Ελεύθερη αφέθηκε προσωρινά η 30χρονη από την Πάτρα, όπου Φεβρουάριο του 2020 είχε σοκάρει την χώρα καθώς εγκατέλειψε το νεογέννητο βρέφος της στην παραλία της Πλαζ, με αποτέλεσμα αυτό να πνιγεί αβοήθητο.
Όπως αναφέρει το pelop.gr, η γυναίκα είχε καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό σε οκτώ χρόνια κάθειρξη για παιδοκτονία και όχι για ανθρωποκτονία από πρόθεση, όπως αρχικά είχε κατηγορηθεί, και μέχρι προχθες (15/4) βρισκόταν προσωρινά ελεύθερη λόγω αναστέλλουσας ισχύος της ποινής που της είχε επιβάλει το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αιγίου, με τον όρο της ψυχιατρικής παρακολούθησης.
Η παιδοκτονία έχει ηπιότερη ποινική αντιμετώπιση από την ανθρωποκτονία, καθώς το δικαστήριο αναγνωρίζει ότι πραγματοποιείται στο πλαίσιο μίας οξείας ψυχωτικής διαταραχής (επιλόχειος ψύχωση) ή σοβαρής συναισθηματικής διαταραχής (επιλόχειος κατάθλιψη), την οποία επικαλέστηκε η κατηγορούμενη.
Ένοχη για παιδοκτονία η 30χρονη
Την περασμένη Δευτέρα (15/4) η 30χρονη γυναίκα κάθισε εκ νέου στο εδώλιο του κατηγορουμένου προκειμένου να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Πατρών. Το Εφετείο έκρινε ένοχη την 30χρονη για παιδοκτονία όπως πρωτόδικα και παρά την περαιτέρω μείωση της ποινής σε πέντε χρόνια κάθειρξη, το δικαστήριο αποφάσισε με εισήγηση και της εισαγγελέα, να τη στείλει ξανά στη φυλακή για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής, αναγνωρίζοντας μόνο το ελαφρυντικό το πρότερου σύννομου βίου.
Η ίδια, βυθισμένη στις σκέψεις της, μόλις αντιλήφθηκε ότι θα επέστρεφε στη φυλακή έπεσε στα γόνατα και με λυγμούς φώναζε, «γιατί, γιατί το κάνετε αυτό; Δεν μπορώ άλλο», ενώ και η μητέρα της, εκλιπαρούσε το δικαστήριο για επιείκεια: «Σας παρακαλώ πολύ, λυπηθείτε μας. Σας παρακαλώ πολύ, έχετε παιδιά δεν καταλαβαίνετε;».
Νωρίτερα, η κατηγορούμενη απολογήθηκε μέσα σε λυγμούς και υποβασταζόμενη από τον πατέρα της, ζήτησε από το δικαστήριο ανθρώπινη κατανόηση για την ψυχωτική κατάσταση που βίωσε, λέγοντας ότι έχει χάσει τη μισή ζωή της.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η γυναίκα έχει εκτίσει σχεδόν έναν χρόνο προσωρινής κράτησης στις φυλακές Ελαιώνα και με την τελική ποινή που της επέβαλε το δικαστήριο, της απομένουν κάποιοι μήνες έκτισης.
Ο συνήγορος υπεράσπισης, μετά το τέλος της δίκης σχολιάζοντας την απόφαση δήλωσε: «Στην συγκεκριμένη υπόθεση οι υπερασπιστικές επιδιώξεις ταυτίστηκαν απόλυτα με τις δικαστικές παραδοχές. Η τελική επιμέτρηση της ποινής, καίτοι τοποθετήθηκε στο ελάχιστο όριο της κάθειρξης, δημιούργησε κάποιο τιμωρητικό υπόλοιπο προς έκτιση.
Προκύπτει, βέβαια, η αντιφατικότητα των σκοπών της ποινής, αλλά και η δι΄ αυτής ματαίωση της προσπάθειας αυτοβελτίωσης και θεραπείας της κοπέλας, ως ψυχικά νοσούσας, επί σειρά ετών καθότι είχε χορηγηθεί αναστολή στην εκτέλεσή της μέχρι τον δευτεροβάθμιο έλεγχο.
Αδυνατώ να «προσεγγίσω» τα κριτήρια της τελικής κυρωτικής αποτίμησης, η οποία, κατά την άποψή μου, έχει σαφές μηνυματικό πρόσημο προς το σύνολο».
