«Καταπέλτης» είναι το βούλευμα που εξέδωσε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της Αθήνας επί της αίτησης ακύρωσης που είχε καταθέσει ο προφυλακισμένος σήμερα Δημήτρης Λιγνάδης, ζητώντας να ακυρωθεί η δίωξη για βιασμό κατά συρροή που του ασκήθηκε και το ένταλμα σύλληψής του.
Με το εν λόγω βούλευμα, το συμβούλιο απέρριψε το αίτημα του σκηνοθέτη, κρίνοντας μεταξύ άλλων πως τα στοιχεία που προσκόμισε για να καταρρίψει το εις βάρος του κατηγορητήριο παρουσιάζουν κενά. Παράλληλα, οι δικαστές σκιαγραφούν μια προσωπικότητα που επί 30 χρόνια προσέγγιζε ανηλίκους. Μάλιστα, σύμφωνα με το βούλευμα, τα θύματα του σκηνοθέτη δεν είναι όμως μόνο αυτά που τον έχουν μηνύσει. Υπάρχουν και άλλα πρόσωπα, τα οποία ο κατηγορούμενος προσέγγιζε, όπως σημειώνουν, από «το έτος 1984, οπότε χρονολογείται η σήμανσή του για αδίκημα σχετιζόμενο με τη γενετήσια ελευθερία σε βάρος ανηλίκου και έως το έτος 2015, δηλαδή για διάστημα τουλάχιστον 30 ετών».
Πιο συγκεκριμένα, και σύμφωνα πάντα με τα αναφερόμενα στο βούλευμα, ο Δ. Λιγνάδης «προσέγγιζε ανηλίκους και εν γένει άτομα νεαρής ηλικίας, πέραν των κατονομαζόμενων στη δικογραφία και πλήθος άλλων, τους οποίους εντόπιζε με αφορμή τις καλλιτεχνικές του δραστηριότητες στο χώρο των θεάτρων που λειτουργούσε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, είτε ως διδάσκων θεατρική αγωγή σε σχολεία και εργαστήρια, είτε από φιλικούς κύκλους, ακόμη δε και τυχαία σε διάφορες περιοχές των Αθηνών, που σύχναζαν ανήλικοι και νέοι και υποσχόμενος να τους καθοδηγήσει και να τους βοηθήσει να σταδιοδρομήσουν στον καλλιτεχνικό χώρο…».
Οι δικαστές αναπτύσσουν, επίσης, και τους λόγους για τους οποίους δεν έκαναν δεκτά τα στοιχεία που προσκόμισε ο Δ. Λιγνάδης για να στηρίξει τον ισχυρισμό του ότι δεν βρίσκονταν στα σημεία που τελέστηκαν οι βιασμοί που του αποδίδουν οι μηνυτές του κατά τις ημερομηνίες που εκείνοι αναφέρουν.
Για το θέμα αυτό στο βούλευμα αναφέρονται τα εξής: «Συγκεκριμένα κατά την ενώπιον του Δικαστικού Συμβουλίου διαδικασία προσκομίστηκαν έγγραφα μετά τα οποία ο αιτών θεωρεί ότι καταρρίπτεται η φυσική παρουσία του στους τόπους και κατά τους χρόνους των δυο πράξεων των βιασμών (…), του πρώτου τον Αύγουστο του 2010 στην Αθήνα και του δεύτερου στην Επίδαυρο την 9η Αυγούστου 2014… Σχετικώς εγχείρισε κατά την αυτοπρόσωπή παράσταση του ενώπιον του δικαστικού συμβουλίου καταρχήν αντίγραφα εισιτηρίων και φορολογικών παραστατικών με τα οποία φαίνεται ότι κατά το χρονικό διάστημα από 3/8/2010 έως 9/8/2010 βρισκόταν σε ταξίδι στην Αίγυπτο και κατά δεύτερον φωτογραφίες από τις οποίες προκύπτει ότι κατά τις ημερομηνίες 1η, 5η, 6η, 11η, 15η και 16η /8/2015 βρισκόταν διακοπές στην Ιθάκη με φιλικά του πρόσωπα. Πλην όμως από τα πρώτα εκ των εγγράφων αυτών καλύπτεται μόνο ένα μικρό χρονικό διάστημα των ημερών του Αυγούστου του 2010 ενώ η πράξη για την οποία ασκήθηκε η δίωξη δεν έχει προσδιοριστεί κατά ακριβή ημερομηνία, ενώ από τα δεύτερα υπάρχει κενό ακριβώς κατά την επίμαχη ημερομηνία της 9ης Αυγούστου 2015…».
Τι κρίθηκε για δίωξη και ένταλμα
Ακόμη, οι δικαστές με το βούλευμά τους υιοθετούν πλήρως την εισαγγελική πρόταση επί του αιτήματος Λιγνάδη για ακύρωση της δίωξης εναντίον του και του εντάλματος για τη σύλληψή του. Να σημειωθεί ότι ο σκηνοθέτης δια του δικηγόρου του Αλ. Κούγια ζητούσε την ακύρωση της ποινικής δίωξης, επειδή δεν είχε κληθεί προηγουμένως να δώσει εξηγήσεις.
Ωστόσο, οι δικαστές απορρίπτουν την αίτηση ως προς το σκέλος της που αφορά στην ακύρωση της δίωξης ως αβάσιμη, αναφέροντας: «…η κλήση του υπόπτου στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης προς παροχή εξηγήσεων για πράξη τιμωρούμενη σε βαθμό κακουργήματος μπορεί να παραλειφθεί αν από τα στοιχεία της προκαταρκτικής, προκύπτει σαφώς ότι ο ύποπτος έχει σχεδιάσει τη φυγή του ή την τέλεση νέων εγκλημάτων και έχουν προκύψει επαρκείς ενδείξεις για την άμεση άσκηση ποινικής δίωξης…».
Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση αναφέρουν οι δικαστές, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει πως ο Δημήτρης Λιγνάδης: «Τουλάχιστον από το έτος 1984, οπότε χρονολογείται σήμανσή του για αδίκημα σχετιζόμενο με τη γενετήσια ελευθερία σε βάρος ανηλίκου και έως έτος 2015, δηλαδή για διάστημα τουλάχιστον 30 ετών, προσέγγιζε ανηλίκους και εν γένει άτομα νεαρής ηλικίας, πέραν των κατανομαζόμενων στη δικογραφία και πλήθος άλλων, τους οποίους εντόπιζε με αφορμή τις καλλιτεχνικές του δραστηριότητες στο χώρο των θεάτρων που λειτουργούσε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, είτε ως διδάσκων θεατρική αγωγή σε σχολεία και εργαστήρια, είτε από φιλικούς κύκλους, ακόμη δε και τυχαία σε διάφορες περιοχές των Αθηνών, που σύχναζαν ανήλικοι και νέοι και υποσχόμενος να τους καθοδηγήσει και να τους βοηθήσει να σταδιοδρομήσουν στον καλλιτεχνικό χώρο…».
Επιπρόσθετα, οι δικαστές έκριναν πως από τα στοιχεία αυτά προέκυψαν ενδείξεις για άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του σκηνοθέτη, αλλά και για την τέλεση νέων αντίστοιχων εγκλημάτων, «τα οποία κατά τη διάταξη του άρθρου 244 παρ. 2 ΚΠΔ, δεν είναι αναγκαίο να είναι ίσης βαρύτητας, αφού η μεθοδευμένη αυτή δράση του αιτούντος και η επανειλημμένη τέλεση υποδεικνύει σταθερή ροπή του προς τη διάπραξη αυτού του είδους των εγκλημάτων, ως στοιχείο της προσωπικότητας του, στοιχείο το οποίο δεν θα μπορούσε να μεταβληθεί ούτε κατά το χρόνο που διενεργείτο η προκαταρκτική εξέταση και θα καλούνταν για έγγραφες εξηγήσεις ο κατηγορούμενος».
Ακόμη, με το βούλευμα απορρίπτεται ως απαράδεκτη η προσφυγή Λιγνάδη κατά το μέρος της εκείνο με το ζητεί την ακύρωση του εντάλματος της σύλληψης. Σύμφωνα με το δικαστικό συμβούλιο, ο νόμος δεν προβλέπει δικαίωμα προσφυγής για ακύρωση του εντάλματος σύλληψης.
Οι μαρτυρίες
Στο βούλευμα παρατίθενται και μαρτυρίες παθόντων που κατέθεσαν στις εισαγγελικές αρχές για τον Δ. Λιγνάδη. Ένας εκ τω μαρτύρων κατέθεσε στην εισαγγελία ότι γνώρισε σε ηλικία 16 ετών τον σκηνοθέτη σε ένα μπαρ που απευθύνεται σε ομοφυλόφιλους. Όπως ανέφερε από την πρώτη στιγμή ο σκηνοθέτης εκδήλωσε το ενδιαφέρον του προς αυτόν λόγω της εξωτερικής εμφάνισης του, κέρασε την παρέα του και του έκανε πολλά κομπλιμέντα, λέγοντας του ότι με το πρόσωπο που έχει, θα πήγαινε πολύ μπροστά, όπως επίσης και ότι λόγω των γνωριμιών του θα μπορέσει να τον βοηθήσει να εισέλθει στο χώρο του θεάτρου που τον ενδιέφερε. Αφού οι συναντήσεις τους επαναλήφθηκαν σε διάφορα μπαρ και καφετέριες, ο σκηνοθέτης πρότεινε στον μαρτυρά και σ’ ένα φίλο του ηλικίας 16 ετών να πάνε στο σπίτι του στο Μεταξουργείο.
Ο μάρτυρας αναφέρει πως μια ημέρα στο διαμέρισμα του σκηνοθέτη είδε τον φίλο του και ένα άλλο ανήλικο αγόρι ηλικίας 16 ετών, καθισμένους στο δωμάτιο μόνο με το εσώρουχο, σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Τότε, σύμφωνα με την μαρτυρία, ο κατηγορούμενος τον προέτρεψε να χαϊδευτεί και να αγγίξει το φίλο του και τον άλλο ανήλικο στα γεννητικά τους όργανα, κάτι που έκανε τον μάρτυρα να νιώσει πίεση διότι δεν έβλεπε σεξουαλικά τον φίλο του. Αυτό έκανε τον σκηνοθέτη, σύμφωνα με τον μάρτυρα, να εκνευριστεί και να δώσει εντολή και στους τρεις να ντυθούν και να πάνε στο σαλόνι.
Σε άλλο σημείο της μαρτυρίας αυτής αναφέρεται πως η σχέση των δύο (σκηνοθέτη-μάρτυρα) συνεχίστηκε κατά το έτος 2015 με τον ίδιο τρόπο, ενώ ο κατηγορούμενος έπαιρνε μαζί του τον παθόντα και σε δημόσιες εμφανίσεις του σε θέατρα όπου ίδιος ήταν σκηνοθέτης. Κατά τις συχνές επισκέψεις στο σπίτι του στο Μεταξουργείο, ο μάρτυρες κατέθεσε πως έβλεπε πολλά άτομα, ανήλικα και μη, διαφόρων εθνικοτήτων. Τα άτομα αυτά έκαναν χρήση ναρκωτικών ουσιών και με μερικά δε από αυτά, ο κατηγορούμενος μετέβαινε στην ταράτσα ή στα σκαλιά του πάνω ορόφου του και προέβαινε σε γενετήσιες πράξεις μαζί τους, κάτι που συνέβη και με μία δεκαεξάχρονη κοπέλα…
Διαβάστε και:
Νέες δηλώσεις Κούγια για υπόθεση Λιγνάδη: «Είναι ντροπή της δικαιοσύνης» – Η εξήγηση για τον «μέτριο» Μπιμπίλα
Κούγιας για Λιγνάδη: Δεν μπορούμε να ακούμε τι λέει ο κάθε πικραμένος στην τηλεόραση
Βούλευμα «καταπέλτης» για Λιγνάδη: Από το 1985 πλησίαζε ανήλικα – Xρονικά «κενά» στα άλλοθι – Μαρτυρίες-σοκ
