Έγγραφο της Ένωσης Στρατιωτικών Περιφέρειας Ξάνθης προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ):
Κύριε Υπουργέ.
Με έγγραφό μας, η Ένωσή μας, διαβλέποντας τις δυσχερείς και δυσμενείς επιπτώσεις που θα επιφέρουν τα άρθρα 22 και 23 του Ν. 5018/2023 στα στελέχη των ΕΔ που απώλεσαν την υγεία τους, απολύοντάς τους στυγνά και απάνθρωπα από την εργασία τους, ζήτησε μετ’ επιτάσεως την κατάργησή τους (των άρθρων).
Από την ημέρα της δημοσίευσης του εγγράφου μας, η Ένωσή μας κατακλύστηκε με αναφορές και μηνύματα θιγόμενων στρατιωτικών, καταδεικνύοντας την έκταση του προβλήματος και τη σοβαρότητα αυτού. Άλλωστε, με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, σε ιστοσελίδες στρατιωτικού δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος και περιεχομένου, διαπιστώνεται η κινητοποίηση και αύξηση του αριθμού των δικηγορικών γραφείων που δηλώνουν πρόθυμα να αναλάβουν σχετικές υποθέσεις.
Προσφάτως και συγκεκριμένα την 29 Φεβ 24, με διαταγή του ΓΕΑ/Β1, οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν, καθόσον οι Αξιωματικοί που κρίνονται ως ανίκανοι για τη στρατιωτική υπηρεσία από τις αρμόδιες υγειονομικές επιτροπές (ΑΑΥΕ-ΑΥΕΑ), τίθενται οπωσδήποτε σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία, ανακαλώντας πρότερη διαταγή που παρείχε οδηγίες για την διαδικασία θέσης των ανωτέρω Αξιωματικών σε κατάσταση της Υπηρεσίας Εδάφους (ΥΕ).
Κατόπιν των παραπάνω κι επειδή πρόκειται για μία πολύ σοβαρή εξέλιξη σε βάρος των ασθενούντων στρατιωτικών που έχουν, όμως, τη δυνατότητα να συνεχίσουν να προσφέρουν υπηρεσίες στο Στράτευμα και εν αναμονή προφανώς παρόμοιων εγγράφων εκ των δύο (2) άλλων Επιτελείων (ΓΕΣ, ΓΕΝ), εάν ήδη δεν έχουν υπάρξει, παρακαλούμε για την άμεση απόσυρση των άρθρων 22 και 23 του Ν. 5018/2023, η εφαρμογή των οποίων ανακαλεί στις μνήμες μας όσα ρατσιστικά και απάνθρωπα μας διηγήθηκαν οι παππούδες και γιαγιάδες μας ότι βίωσαν συνάνθρωποί μας με κάποιο σωματικό ελάττωμα στην Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα.
Διαμαρτυρόμαστε έντονα, όταν βλέπουμε ότι η Υπηρεσία, η Πολιτεία δηλαδή, αντιμετωπίζει συναδέλφους μας, που σε κάποια στιγμή της υπηρεσιακής τους ζωής έπαθαν, ωσάν εργαζόμενους που δεν μπορούν πλέον να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και τους «πετά» έξω από τον Οργανισμό, σαν «στυμμένες λεμονόκουπες», χωρίς να τους εξασφαλίζει ή να τους ανακοινώνει έστω, το τι θα κάνουν στην μετέπειτα ζωή τους.
