Τοποθέτηση του Εκπροσώπου Τύπου της Ένωσης Ειδικών Φρουρών Κεντρικής Μακεδονίας και Αντιπροσώπου της Πανελλήνιας Ένωσης Ειδικών Φρουρών αναφορικά με την ανακοίνωση της Κίνησης Αποστράτων Αστυνομικών.
Συμβάντα και σοβαρά περιστατικά εγκλημάτων και γενικοί κανόνες, επί αυτών
Πριν λίγες μέρες , έγινε ένα συμβάν στην περιοχή της Βοιωτίας με την τοπική Ο.Π.Κ.Ε, το οποίο εξελίχθηκε σε ένοπλο περιστατικό, με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός 17 χρονου.
Οι παράμετροι και τα αίτια της κατάληξης αυτής είναι σε διερεύνηση από την Εισαγγελία. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, λόγω της σοβαρότητας των υποθέσεων, οι προανακριτικές ενέργειες και όσα δεδομένα προκύπτουν από τις ανακρίσεις, μπαίνουν στην δικογραφία και άπαντες οφείλουν να διαφυλάξουν πως θα παραμένουν απόρρητες, για ευνόητους λόγους. Η κοινή γνώμη είναι απόλυτα σεβαστή, αλλά στο όριο της γνώμης. Σε όλους μας είναι γνωστό πως, πολλά περιστατικά, αλλιώς έχουν εξελιχθεί και αλλιώς παρουσιάζονται, οπότε θα επιλέξουμε να εμπιστευτούμε τις Δικαστικές Αρχές για την δικονομική εξέλιξη. Έτσι θεωρούσαμε ότι οφείλουν να κάνουν όλοι οι νυν ή πρώην συνάδελφοι. Μάλλον, όμως, δεν υπολογίσαμε την ματαιοδοξία και την ιδεοληπτική ανωμαλία κάποιων…
Όπως διαβάζουμε και στο σχετικό link, που παρατίθεται, με ημερομηνία 16112023 η Κίνηση Απόστρατων Αστυνομικών εξέδωσε μίας μορφής ανακοίνωση με υψηλές δόσεις αναχρονιστικού μανιφέστο, η οποία στερείται νομικής βάσης αλλά, προπάντων, στερείται λογικής και ενσυναίσθησης.
Θα προσπαθήσουμε να την αναλύσουμε, κομμάτι κομμάτι, μήπως και καταφέρουμε να βρούμε κάποια σχέση των γραφομένων της με την πραγματικότητα .
Κριτική επί των γραπτών
Η ανακοίνωση αυτή, ξεκινάει με την φράση: “ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ” , ως “ταμπέλα”.
Μάλιστα!
Ας ξεκινήσουμε με το “όχι στην καταστολή”. Το Σύνταγμα, της έρμης αυτής χώρας, αναγράφει ρητά πως νόμιμη βία και της καταστολή, επί εγκληματικών πράξεων και ενεργειών, ασκούν οι αστυνομικές αρχές, εκεί που αυτό προβλέπεται. Για ποιον λόγο, όμως, ο νομοθέτης το συνέταξε έτσι; Διότι, με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούν ομάδες και πλήθη να εναντιώνονται, με άσκηση βίας, απέναντι σε άλλους πολίτες, είτε σε περιουσίες αυτών, μένοντας ατιμώρητες οι ενέργειες αυτές. Τι θα έπρεπε να γίνεται δηλαδή, κατά τους συντάκτες; Να μην καταστέλλει το κράτος καμία παράνομη ενέργεια; Να μην επιλαμβάνεται επί αυτής; Και αυτό είναι η δημόσια τοποθέτηση πρώην αστυνομικών; Εδώ η λογική, ήδη, έχει αρχίσει να εγκαταλείπει τα εγκόσμια!
“Αγώνες μαζί με τον λαό”, γράφει στην συνέχεια. Προσπαθώντας να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοεί, στο σημείο αυτο μας δημιουργήθηκε μία σειρά αποριών. Σε μία πορεία, φιλήσυχη χωρίς επεισόδια, θα πρέπει οι δυνάμεις μέτρων να αφήσουν το πόστο τους και να μπούνε σε αυτήν, συμμετέχοντας; Ή ακόμα και σε μια μη φιλήσυχη πορεία, θα πρέπει οι δυνάμεις καταστολής να αφήσουν το καθήκον τους και να λάβουν μέρος στις βιαιότητες;
Λυπόμαστε πολύ αλλά, αναγκαζόμαστε να κάνουμε τέτοιου είδους εικασίες, μήπως και καταλάβουμε αυτό που, μάλλον, μόνο κάποιος ειδικός της ψυχιατρικής θα μπορούσε.
Συνεχίζοντας το παραλήρημα, διαβάζουμε πως εκφράζεται η αγανάκτηση και η οργή, για τον θάνατο του νεαρού μετά τον πυροβολισμό. Η αγανάκτηση και η οργή είναι συναισθήματα που γεννιούνται όταν τα δεδομένα είναι γνωστά και ξεκάθαρα. Ερώτηση: Έχει η Κ.ΑΠ.Α. κάποιο αντίγραφο της δικογραφίας και οδηγήθηκε έτσι στην αγανάκτηση και την οργή ή έχει κρίνει εκ προοιμίου ένοχο τον συνάδελφο, ανεξάρτητα από την Ελληνική Δικαιοσύνη;
Ζητάει, πιο κάτω, την πλήρη διερεύνηση των συνθηκών στην Ανάκριση και την μη συγκάλυψη. Απορούμε, για το τι εννοεί με την πλήρη διερεύνηση, εφόσον έχουν κρίνει ήδη το συμβάν οι ίδιοι και επίσης τί θα συμβεί αν κρίνει η Δικαιοσύνη διαφορετικά από την δική τους πεποίθηση; Τί εννοούν όταν μιλάνε για “μη συγκάλυψη”; Γνωρίζουν, κατά την θητεία τους στο Σώμα, περιπτώσεις συγκαλύψεων και δεν τις ανέφεραν; Αν όχι, από που πηγάζει αυτή η σιγουριά της πιθανότητας αυτής;
Στην συνέχεια , ψέγουν τους αστυνομικούς, λέγοντας πως δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό και πως μετράμε νεκρούς ρομά, πρόσφυγες και μετανάστες, από όπλα αστυνομικών.
Δηλαδή, στην Ελλάδα του 2023, οι αστυνομικοί έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ρατσισμού που σκοτώνουν απροκάλυπτα ρομά, πρόσφυγες και μετανάστες χωρίς να γίνεται κάτι για αυτό. Και ποιες είναι αυτές οι περιπτώσεις; Μήπως γνωρίζουν πως (συν)καλύφθηκαν από τις Προανακριτικές ή Ανακριτικές Αρχές, από τις οποίες ζητάνε την πλήρη διερεύνηση του προχθεσινού συμβάντος;
Η αλήθεια είναι πως περάσαμε, χωρίς δισταγμό, στον κόσμο της παράνοιας για να αξιολογήσουμε αυτά που βλέπουν και διαβάζουν τα μάτια μας.
Παίρνοντας βαθιές τζούρες υπομονής, συνεχίζουμε και παρατηρούμε, παρακάτω, να γράφεται πως όλα αυτά συμβαίνουν καθώς ο λαός αγωνίζεται για να επιβιώσει, σε συνθήκες ακρίβειας, ανέχειας και συνολικής επίθεσης στα δικαιώματα του. Τώρα, πως συνδέεται ένα αστυνομικό περιστατικό με όλα, εν συνόλω, τα κοινωνικά προβλήματα της χώρας κανείς δεν ξέρει!
Λυπούνται, λέει , που διαπιστώνουν πως υπάρχουν αστυνομικοί που υπηρετούν τυφλά τις κυβερνητικές, κατασταλτικές, πολιτικές. Ακριβώς εδώ, διερωτάται κάποιος το τι έγινε ο νεκρός; Ξεχάστηκε ή αλλάξαμε θέμα για να μην βαριόμαστε; Το ερώτημα που γεννάται μετά είναι το “Εσείς, όταν υπηρετούσατε, δεν υπακούατε στις εντολές των ανωτέρων σας, οι οποίοι τις λαμβάνουν από την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση που ψήφισε ο κυρίαρχος λαός;”
Αυτές οι πολιτικές, αναγράφει παρακάτω, στοχεύουν στην τρομοκράτηση των εργαζομένων και της νεολαίας και προκαλούν την δικαιολογημένη αγανάκτηση του λαού.
Εκτός του ότι συνεχίζουμε να βρισκόμαστε εκτός θέματος, φτάσαμε και στην λαϊκή αγανάκτηση. Πώς εκφράστηκε αυτή; Βγήκανε στους δρόμους μιλιούνια να διαμαρτηρηθούν
ή περιμένουν οι πολίτες, ως οφείλουν στην σοβαρότητα της ύπαρξης τους, να αποφανθούν οι ειδικοί; Γιατί, αυτό που είδαμε είναι να μαζεύονται κάποιοι που θα μπορούσαν, σε αριθμό, να συναγωνιστούν όσους μαζεύονται σε τοπικούς αγώνες ποδοσφαίρου κάποιας ακριτικής επαρχίας της χώρας.
Αφού συνεχίζει, για λίγο ακόμα, στο ίδιο ύφος φτάνει στο σημείο να ζητά την “κατάργηση των ΜΑΤ ΟΠΚΕ ΔΡΑΣΗ”. Πέραν του γεγονότος της στοχοποίησης συγκεκριμένων Υπηρεσιών και των, υπηρετούντων σε αυτές, συναδέλφων, προκύπτει το εύλογο ερώτημα. Υπάρχει κάποια χώρα στον κόσμο που να μην έχει το κράτος της κατασταλτικές μονάδες για εγκληματικές πράξεις; Ακόμα και η Ελβετία, που θεωρείται από τις πιο φιλικές χώρες σε αυτά τα ζητήματα, εκπαιδεύει και χρησιμοποιεί μονάδες καταστολής, επί συγκεκριμένων εγκληματικών ενεργειών.
Μετά από το ανωτέρω παραλήρημα, η εν λόγω ανακοίνωση, καταλήγει με την διαπίστωση πως δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί δολοφόνοι! Άρα, σύμφωνα με αυτούς, αφού “κάποιοι λίγοι δεν είναι δολοφόνοι”, τότε “κάποιοι πολλοί είναι”. Γνωρίζοντας, προφανώς, κάτι τέτοιο, προτρέπουμε τους “μαχητές των δικαιωμάτων”, να τους καταγγείλλουν ονομαστικά, στις αρμόδιες Υπηρεσίες, έστω και τώρα, που αυτοί είναι (ευτυχώς) εκτός Σώματος.
Αντί επιλόγου
Κανονικά, δεν θα έπρεπε να ασχοληθούμε με κάτι τόσο γελοίο και σκόπιμο αλλά, να γνωρίζετε ότι, πλέον θα απαντάμε σε κάθε αντίστοιχη αηδία που θα διαβάζουμε.
Αρχιφύλακας Βλαχούδης Χρήστος
Εκπρόσωπος Τύπου της Ένωσης Ειδικών Φρουρών Κεντρικής Μακεδονίας
Αντιπρόσωπος της Πανελλήνιας Ένωσης Ειδικών Φρουρών .
Πηγή: eidikoifrouroi.gr
