Ο Δεκέμβριος που μας αποχαιρετά σε λίγα 24ωρα θα μείνει βαθιά χαραγμένος στις τάξεις της Ελληνικής Αστυνομίας εξαιτίας δύο περιστατικών που σημειώθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο και τον σοβαρό τραυματισμό ενστόλων.
Τα δύο συμβάντα έγιναν τόσο κοντά χρονικά που όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι αναρωτήθηκαν πόσο κοστίζει τελικά η ζωή ενός αστυνομικού; Πληρώνεται αυτή η δουλειά ή όσοι την επιλέγουν το κάνουν από την αγάπη τους για τον συνάνθρωπο; Ρητορικά ερωτήματα…
Στις 7 Δεκεμβρίου ο άτυχος Γιώργος χτυπήθηκε πολύ σοβαρά από ναυτική φωτοβολίδα έξω από το «Μελίνα Μερκούρη» στου Ρέντη… Η συνέχεια γνωστή μέχρι και σήμερα…
Δέκα ημέρες μετά, ο Χρήστος και ο Γρηγόρης έπεσαν από τη μηχανή τους και εκσφενδονίστηκαν σαν… άψυχες κούκλες γιατί ένας 20χρονος είπε στις πρώτες του κουβέντες ότι… μαστούρωσε με τρεις Πακιστανούς στη Νίκαια και δεν είχε τρόπο να επιστρέψει στον Ασπρόπυργο…
Δύο περιστατικά πολύ βαριά για να ξεχαστούν τόσο από τις τάξεις της Ελληνικής Αστυνομίας όσο και από την ίδια την κοινωνία που βρέθηκε στα… κάγκελα, αλλά για λίγο(!)…
Οι… εχθροί της Αστυνομίας, που δυστυχώς στη χώρα μας δεν είναι μόνο οι κακοποιοί, θα περίμεναν να γίνει πράξη το πιο… ουτοπικό όνειρό τους! Επιθυμούσαν, μετά τα δύο περιστατικά, να αντιμετωπίζαμε μια ΕΛ.ΑΣ. που θα κυκλοφορεί στους δρόμους και θα κάνει τα πάντα με το «έτσι θέλω»! Μια αστυνομία που θα μπέρδευε την εξιχνίαση ενός εγκλήματος με την εκδίκηση!
Ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή τους τα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες Αστυνομικοί, από την ηγεσία μέχρι τον τελευταίο υπαξιωματικό, μας έδειξαν κάτι που δεν είναι αυτονόητο. Ότι δρουν με ανθρωπιά και ενσυναίσθηση.
Μετά τη φονική καταδίωξη στον Ασπρόπυργο, διαμαρτυρήθηκαν έξω από τη Βουλή φωνάζοντας «Δουλεύουμε επικίνδυνα, αδιαφορείτε θανατηφόρα» και «Προστατέψτε αυτούς που σας προστατεύουν» και από την επόμενη ώρα επέστρεψαν στη δουλειά τους…
Συνέχισαν να συλλαμβάνουν κακοποιούς, συνέχιζαν να παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, συνέχισαν να προσπαθούν!
Χωρίς αντιδράσεις, χωρίς φανφάρες, χωρίς περιττά λόγια…
ΥΓ: Για πολλούς τα παραπάνω είναι αυτονόητα, αλλά όλοι θυμόμαστε δεκάδες περιοχές να καίγονται όταν μια καταδίωξη πχ είχε θύμα τον παραβάτη και ότι τον αστυνομικό όπως στην προκειμένη περίπτωση…
Η εγκληματικότητα και η παρανομία ανθίζουν στις μέρες μας, την ίδια στιγμή όμως ο Έλληνας αστυνομικός υποφέρει και δεν γνωρίζει αν θα επιστρέψει σπίτι του το βράδυ. Ας είμαστε όλοι λίγο πιο άνθρωποι και ας πάρουμε τη στάση της ΕΛ.ΑΣ. αυτό το μήνα ως παράδειγμα…
