ΠΟΕΣ: Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (Προστασία της Υγείας Εργαζομένων)

γ.   Υπ΄ αριθμ. πρωτ. οικ. 20911/26-09-2019/ΥΠΕΚΑ/ΣΕΠΕ

δ.   Υπ΄ αριθμ. πρωτ. 908/2019 έγγραφό μας

ε.    Υπ’ αρίθμ. πρωτ. 6182/5-3-2019 Ερώτηση της ΒτΕ (ΚΚΕ)

στ.  Υπ΄ αριθμ. πρωτ. Φ. 900α/2035/16514/28-Μαρ-2019/ΥΠΕΘΑ Απάντηση της ΒτΕ

ζ.    Υπ΄ αρίθμ. πρωτ. 6992/26-8-2022 Ερώτηση της ΒτΕ (Ελληνική Λύση)

η.   Υπ΄ αριθμ. πρωτ. Φ.900α/3640/18560/06 Οκτ 2022/ΥΠΕΘΑ απάντηση της ΒτΕ

θ.   Υπ΄ αριθμ. πρωτ. 1376/2022 έγγραφό μας

Κύριε Υπουργέ.

Πρόσφατα γίναμε κοινωνοί μιας απάντησής σας σε ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής Σερρών της Ελληνικής Λύσης, κ. Κωνσταντίνος Μπούμπας [ιδέτε σχετικά (ζ) και (η)], σχετικά με την προστασία της υγείας στελεχών ειδικών καταστάσεων, η οποία μας προβλημάτισε ιδιαιτέρως.

Παρά το γεγονός ότι η Ομοσπονδία μας διαρκώς αναδεικνύει θέματα που σχετίζονται με την προστασία της Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία, διαπιστώνουμε ότι σχεδόν συνολικά το κανονιστικό και θεσμικό πλαίσιο διαφαίνεται ότι αγνοείται.

Το γεγονός αυτό μας δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς και εύλογα ερωτήματα, διότι στην απάντησή σας δεν υπάρχει καμία παραπομπή ή αναφορά στο κανονιστικό και θεσμικό πλαίσιο περί Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία [ως σχετικά (α) και (β)], των οποίων η τήρηση σύμφωνα με το άρθρο 2, παρα.2 του Κώδικα Νόμων για την Υγιεινή και Ασφάλεια των Εργαζομένων [(β) όμοιο, εφεξής ΚΝΥΑΕ] είναι υποχρεωτική.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα οριζόμενα στα άρθρα 18, 42 και 43 του ΚΝΥΑΕ, ο κατά νόμο Εργοδότης (ήτοι, Εσείς) οφείλει διαρκώς να προσαρμόζει την εργασία στον άνθρωπο. Για να γίνει αυτό υφίσταται ένας ολόκληρος μηχανισμός, για τον οποίον προφανώς οι επιτελείς σας για λόγους που αγνοούμε δεν σας έχουν ενημερώσει, τουλάχιστον επαρκώς, διότι θεωρούμε αδιανόητο να σας έχουν ενημερώσει και να μην λάβατε υπόψιν το εν λόγω πλαίσιο που, εξάλλου, σας αφορά προσωπικά.

Ακολούθως θα σας περιγράψουμε την προβλεπόμενη διαδικασία που οφείλει να ακολουθεί η Υπηρεσία:

α.   Ανεξάρτητα από την υπηρεσιακή κατάσταση των στελεχών, αυτά υποχρεούνται να συμπληρώνουν τον Ατομικό Ιατρικό Φάκελο (εφεξής ΑΙΦ), ο οποίος υποβάλλεται με την αναγκαία διαβάθμιση που προβλέπει η τήρηση του ιατρικού απορρήτου προς τον οικείο Ιατρό Εργασίας.

β.   Ο Ιατρός Εργασίας ελέγχει το φάκελο (συμπεριλαμβανομένης της τεκμηρίωσης, δηλαδή γνωματεύσεις Ιατρών, τήρηση χρονοδιαγράμματος ιατρικών εξετάσεων, επάρκεια ιατρικών εξετάσεων σε σχέση με τα ανατιθέμενα καθήκοντα κλπ) και εν συνεχεία εκδίδει βεβαίωση προς εργασία.

γ.   Εν λόγω βεβαίωση κοινοποιείται στον εργοδότη [εν προκειμένω στον εκπρόσωπό του Εργοδότη έναντι του νόμου, όπως οφείλει να έχει καθοριστεί στο πλαίσιο του (γ) σχετικού], ο οποίος υποχρεούται να την λάβει υπόψιν και δίχως να απαιτείται καμία ενημέρωσή του επί του περιεχομένου του ΑΙΦ, το οποίο είναι απόρρητο. Επίσης, δικαίωμα γνώσης επί του περιεχομένου αυτής έχει και ο εργαζόμενος, ως έχων εύλογο έννομο συμφέρον.

δ.   Ακολούθως, με βάση τη βεβαίωση προς εργασία, ο εκπρόσωπος του Εργοδότη έναντι του νόμου προβαίνει στις αναγκαίες τροποποιήσεις επί της εσωτερικής και εξωτερικής Υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων έτερων απασχολήσεων (όπως η συμμετοχή σε ασκήσεις).

ε.    Ειδικώς για την περίπτωση που το ενδιαφερόμενο στέλεχος αδιαφορεί ή δεν επιθυμεί να προβεί στην ανωτέρω διαδικασία, η Υπηρεσία υποχρεούται να μεριμνήσει σχετικά αναλαμβάνοντας κάθε πιθανή ενέργεια αντιμετώπισης του προβλήματος, ιδίως δε, εάν γνωρίζει ότι πρόκειται για στέλεχος ειδικής κατάστασης.

Επισημαίνουμε ότι, στα προαναφερθέντα ουδένα ρόλο διαδραματίζει η υπηρεσιακή κατάσταση των στελεχών (πχ ειδική κατάσταση). Ωστόσο, σε περίπτωση σοβαρού προβλήματος υγείας όπου οικεία Ανώτατη Υγειονομική Επιτροπή έχει αποφανθεί τη σχετική μεταβολή, εξυπακούεται ότι τα ανωτέρω προσλαμβάνουν πρόσθετη βαρύτητα.

Επί τούτου κρίνεται αναγκαία μια σημαντική διευκρίνιση. Οι Ανώτατες Υγειονομικές Επιτροπές αποτελούν εσωτερικά θεσμικά όργανα, τα οποία υπόκεινται στο νόμο και κατ’ επέκταση στον ΚΝΥΑΕ. Αυτό συνεπάγεται ότι, ο καθορισμός των επακριβών καθηκόντων και αρμοδιοτήτων κάθε στελέχους (από τον οποίον προκύπτουν και οι δυνατότητες ανάθεσης καθηκόντων) αποτελούν αρμοδιότητα του Ιατρού Εργασίας και μόνο.

Ωστόσο, στο σημείο αυτό ανακύπτει ένα ιδιαίτερα σοβαρό (διπλό) ζήτημα, το οποίο με το (θ) σχετικό αναδείξαμε προσφάτως:

α.   Το γεγονός της σταδιακής αποψίλωσης των ΕΔ από έμψυχο δυναμικό που έχει δημιουργήσει φαινόμενα υποστελέχωσης, τα οποία είθισται να αντιμετωπίζονται με ανάθεση πολλαπλών καθηκόντων.

β.   Το γεγονός μη ύπαρξης αναγκαίου αριθμού Τεχνικών Ασφαλείας και Ιατρών Εργασίας στις ΕΔ [ως σχετικά (δ) έως (στ)], πρόβλημα που έχουμε διαπιστώσει ότι εξακολουθεί να υφίσταται.

Δυστυχώς η (η) σχετική απάντησή σας φαίνεται ότι δεν λαμβάνει υπόψιν το κανονιστικό και θεσμικό πλαίσιο περί προστασίας της Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία και επιβεβαιώνει πλήρως όσα καταγγείλαμε πρόσφατα με το (θ) σχετικό, κυρίως δε, την ελαστικοποίηση (άρα και έμμεση απαξίωση, αν όχι κατάργηση) όλων των μηχανισμών προστασίας που αυτό προβλέπει.

Αποτέλεσμα αυτής πρακτικής, λοιπόν, δεν είναι μόνο η ανάθεση πολλαπλών καθηκόντων, αλλά και η συμμετοχή στελεχών ειδικών καταστάσεων σε ασκήσεις δίχως στοχευμένη εξέταση του προβλήματος εκάστου, η μη προσαρμογή της εργασίας στον άνθρωπο και πολλά άλλα που ήδη έχουμε θέσει εις γνώσιν σας.

Κατόπιν των ανωτέρω, δεν μπορούμε να παρά να απαιτήσουμε:

α.   Την άμεση εφαρμογή του ισχύοντος κανονιστικού και θεσμικού πλαισίου όπως πρόσφατα αναδείξαμε με το (θ) σχετικό έγγραφό μας.

β.   Την άμεση ανάληψη ενεργειών για την αύξηση του στρατιωτικού προσωπικού μέσα από όλα τις υφιστάμενες δυνατότητες (επανεξέταση προβλημάτων που σχετίζονται με τις παραγωγικές Σχολές όπως η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, παροχή κινήτρων, νέοι διαγωνισμοί πρόσληψης ΕΠΟΠ κλπ).

γ.       Την άμεση ενημέρωση όλου του στρατιωτικού προσωπικού για το σύνολο των δικαιωμάτων τους, όπως αυτά απορρέουν από το (β) όμοιο, ενέργεια που, εξάλλου, αποτελεί μείζονα υποχρέωση του Εργοδότη.