Προφανώς συνδικαλιστικά στα αστυνομικά δρώμενα δεν τα πάμε και τόσο καλά. Το τελευταίο διάστημα, η στάση της πολιτικής ηγεσίας φανερώνει ξεκάθαρα πως όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να αφουγκραστεί τα ζητήματα που μας απασχολούν αλλά αντιθέτως επιδιώκει και την «αντάρα» σε αυτό τον κλάδο.
Γνωρίζουμε όλοι τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν το Σώμα, αλλά δυστυχώς αδυνατούμε να τις αντιμετωπίσουμε. Και αδυνατούμε να τις αντιμετωπίσουμε γιατί η φωνή μας δεν είναι δυνατή. Από την άλλη, αδιανόητο σήμερα να έρχεται η ίδια Κυβέρνηση, να αυξάνει επιτέλους μετά από δύο δεκαετίες την οικονομική παροχή διαμονής του προσωπικού που αποσπάται και σε πέντε μήνες να το… μετανιώνει και να εισάγει τροπολογία που, όχι μόνο την επαναφέρει στο ύψος της προηγούμενης παροχής, αλλά… ακόμη πιο κάτω!
Αδιανόητο ακόμη και σήμερα να περιμένουμε τον χαρακτηρισμό του επαγγέλματος του αστυνομικού ως επικίνδυνου και να μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα, αδιανόητο σήμερα να διαχωρίζει υπηρεσίες σε Αττική και Θεσσαλονίκη για να δώσει ένα υποτυπώδη βοήθημα προκαλώντας τεράστιο εργασιακό διχασμό.
Να οραματιζόμαστε λοιπόν τι; Μια νέα αστυνομία από παλαιά κατεστημένα και αντιλήψεις; Μια νέα αστυνομία του μέλλοντος σύγχρονη με εξειδίκευση χωρίς διάλογο και συζήτηση γιατί πλέον χορτάσαμε τις «νέες» και αποτυχημένες αναδιαρθρώσεις ή αναδιοργανώσεις ή μεταρρυθμίσεις (ή όπως θέλουν να τις πουν για επικοινωνιακούς λόγους), στην ΕΛ.ΑΣ; Και όσο εμείς αρχίζουμε να στοχεύουμε στις μεταξύ μας διαφορές, ο Λύκος θα χαίρεται και θα αποδομεί ότι θετικό κατάφεραν οι προηγούμενοι από εμάς για τον κλάδο.
Εγώ του εύχομαι να παρακαλεί να κρατήσει η αντάρα για να μην φανεί το πρόσωπο του. Γιατί όταν η αντάρα θα φύγει, τότε θα κυνηγηθεί με αυτά που κάνει και θα φύγει… μακριά!
Παναγιώτης Χαρέλας – Πρόεδρος Ομοσπονδίας Συνοριακών Φυλάκων
