Όντας στοιβαγμένοι στο αμπάρι επί ώρες κατά τη διάρκεια όλου του ταξιδιού από τη Λιβύη μέχρι την Ιταλία, με ελάχιστο οξυγόνο, οι τραγικότερες φιγούρες από το ναυάγιο ήταν καταδικασμένες σε μια αναπόφευκτη τραγωδία.
Ο πρόεδρος Παράκτιων Αλιέων Νέας Κρήνης Δημήτρης Τσιπούρας με εμπειρία 20 ετών ως αλιεργάτης σε παρόμοια σκάφη, αναλύει στο ΤhessΤoday τις αντοχές και τη χωρητικότητά του πλοίου, κάνοντας λόγο για ένα ναυάγιο που ήταν προδιαδεγραμμένο να συμβεί.
Ο ίδιος, ως αλιεργάτης, κλήθηκε αρκετές φορές να κατέβει σε αμπάρια, το οποία περιγράφει ως χώρους με έλλειψη οξυγόνου που λειτουργούν για τη μεταφορά φορτίου και όχι ανθρώπων. «Είχαν βάλει 150 ανθρώπους τον έναν πάνω στον άλλο, σε χώρο που χωράει 30-50 άτομα, με περιορισμένο οξυγόνο. Μόνο σημείο απ’ όπου μπαίνει οξυγόνο είναι μια θυρίδα, που αν κλείσει, περιορίζεται. Ειδικά με τόσα άτομα που αναπνέουν και επκνέουν ταυτόχρονα επί ώρες, μιλάμε για απάνθρωπες συνθήκες», σημειώνει ο πρόεδρος των Αλιέων.
Το καΐκι του θανάτου στο οποίοι επιβίβασαν οι διακινητές τους μετανάστες, πρόκειται για μοντέλο αιγυπτιακής κατασκευής που συναντάται συχνά στις ελληνικές θάλασσες, που εφόσον συντηρείται και περνάει όλους τους ελέγχους, μπορεί να πλέει για πολλά χρόνια. «Το μάξιμουμ που χωράει στο κατάστρωμα είναι 100 άτομα, και στο αμπάρι το πολύ 40 άτομα. Στο συγκεκριμένο, μετέφεραν 500 άτομα στο κατάστρωμα και 150 κάτω, με βάση όσα ακούγονται”, αναφέρει, λέγοντας πως “ήταν επικίνδυνο και δεν ήταν αξιόπλοο».
Ο κ. Τσιπούρας αποδίδει την τραγωδία σε μια μοιραία στιγμή αναστάτωσης, που λόγω του υπεράριθμου αριθμού, προκάλεσε την ανατροπή του σκάφους. Όπως αναφέρει, παρόμοια μοντέλα χρησιμοποιούνται και στα Θεοφάνεια για να μεταφέρουν όσους θα βουτήξουν στο σημείο του σταυρού. «Και σε αυτές τις περιπτώσεις, βλέπουμε ότι επειδή ανεβαίνουν αρκετά άτομα πάνω τα καΐκια πάλι χάνουν την ευστάθεια τους», εξηγεί. Δίνοντας τη δική του εκτίμηση, τονίζει πως «όλα πρέπει να ξεκίνησαν κάποια στιγμή πανικού. Αν 500 άτομα με βάρος 40 τόνων μεταφέρθηκαν όλοι προς τη μία πλευρά, το καΐκι ανετράπη από μόνο του. Μπορεί να αντέξει ορισμένο βάρος μοιρασμένο σωστά. Επίσης, η μηχανή δεν ήταν σώα. Έπλεε με πέντε μίλια την ώρα, ενώ αυτό το σκάφος μπορεί να πλέει με 10 μίλια ανά ώρα», σημειώνει.
Σε κανονικές δε, συνθήκες, τα αλιευτικά σκάφη αυτού του τύπου μεταφέρουν πέντε άτομα και 30 τόνους φορτίου στο αμπάρι -ως κέντρο βάρους- για τις ανάγκες της αλιείας. «Εφόσον συντηρούνται και περνάνε τους ελέγχους πιστοποίησης ναυπηγείου που απαιτούνται για να βγούμε στη δουλειά κάθε χρόνο, αντέχουν αρκετά χρόνια», επισημαίνει ο πρόεδρος των Αλιέων λέγοντας πως «αυτά τα καΐκια που φτάνουν στα χέρια δουλεμπόρων και διακινητών, είναι είτε προς απόσυρση, είτε τα έχουν βρει παρατημένα σε κάποιο λιμάνι».
