Πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται πόσο πιθανό είναι να γίνει στην Ελλάδα ένας σεισμός, ίδιου μεγέθους και έντασης, όπως στην Τουρκία.
Από την πλευρά του, σχετικά με τις προβλέψεις για σεισμό στην Ελλάδα πάνω από 8 Ρίχτερ, ο Πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας Ευθύμης Λέκκας είπε: «Δεν θα έχουμε ποτέ τέτοιο σεισμό στην Ελλάδα, αλλά και να μπορούσαμε να έχουμε, δεν το λες έτσι και δεν το λες τώρα στον πληθυσμό. Δεν επηρεάζεται ο ελλαδικός χώρος από τέτοια ρήγματα. Ακόμη, στην Τουρκία, η στατική μηχανική υποκλινόταν στην αρχιτεκτονική και στα συμφέροντα», και στο πώς ήθελαν οι κατασκευαστές να φτιάξουν τα σπίτια.
«Αν είχαμε τον σεισμό αυτόν στην Ελλάδα δεν θα έπεφταν τόσα κτήρια, λόγω του οικοδομικού κανονισμού που εφαρμόζεται από το 1984. Από τα δημόσια κτήρια, υπάρχουν 16.000 που είναι αυξημένου ενδιαφέροντος, όπως τα σχολεία, τα οποία θα πρέπει να ελέγχονται κάθε 10 χρόνια», είπε ο κ. Λέκκας.
Επίσης, ο καθηγητής Αντισεισμικής Τεχνολογίας Παναγιώτης Καρύδης δήλωσε στην ΕΡΤ: «Έρχεται ο σεισμός από κάτω. Το χτυπάει έτσι, το πετάει απάνω και λόγω κακής κατασκευής αυτό κάθεται κάτω και σωριάζεται σε ένα σωρό ερειπίων. Πετάει το κτίριο πάνω, διπλώνει και σωριάζεται. Άμα σπάσει το κτίριο χαμηλά, καταλαβαίνουμε ότι σωριάζεται όλο κάτω. Καλύτερα να σπάσει επάνω», είπε στη συνέχεια, και αντίστροφα εξήγησε, ότι μακριά από το επίκεντρο του σεισμού η κίνηση είναι οριζόντια. Το κτίριο πηγαινοέρχεται και αργεί να καταρρεύσει ώστε να υπάρχει χρόνος για τους ανθρώπους να προστατευτούν. Στην πρώτη περίπτωση η πτώση είναι ακαριαία, δεν υπάρχει χρόνος αντίδρασης. Λόγω της κακής κατασκευής σωριάστηκαν κτίρια σε σωρό ερειπίων, δηλαδή σε άμμο και χαλίκι, ενώ αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Τα μπλόκια του μπετόν παραμένουν ατόφια».
Ο κ. Καρύδης αναφέρθηκε επίσης σε άλλη κατασκευή που ειπώθηκε ότι δεν είχε θεμέλια, αλλά στην επιτόπια έρευνά του διαπίστωσε ότι «ήταν μέσα στο νερό». Το κτίριο εκείνο τουμπάρισε μέσα στο νερό. Αν δείτε από ψηλά κάτι τον τρόπο που υπάρχουν, είναι μέσα σε βοσκοτόπια και αγροτικές περιοχές λόγω της ανάπτυξης που χτίζουν πολλά πάνε και χτίζουν και μέσα στους αγρούς σε εδάφη ακατάλληλα, πρόσθεσε ο καθηγητής. «Ούτε φοιτητής μου του δεύτερου έτους δεν θα έβαζε έτσι δοκάρια«, πρόσθεσε ο κ. Καρύδης κι ερωτηθείς για σύγκριση με ελληνικές πολυκατοικίες της δεκαετίας του 50 και του 60, τόνισε ότι «κάθε ιδιοκτήτης οφείλει να γνωρίζει την κατάσταση κι αν δεν ξέρει, οφείλει να το μάθει προσλαμβάνοντας μηχανικό».
