθετα, αναφέρει το δικαστήριο, αν ο αιτών δεν προσκομίσει κανένα από τα απαιτούμενα αποδεικτικά έγγραφα συμπεριλαμβανομένου και του τεστ DNA, οι αρχές οφείλουν να ζητήσουν την προσκόμιση των στοιχείων που λείπουν αλλά και να καλέσουν τον ενδιαφερόμενο αλλοδαπό να παραστεί ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής Μετανάστευσης, αυτοπροσώπως ή και με τον έτερο γονέα, για συνέντευξη.
Σε περίπτωση δε αρνητικής γνωμοδότησης της Επιτροπής ότι δηλαδή δεν υφίσταται αληθής σχέση αιτούντα και παιδιού, οι αρχές γνωστοποιούν στον ενδιαφερόμενο αλλοδαπό την αρνητική γνωμοδότηση τους, προκειμένου ο ίδιος να προσκομίσει, κατά βούληση, το επίμαχο test DNA για να αποδείξει την πατρότητα.
Ωστόσο, όπως αναφέρει το δικαστήριο «μόνο στην τελευταία αυτή περίπτωση, η μη προσκόμιση του εν λόγω test αποτελεί, κατά την νεότερη αντίληψη του νομοθέτη, νόμιμο λόγο απορρίψεως του αιτήματος χορηγήσεως της ένδικης άδειας διαμονής, διότι δεν καθίσταται εφικτή, η ταχθείσα, για το υπέρτατο συμφέρον του ημεδαπού παιδιού, προϋπόθεση της απόδειξης της σχέσης μεταξύ αυτού και του ενδιαφερόμενου αλλοδαπού».
Τεστ πατρότητας DNA ως δικαιολογητικό χορήγησης άδειας διαμονής σε μετανάστη – Τι έκρινε το Διοικητικό Πρωτοδικείο
