Οι «Στιγμές Ιστορίας» ανακάλυψαν την πρώτη αμιγώς στρατιωτική εφημερίδα της Ελλάδας, που εκδόθηκε περίπου 40 χρόνια μετά το 1821!
Ασχολείτο και δημοσίευε ειδήσεις και σχόλια που αφορούσαν τις Ένοπλες Δυνάμεις εκείνης της περιόδου και το προσωπικό τους.
Ήταν το πρώτο έντυπο της ελεύθερης πλέον χώρας, από το οποίο οι στρατιωτικοί και οι οικογένειες τους, μάθαιναν ότι τους ενδιέφερε.
Το όνομα της, «Ονήσανδρος».
Με υπότιτλο:
«Εφημερίς του κατά ξηραν και θάλασσαν Στρατού και της Εθνοφυλακής»
Φυσικά η Αεροπορία δεν αναφέρεται, γιατί το Όπλο ήταν άγνωστο ακόμα!
Ήταν 15νθημερη, με έδρα την Αθήνα και-για παράδειγμα- στο φύλλο της 4ης Ιανουαρίου 1865, είχε ως πρώτο θέμα ρεπορτάζ… «περί του εν Ελλάδι ηλεκτρικού τηλεγράφου».
Η ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΕΠΟΧΗ
Η εποχή που κυκλοφορούσε ο «Ονησανδρος» ήταν δύσκολη και ταραγμένη.
Το 1864 οι Άγγλοι παραχώρησαν στην Ελλάδα τα Επτάνησα ως δώρο για το νέο βασιλιά.
Το 1881 δόθηκαν στην Ελλάδα η Θεσσαλία και η περιοχή της Άρτας.
Όταν ο Όθωνας εκδιώχθηκε οι Έλληνες ζήτησαν για βασιλιά τον Αλφρέδο, γιο της Βασίλισσας Βικτωρίας.
Οι άλλες μεγάλες δυνάμεις όμως δεν το δέχθηκαν.
Στάλθηκε έτσι ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Δανίας, Γεώργιος.
Ψηφίστηκε καινούργιο Σύνταγμα το οποίο ήταν πιο φιλελεύθερο από το προηγούμενο.
Στον Στρατό είχε ξεκινήσει αναδιοργάνωση υπό την αρχηγία του Διαδόχου Κωνσταντίνου. Το πολιτικό αδιέξοδο έληξε αργότερα το 1909 με το κίνημα στο Γουδί.
Η κατάσταση στο Στράτευμα ήταν τραγελαφική και χαώδης.
ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΜΕ… ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ
Με βάση την τότε νομοθεσία, η στρατιωτική θητεία του κάθε υπόχρεου προς στράτευση, μπορούσε να εκπληρωθεί και δι΄αντικαταστάσεως.
Αυτό γινόταν συνήθως με συμφωνία συμβολαιογραφική.
Ο εύπορος υπόχρεος προς στράτευση, κατέβαλε το συμφωνημένο ποσό σε αυτόν που θα τον αντικαθιστούσε, και αυτός ανελάμβανε να υπηρετήσει στη θέση του.
Σε ένα συμβόλαιο του 1838 της Ερμούπολης, αναγράφεται τέτοια συμφωνία με την οποία ο γραφέας Σαράντης Ραφαήλ, καταβάλλει σε μετρητά 70 δίστηλα στον Αργύριο Αντωνίου, για να υπηρετήσει ως αντικαταστάτης του για 4ετή στρατιωτική θητεία.
Παραθέτουμε μερικά στοιχεία για τη στρατιωτική θητεία στις αρχές του ελληνικού κράτους (1833 – 1860).
Αρχικά με νόμο του 1837 η στρατιωτική θητεία ήταν 4ετής, γρήγορα όμως έγινε 3ετής.
Το ελάχιστο “μέγεθος”, ήτοι ύψος, ήταν 1,56, δηλαδή με λιγότερο ύψος δεν σε απέγραφαν για την κλήρωση, στο δε ιππικό ήταν 1,68.
Η ηλικία των στρατευσίμων ήταν μεταξύ 18 -24 ετών.
Αλλά εκεί που γινόταν πραγματικά το σώσε, ήταν πριν την κλήρωση των στρατευσίμων, κατά την απογραφή και σύνταξη των καταλόγων προς στράτευση.
Οι ηλικίες ανεβοκατέβαιναν προς αποφυγή των ως άνω ηλικιακών ορίων, ληξιαρχικές πράξεις δεν υπήρχαν και όπου υπήρχαν μαγειρεύονταν, οι πολιτικοί φίλοι απέφευγαν την απογραφή, ενώ οι πολιτικοί αντίπαλοι και οι απείθαρχοι απογράφονταν πρώτοι – πρώτοι κλπ.
ΟΙ ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ
Τέλος, οι Κληρώσεις στρατεύσιμων που γίνονταν δημόσια και η αποφυγή παρουσίας των Κληρωτών ήταν επίσης σύνηθες φαινόμενο ανυποταξίας…
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των ανυπότακτων και των λιποτακτών;
Ανυπότακτος είναι αυτός ο οποίος ενώ έχει κληθεί να παρουσιαστεί στον στρατό, δεν παρουσιάζεται καθόλου.
Λιποτάκτης είναι αυτός ο οποίος ενώ έχει παρουσιαστεί κανονικά στον στρατό το “σκάει” από αυτόν.
Ανυπότακτος κηρύσσεται κάποιος από την στιγμή που δεν παρουσιάζεται την ημέρα που έπρεπε για κατάταξη ενώ λιποτάκτης κηρύσσεται κάποιος ύστερα από δεκαπέντε συνεχόμενες μέρες αδικαιολόγητης απουσίας.
Πληροφορίες για το πότε σταμάτησε η έκδοση της πρώτης στρατιωτικής εφημερίδας, δεν υπάρχουν.
Όπως άγνωστα παραμένουν και τα ονόματα του έκδοτη, του διευθυντή και των στρατιωτικών συντακτών που συνεργάζονταν με τον «Ονησανδρο»…
Γνωρίζουμε όμως από πού πήρε το όνομα της.
Ο Ονήσανδρος ή Ονόσανδρος ήταν αρχαίος Έλληνας πλατωνικός φιλόσοφος που άκμασε τον 1ο αιώνα μ.Χ..
Ο Ονήσανδρος συνέγραψε το έργο «Τακτικά» ή «Στρατηγικά», καθώς και υπομνήματα στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα, τα οποία έχουν χαθεί.
Σώζεται μόνο το πρώτο έργο, γνωστό και ως «Στρατηγικός», ένα σύντομο αλλά περιεκτικό έργο που περιγράφει τα καθήκοντα ενός στρατηγού.
Είναι αφιερωμένο στον Κόιντο Βεράνιο Νέπω, ύπατο το 49 μ.Χ. και λεγάτο της Βρετανίας.
Τα «Στρατηγικά» απετέλεσαν την κυριότερη αυθεντία και πηγή για τα στρατιωτικά κείμενα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Μαυρικίου και Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού, και πολύ αργότερα του Μαυρικίου της Σαξονίας, ο οποίος συμβουλευόταν τη γαλλική του μετάφραση και εξέφραζε την υψηλή του εκτίμηση για αυτό.
Παραμένει μία από τις σημαντικότερες πραγματείες επί των αρχαίων στρατιωτικών ζητημάτων.
Παρέχει πληροφορίες που δεν είναι διαθέσιμες σε άλλα αρχαία έργα σχετικώς με τις αρχαίες ελληνικές στρατιωτικές τακτικές, ιδίως για τη χρήση του ελαφρού πεζικού στη μάχη.
Τον Στρατηγικό εξέδωσε ο Αδαμάντιος Κοραής το 1822.
Της έκδοσης αυτής έγινε επανέκδοση το 1978, σε επιμέλεια Δέσποινας Αλάτση.
Πηγή: militaire.gr
