Η τραγωδία στα Τέμπη στοίχισε τη ζωή τους σε δεκάδες ανθρώπους ωστόσο ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που έζησαν τον «πύρινο εφιάλτη» εξαιτίας της σύγκρουσης των δύο τρένων και την έκρηξη που ακολούθησε.
Μάλιστα οι μαρτυρίες ακόμα και σήμερα σχεδόν μία εβδομάδα μετά το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της χώρας είναι συγκλονιστικές για τα λεπτά που ακολούθησαν την τραγωδία με ανθρώπους να καίγονται και να ουρλιάζουν από τον πόνο.
Στην τηλεόραση του MEGA μίλησε η νεαρή φοιτήτρια, Αγνή Τιτέλη, η οποία στάθηκε τυχερή μέσα στην ατυχία της καθώς θα έκλεινε εισιτήριο στο δεύτερο βαγόνι αλλά ο φίλος της ήταν εκείνος που την παρότρυνε να πάει τελικά στο τελευταίο.
«Έχει περισσότερες κενές θέσεις», της είπε. Μια φαινομενικά ανούσια συζήτηση που έμελλε όμως να γίνει καθοριστική για την επιβίωσή της.
«Την ώρα που έκλεινα τα εισιτήρια διαδικτυακά. μου λέει «γιατί πας μπροστά. Οι πίσω θέσεις είναι άδειες. Κάτσε πίσω». Για καλή μου τύχη. Πού να το ήξερα ότι είναι για καλή μου τύχη το λέω και ανατριχιάζω», είπε χαρακτηριστικά η νεαρή φοιτήτρια που τελικά βρέθηκε στο τελευταίο βαγόνι του μοιραίου Intercity.
Μάλιστα περιέγραψε τις στιγμές που βίωσε αμέσως μετά τη σύγκρουση: «Νόμιζα ότι πέφτουμε σε γκρεμό έτσι όπως έφυγε το τρένο και λέω μπορεί και να πεθάνουμε όταν ένιωσα τον καπνό μέσα στο βαγόνι που φώναζαν φύγετε. Λέω θα εκραγούμε εδώ μέσα».
«Ήταν έντονο τράνταγμα. Έπεσαν πράγματα. Έπεσαν άνθρωποι. Εγώ πήγαινα πέρα δώθε. Υπήρχαν κλάματα. Φωνές. Κι εγώ έκλαιγα. Ένιωσα ότι πέφτει το βαγόνι», συμπλήρωσε.
Η ίδια κρατούσε σαν φυλαχτό το κινητό της τηλέφωνο. Με αυτό κατάφερε και ειδοποίησε τον πατέρα της ότι το τρένο τους τυλίχτηκε στις φλόγες και πως η ίδια τρέχει να σωθεί.
«Το είχα αγκαλιά το κινητό. Άμα γίνει κάτι να πάρω τηλέφωνο. Πήρα τον μπαμπά μου και του λέω «το τρένο έχει εκτροχιαστεί. Έχει πάρει φωτιά». Απομακρύνθηκα, έφυγα πίσω και ακούγονταν φωνές και τσιρίδες ανθρώπων που πονούσαν. Άκουσα να λένε «καίγομαι».
Αυτές τις σπαραχτικές φωνές τις ακούει κάθε βράδυ. Κοιμάται πλέον αγκαλιά με τη μητέρα της και δεν μπορεί να μείνει λεπτό μόνη της.
«Όλοι την ημέρα είναι άνθρωποι μαζί μου και τώρα το βράδυ κοιμάται η μαμά μαζί μου», κατέληξε.
«Νόμιζα ότι θα εκραγούμε», λέει τραυματίας
Το πώς βίωσε τα όσα συνέβησαν στο τρίτο βαγόνι και στη θέση 41 του μοιραίου Intercity 62 της Hellenic Train και πως είδε το θάνατό του όπως είπε χαρακτηριστικά, περιέγραψε μιλώντας στο Mega, ο Θοδωρής Κατσιούλης.
«Εγώ γύρισα να πάρω το κινητό και βρέθηκα απέναντι σε δύο καρέκλες. Έχασα στις αισθήσεις μου, έπεσα κάτω. Με το πού άνοιξα τα μάτια μου, κοίταξα είδα μια μαυρίλα, καπνός παντού. Πέρασαν δύο κοπέλες από πάνω μου για να βγουν έξω», είπε αρχικά.
Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και τους πυκνούς καπνούς, ο Θοδωρής έπρεπε να σηκωθεί και να παλέψει για τη ζωή του, με τον κόσμο γύρω του να ουρλιάζει για βοήθεια.
«Φωτιά – φωτιά εγκλωβιστήκαμε δεν μπορούσαμε να βγούμε. Φωτιά. Έτσι όπως ήμουν κάτω είπα θα πεθάνω. Πώς θα βγω από εκεί μέσα; Άρχισα να κάνω την προσευχή μου και είδα έναν νεαρό γιατί το βαγόνι, ήταν πάνω του λέω σπάσε το τζάμι, σπάσε το τζάμι. Έσπασε το τζάμι και δεν έφυγε, γύρισε πίσω».
Κι αυτός ο νεαρός φοιτητής άρχισε να απεγκλωβίζει κόσμο. Να σώζει ζωές. Ένας ένας οι επιβάτες άρχιζαν να πηδούν από το φλεγόμενο τρένο μέσα από το σπασμένο τζάμι. Ο κύριος Θοδωρής θα αφήσει τη σειρά του για μια μητέρα που είχε στην αγκαλιά της τα ανήλικα παιδιά της.
«Βγήκε το κοριτσάκι και πήδηξε και μετά γλίστρησα κι εγώ κι έφυγα. Πήδηξε και η μάνα και πήδηξαν και τα άλλα», είπε ακόμα.
Το βαγόνι του βρισκόταν στο κενό. Ήταν τέτοια η κόλαση πίσω τους με την πύρινη λαίλαπα να τους απειλεί, που δεν υπήρχαν περιθώρια να σκεφτούν το ύψος.
«Ήταν έτσι κομμένο και ήταν και ψηλά. Και λέω κάτσε να πιαστώ από σίδερο. Και πάτησα σε σίδερο. Και τελικά ήταν η μηχανή του άλλου, του εμπορικού», κατέληξε.
