Από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) θα κριθεί τελικά το ζήτημα της συνταγματικότητας για το clawback (επιστροφή χρηματικών ποσών από τις φαρμακευτικές εταιρείες στον ΕΟΠΥΥ).
Ρεπορτάζ: Κατερίνα Μάνθου
Και αυτό καθώς, στο ΣΤ΄ Τμήμα του ΣτΕ λόγω σπουδαιότητας παρέπεμψε το όλο θέμα προς οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, η οποία καλείται τώρα να κρίνει εάν το clawback, παραμένει – και μετά τον νόμο 4549/2018- σύμφωνο προς το Σύνταγμα. Ήδη, πάντως από το ΣΤ’ Τμήμα του ΣτΕ με «πιλοτική» απόφασή του έκρινε ότι είναι συνταγματική η παράταση μηχανισμού αυτόματης επιστροφής για τα έτη 2019-2022.
Μετά την παραπομπή στην Ολομέλεια προς οριστική κρίση του όλου θέματος, σε εκκρεμότητα παραμένουν 1.500 περίπου υποθέσεις φαρμακευτικών εταιρειών για το clawback. Οι υποθέσεις αυτές δεν έχουν καν προσδιοριστεί, καθώς δεν είχε εκδοθεί η πρώτη «πιλοτική» απόφαση που εκδόθηκε τώρα από το ΣΤ Τμήμα του ΣτΕ (612/2022).
Τι έκρινε το ΣτΕ
Με την απόφαση αυτή, την πρώτη «πιλοτική», το ΣΤ΄ Τμήμα, έκρινε κατά πλειοψηφία ότι το clawback για τα έτη 2019-2022 δεν αντίκειται στην συνταγματική αρχή της ίσης μεταχείρισης. Μεταξύ άλλων στη σχετική απόφαση του Τμήματος, οι δικαστές αναφέρουν: «Το Δημόσιο, υπό τον όρο ότι δεν παραβιάζεται η αρχή της ίσης μεταχείρισης, είναι ελεύθερο να καθορίζει τους γενικούς όρους συναλλαγής του με τους οικονομικούς φορείς, προκειμένου να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμη δημοσιονομική ισορροπία και αποδοτικότητα των δημοσίων δαπανών και επομένως το οριζόντιο clawback, ως γενικός όρος συναλλαγής του με τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις με τις οποίες δεν θα συναφθεί συμφωνία μετά από διαπραγμάτευση τιμής, δεν πλήττει τον σκληρό πυρήνα της επιχειρηματικής τους ελευθερίας, αφού αυτές έχουν την ευχέρεια να ζητήσουν διαγραφή του προϊόντος από τον θετικό κατάλογο συνταγογραφουμένων φαρμάκων». Ακόμη, στην ίδια απόφαση αναφέρεται: «το Σύνταγμα ουδόλως επιβάλλει αύξηση προϋπολογισμού ή μείωση παροχών ή προηγούμενη επιστημονική μελέτη, προκειμένου να μην θιγεί η κερδοφορία της φαρμακοβιομηχανίας, ο δε ισχυρισμός ότι εξαναγκάζονται να πωλούν χωρίς εύλογο περιθώριο κέρδους ή και κάτω του κόστους, εν πάση περιπτώσει δεν αποδεικνύεται ούτε ανταποκρίνεται στα δημοσίως γνωστά στοιχεία για τις συνθήκες λειτουργίας της φαρμακευτικής αγοράς».
